Health Promoting Behaviors of Nursing Students with BMI Exceeding Standard, Huachiew Chalermprakiet University
Keywords:
Health promoting behaviors, BMI exceeding the standardAbstract
The purpose of this research was to examine the health promoting behaviors of nursing students with BMI exceeding standard. The data were collected in September, 2017 from 98 nursing students with BMI exeeding standard , years 1-4 , 2017 academic year from Huachiew Chalermprakiet University. Then classified the nursing students into 3 groups according to the BMI : over weight (BMI 25.00-29.99 kilogram/meter2), obese I (BMI 25.00-29.99 kilogram/meter2) and obese II (BMI ≥ 30 kilogram/meter2). Pender’s Health Promotion Model was used as a conceptual framework to developed questionairs. The instruments were tested for content validity and reliability , obtained content validity index at 0.85 and Cronbach’s alpha coefficient at 0.91. One-way ANOVA was used for data analysis.
Results showed that the health promoting behavior scores of each group were fairly good and had no statistical significant differences among the groups in term of mean scores of perceived benefit of action, barriers of action, interpersonal influences , self-efficacy and health promoting behavioral outcome. Implying that nursing students in this study were studying in the same curriculum, had similar age and dormitory environment, they had knowledge in health promoting behaviors to a certain extent, made no statistical significant differences in the health promoting behaviors of each group
Suggestion : The Health promotion behaviors are good model to promote one’s health so it should to be extended to all people.
References
2. นิชาภา เลิศชัยเพชร. พฤติกรรมสุขภาพกับภาวะน้ำหนักเกินของประชากรวัยแรงงานกรณีศึกษาพื้นที่เฝ้าระวังทางประชากรกาญจนบุรี. [วิทยานิพนธ์]. นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล; 2553.
3. สุวรรณา ถาวรรุ่งโรจน์. ตัวบ่งชี้และช่วงของค่าที่ใช้บ่งชี้โรคอ้วน. สงขลานครินทร์เวชสาร. 2554;29(2):89-96.
4. ชุติมา ศิริกุลชยานนท์. โรคอ้วนในเด็กวัยเรียน. กรุงเทพมหานคร: เบสท์กราฟฟิกเพลส; 2554.
5. ชญานิกา ศรีวิชัย, ภัทร์ภร อยู่สุข, วนิดา แพร่ภาษา. ภาวะโภชนาการเกินในเด็กวัยเรียนชั้นประถมศึกษา1-6 โรงเรียนวัดมูลจินดารามและโรงเรียนธัญสิทธิ์ศิลป์. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอิสเทิร์นเอเชีย. 2556;7(1):44.
6. สมศักดิ์ ถิ่นขจี, พูลศักดิ์ พุ่มวิเศษ. พฤติกรรมการลดความอ้วนของนักศึกษาระดับปริญญาตรี จังหวัดนนทบุรี. วารสารบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์. 2556;10(1):8.
7. โรคอ้วนจากความเครียด. [อินเทอร์เน็ต]. 2544 [เข้าถึงเมื่อ 6 ตุลาคม 2560]. เข้าถึงจาก https://www.bangkokhealth.com/index.php/health/health-system/psychiatry
8. ทัศนา ทวีคูณ, พัชรินทร์ นินทจันทร์, โสภณ แสงอ่อน. ปัจจัยทำนายความเครียดของนักศึกษาพยาบาลศาสตร์มหาบัณทิต. วารสารกระทรวงสารธารณสุข. 2555;22(3):2-11.
9. เบญจมาศ สุขศรีเพ็ง. รูปแบบการส่งเสริมสุขภาพของเพนเดอร์ (Pender’s Health Promoting Model) [อินเทอร์เน็ต]. 2013 [เข้าถึงเมื่อ 6 พฤศจิกายน 2560]. เข้าถึงจาก https://www.gotoknow.org/posts/115422
10. Pender NJ. Health promotion in nursing practice. 3rd ed. Stanford CT: Appleton and Lange; 1996.
11. World Health Organization. The Asia-Pacific perspective redefining obesity and its
treatment [Internet]. 2000 [Cited 2017 Nov 3]. Available from: https://www.wpro.who.int/nutrition/documents/docs/Redefiningobesity.pdf
12. สุรีรัตน์ รุ่งเรือง, สมเกียรติ สุขนันตพงศ์. พฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของนักศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. วารสารพฤติกรรมศาสตร์. 2554;17(1):109-23.
13. ศิวาพร ทองสุข, พรรณวดี พุธวัฒนะ, พิศสมัย อรทัย. พฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพของนักศึกษาพยาบาลรามาธิบดี. พยาบาลศาสตร์สาร 2555;18(2):178-89.
14. Srof B, Velsor-Friedrich B. Health promotion in adolescents : A review of Pender’s health promotion. Nurs Sci Q. 2006;19(4):366-73.
15. เพิ่ม “เมตาโบลิซึ่ม ลดอ้วน ลดไขมัน” [อินเทอร์เน็ต]. มปป [เข้าถึงเมื่อ 6 พฤศจิกายน 2560]. เข้าถึง
จาก: https://www.ladytip.com/lose- weight/more-metabolism-more-burn.html
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มฉก.วิชาการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
