Factors Relating to Public Mind of Students of Faculty of Public and Environment Health, Huachiew Chalermprakiet University
Keywords:
Public mind, personal factors, Internal factors, External factors, Student of Faculty of Public and Environment HealthAbstract
The objectives of this cross-sectional descriptive research were to study the public mind level and the factors relating to the public mind of the students. The sample was 190 students of the Faculty of Public and Environmental Health, Huachiew Chalermprakiet University in academic year of 2020 and was selected by using the stratified random sampling based on gender, year of study, and major, following with the systematic random sampling. Data were obtained by using questionnaire. Statistical analysis of data was done by using frequency, percentage, mean, standard deviation, Chi-square test and Spearman’s rank correlation. The results revealed that the level of the public mind of students was at a high level (=3.98, SD=0.47). For each aspect, it was found that the item “respect public rights” was at the highest respect public rights, it was at the highest level (=4.40, SD=0.69), Insert “and the items on social responsibility responsibility, volunteering in the public sector and preservation of public property were at high levels ( =3.89, 3.89, 4.15 ; SD=0.53, 0.53, 0.52). Please rephrase: Concerning the personal factors, Grade Point Average (GPA) had a very low positive correlation with the public mind of students with a statistical significance of 0.05 (r=0.241, p-value=0.001). Also, age as a factor had a very low had a very low negative correlation with a public mind at a statistical significance of 0.05 (r=-0.162, p-value=0.026). But factors like gender, year of study, major, monthly income were not significantly related to the public mind. The internal factors were perceived self-efficacy and following others which had a low, very low positive correlation with the public mind of students with a statistical significance of 0.05. (r=0.413,0.227 p-value=0.000). The external factors such as family support, university support, peer support, and mass media support were positively correlated at a low level with public mind at the statistically significant level of 0.05 (r=0.227, 0.380, 0.416, 0.424, 0.368, p-value=0.000). – if all factors were at a low level. Among the external factors such as family support, university support, peer support, mass media support was positively correlated at a low level with public mind at the statistically significant level of 0.05 (r=0.227, 0.380, 0.416, 0.424, 0.368, p-value=0.000). – if only mass media support was at a low level therefore, the results suggest that the public mind of the students should be supported by the family, the university, and the media.
Downloads
References
1. กรรยา พรรณนา. จิตสาธารณะ...สร้างได้ง่ายนิดเดียว. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2559.
2. ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. สอนเด็กให้มีจิตสาธารณะ. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: วี พรินท์; 2561.
3. วิเชียร อินทรสมพันธ์, กฤษดา ผ่องพิทยา, วิกรม ศุขธณี. การพัฒนาจิตสาธารณะของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยาด้วยรูปแบบการสอนตามแนวคิดจิตวิทยาร่วมสมัย. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ. 2560;10(2):109-20.
4. พม.Poll ศูนย์สำรวจความคิดเห็นทางสังคม. สังคมไทยร่วมใจสร้างจิตสาธารณะ. [อินเทอร์เนต]. 2562
[เข้าถึงเมื่อ 14 มกราคม 2564]. เข้าถึงจาก: http://tpso12.m-society.go.th/th/images/POLL/POLL _จิตสาธารณะ62/ผลโพล_สงคมไทย_สสว.12.pdf
5. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ กองแผนและพัฒนา. แผนกลยุทธ์มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ 5 ปี ระยะที่ 6 (พ.ศ.2560-2564). สมุทรปราการ: มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ; 2560.
6. ธีรโชติ เกิดแก้ว. โลกทัศน์กับการดำเนินชีวิต. พิมพ์ครั้งที่ 3. สมุทรปราการ: มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิม
พระเกียรติ; 2557.
7. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ คณะสาธารณสุขศาสตร์และสิ่งแวดล้อม. แผนกลยุทธ์คณะสาธารณสุขศาสตร์และสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ 5 ปี ระยะที่ 6 (พ.ศ.2560-2564). สมุทรปราการ: มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ; 2560.
8. วราภรณ ขัดทาน, ระวิวรรณ แสงฉาย, พรวิภา เย็นใจ, ชิราวุธ ปุญณวิช, นวลศรี สมณะชางเผือก, ยุวดี จอมพิทักษ์. จิตสาธารณะของนักศึกษาสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี. มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี: คณะสาธารณสุขศาสตร์; 2559.
9. ปรีชา คำมาดี, ประสพชัย พสุนนท์. ปัจจัยที่ส่งผลต่อการมีจิตสาธารณะของนักศึกษาระดับอุดมศึกษาในจังหวัดระยอง. วารสารวิจัยรำไพพรรณี. 2559;10(1): 70-9.
