Confidence Creation of Entrepreneurs Towards Thailand Tourism Standard
Keywords:
Confidence Creation, Entrepreneurs, Thailand Tourism StandardAbstract
This research aims to 1) study the general information of tourism business where obtained Thailand Tourism Standard 2) study the requirements of tourism business where accredited by Thailand Tourism Standard and 3) analyze the guideline to create the confidence of entrepreneurs towards Thailand Tourism Standard. Qualitative research methodology is applied in the study. The primary data is collected by interview with semi structure questions. The purposive sampling is applied with the entrepreneur whose business is accredited by Thailand Tourism Standard in the year 2017 and 2018 which is totally 172 places. In addition, the experts are also interviewed. For secondary data, it has been collected through yearly report, research article, journal, and other related documents. The result of study found that the business where accredited by Thailand Tourism Standard would like to be supported by the government for improving the potential into 7 dimensions: public relation, network, budget, human capital development, infrastructure development, benefit, and brand value of Thailand Tourism Standard.
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา, สำนักงานพัฒนาการท่องเที่ยว. (2553). หลักเกณฑ์และเงื่อนไขการรับรองสถานประกอบการตามมาตรฐานการท่องเที่ยวไทย. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา, กรมการท่องเที่ยว. (2557). เอกสารพิธีมอบเครื่องหมายรับรองมาตรฐานการท่องเที่ยวไทย ประจำปี พ.ศ. 2555-2556. สืบค้นจาก https://secretary.mots.go.th/ewtadmin/ewt/strategy/download/article/article_20170509103148.pdf
ขจรศักดิ์ บัวระพันธ์. (2554). วิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: คอมม่าดีไซน์ แอนด์พริ้นท์.
จีระนันท์ ทองสมัคร, รุ่งรวี จิตภักดี และสมนึก เอื้อจิระพวษ์พันธ์. (2556). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ : ทิศทางของการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 8(2), 91-140.
ทวีศักดิ์ นพเกษร. (2548). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ เล่ม 1. นครราชสีมา: โชคเจริญ มาร์เก็ตติ้ง.
ปริญญา นาคปฐม, ฤษฏิพัทธ์ พิชญะเดชอนันต์, ประสิทธิ์ชัย อักษรนิตย์, บุตรี ถิ่นกาญจน์ และวรรณวิภาหรูสกุล. (2562). การวิเคราะห์ยุทธศาสตร์องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นของประเทศไทย เพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 27(54), 246-273.
พงศ์สันต์ สุวรรณะชฏ และทรรษนีย์ ลี้ตระกูล. (2551). มาตรฐานที่พักเพื่อการท่องเที่ยวไทย.วารสารวิชาการ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สจล, 6, 31-46.
ยุทธศักดิ์ สุภสร. (2563). การนำเสนอทิศทาง การส่งเสริมการท่องเที่ยว ของ ททท. ปี 2563. สืบค้นจาก https://www.tatreviewmagazine.com/article/tourism-direction-2020/
ศูนย์วิจัยด้านการตลาดการท่องเที่ยว. (2563). คาดการณ์แนวโน้มสถานการณ์ท่องเที่ยว. TAT REVIEW MAGAZINE, 6(2), 35-41.
เอื้อมพร หลินเจริญ. (2555). เทคนิคการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ. วารสารการวัดผลการศึกษามหาวิทยาลัย มหาสารคาม, 17(1), 17-29.
Ahmed, J.U. (2010). Documentary research method: new dimensions. Indus Journal of Management & Social Science, 4(1), 1-14.
Brudvig S. (2015). Consumer-based brand trust scales: validation and assessment. Revolution in Marketing: Market Driving Changes Springer, Cham, 17-21. doi:10.1007/978-3-319-11761-4_12
Choovanichchannona, C. (2015). Satisfaction in Thai Standard of Tourism Quality. Procedia – Social and Behavioral Sciences, 197, 2110-2114.
Huang, H. (2019). The Tourism Industry Development Strategy in Bangkok of Thailand. (Master’s Thesis). Siam University, Bangkok.
Nongsiej, P. & Shimray, S., R. (2017). The Role of Entrepreneurship in Tourism Industry: An Overview. Retrieved from https://www.researchgate.net/publication/316240958_The_Role_of_Entrepreneurship_in_Tourism_Industry_An_Overview
Queensland Tourism Industry Council. (2020). Quality Tourism Accreditation. Retrieved from https://www.qtic.com.au/industry-development/accreditation/qtf/