10. เจตน์สฤษฎิ์ สังขพันธ์, เก็ตถวา บุญปราการ, อภิรักษ์ จันทวงศ์, ชิดชนก เชิงเชาว์, จุฑารัตน์ คชรัตน์, ชุติมา หวังเบ็ญหมัด, ตรัยภูมินทร์ ตรีตรีศวร, สุภาวดี ธรรมรัตน์. รูปแบบการเสริมสร้างจิตสาธารณะของนักศึกษามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์. 2562;14(3): 63-78.
11. Krejcie RV, Morgan DW. Determining sample size for research activities. Educ Psychol Meas. 1970;30:607-10.
12. วิเชียร เกตุสิงห์. ค่าเฉลี่ยกับการแปลความหมาย: เรื่องง่ายๆที่บางครั้งก็พลาดได้. ข่าวสารการวิจัยศึกษา. 2538;1:8-11.
13. นิตยา ชมภูวิเศษ. คุณลักษณะด้านจิตสาธารณะของนักศึกษาสถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตมหาสารคาม. มหาสารคาม: สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตมหาสารคาม; 2560.
14. ชลธิชา ชลสวัสดิ์, นาถสุดา โชติวัฒนากุลชัย, สุธิดา ธีระพิทยานนท์. ปัจจัยที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมจิตอาสาของนักศึกษาพยาบาล มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี. วารสารพยาบาล. 2563; 69(2): 1-10.
15. ยุวดี แตรประสิทธิ์, กานดา สุขมาก. ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อการมีจิตสาธารณะของนักศึกษาวิทยาลัยพยาบาลตำรวจ โรงพยาบาลตำรวจ สำนักงานตำรวจแห่งชาติ. วารสารพยาบาลทหารบก. 2563;21(1);347-55.
16. ธีรโชติ เกิดแก้ว. จิตอาสาในปรัชญาและศาสนา. กรุงเทพมหานคร: โรจนพริ้นท์ติ้ง; 2560.
17. ดุจเดือน พันธุมนาวิน. การสงเคราะห์งานวิจัยเกี่ยวกับคุณธรรมจริยธรรมในประเทศไทยและต่างประเทศ. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค; 2551.
18. อารีฟ มะเกะ, สุไลมาน หะโมะ, ศรัญญา จังจริง, อารยา ชินวรโกมล. จิตสาธารณะและรูปแบบการใช้ชีวิตของนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎยะลา. ใน: เอกสารการประชุมวิชาการระดับชาติและนานาชาติราชภัฏวิจัย ครั้งที่ 4 มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์. บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์; 2559. หน้า 779-90.
19. เบญจมาศ ประทุมไทย, บงกช ธุระธรรม, ถิรวัสส์ พุ่มอยู่. จิตสาธารณะในโรงเรียนแพทย์: เปรียบเทียบในนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 1-3 ของคณะแพทยศาสตร์วชิรพยาบาล. วชิรเวชสารและวารสารเวชศาสตร์เขตเมือง. 2561;62(4):327-34.
20. ชนิกานต์ ปัททุม. พฤติกรรมการมีจิตสาธารณะของนักศึกษามหาวิทยาลัยศิลปากร พระราชวังสนามจันทร์. นครปฐม: ภาควิชาจิตวิทยาและการแนะแนว คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร; 2561.
21. ศิริสุข นาคะเสนีย์, ชุลี ปัญจะผลินกุล, ศศิวิมล โมอ่อน. ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมจิตสาธารณะของนักศึกษาคณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์. วารสารวิจัยรำไพพรรณี. 2558;9(1):80-90.
22. สายถวิล แซ่ฮ่ำ, วรรณี แกมเกตุ. การพัฒนาแบบวัดจิตสาธารณะสำหรับนักศึกษาปริญญาบัณฑิต. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา OJED. 2560;12(2):92-107.
23. คคนางค์ มาคีรี, อิศรัฏฐ์ รินไธสง. โมเดลเชิงสาเหตุจิตสาธารณะของอาสาสมัครป้องกันภัยฝ่ายพลเรือนเทศบาลเมือง ในอำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลวารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. 2560;28(2):97-106.
24. ขวัญตา ภูริวิทยาธีระ. การพัฒนาจิตสาธารณะของนักศึกษาพยาบาล. วารสารวิจัยและนวัตกรรมทางสุขภาพ. 2561;1(2):54-69.
25. ภาสิต ศิริเทศ, ณพวิทย์ ธรรมสีหา. ทฤษฎีการรับรู้ความสามารถของตนเอง กับพฤติกรรมการดูแลสุขภาพของผู้สูงอายุ. วารสารพยาบาลมหารบก. 2562;20(2):58-65.
26. บุณฑริก ไชยสมบัติ. ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการมีจิตสาธารณะของนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหง [วิทยานิพนธ์] กรุงเทพมหานคร:มหาวิทยาลัยรามคำแหง; 2561.
27. เฉลิมพล ตันสกุล. พฤติกรรมศาสตร์สาธารณสุข. กรุงเทพมหานคร: สหประชาพาณิชย์; 2541.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพและสุขภาวะ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว