The Potentiality of Gastronomy Tourism from the Uniqueness of Mae-Sod City, Tak Province
Keywords:
Gastronomy Tourism, Uniqueness, Mae-Sod City Tak ProvinceAbstract
The Potentiality of Gastronomy Tourism from the Uniqueness of Mae-Sod City, Tak Province was aims to (1) study food tourism potentiality from the identity of Mae Sod City, Tak Province(2) present the guidelines for developing gastronomy tourism potentiality from to the identity of Mae Sod City, Tak Province.This research was a qualitative research with non-participant observation about gastronomy tourism potentiality of Mae sot City and 6 experts unstructured-interviewed for data collecting.The data were analyzed and synthesized by content analysis. The content analysis was analyzed in terms of data classification, data commuting and concluding the harmonization and rationality
The principal results indicated that Mae Sod city had a potentiality for developing gastronomy tourism with the strengths from the variety of cultural combination and had a great opportunity of being a part of the special economic area. But there was problem of safety in Mae sot and lack of tourism support.
In the Mae Sot city area, there were variety of unique food that difficult to find elsewhere such as Halawa, Sengpei, Teuktoh, Sweet betel and roti Muslim style etc. From both temporary and permanent market in Mae Sot city area surveyed found that; the proportion of ready to eat food to local identities ready to eat food were in high range difference; that would be reflecting the fading of the uniqueness food culture. Therefore, the guidelines for developing gastronomy tourism from to the identity of Mae Sod, Tak province as follows MAESOD”; M: Management, A: Authentic, E: Experience, S: Support, O: Original culture, and D: Dimension. Gastronomy tourism development should consider about local identity and local culture to maintain the cultural identity for attracting tourist in further.
References
กระทรวงท่องเที่ยวและกีฬา. (2561). สถานการณ์และแนวโน้มการท่องเที่ยวเชิงอาหาร. สืบค้นจาก https://www.mots.go.th/content.php?nid=7788&filename=
เกษราพร ทิราวงศ์ และ อำนวยพร ใหญ่ยิ่ง. (2554). การพัฒนาศักยภาพชุมชนบ้านแม่แรม ตำบลเตาปูน อำเภอสอง จังหวัดแพร่ ด้วยการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเพื่อสร้างความเข้มแข็งของชุมชนอย่างยั่งยืน. (รายงานผลการวิจัย). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
ชญานิน วังซ้าย. (2560). Food will keep us alive. จุลสารวิชาการการท่องเที่ยว, 3(1), 61-66.
ชาย โพธิสิตา. (2562). ศาสตร์และศิลป์การวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
เณรัญชรา กิจวิกรานต์. (2557). ภาพลักษณ์อาหารไทย การรับรู้คุณภาพอาหารไทยและแนวโน้มพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงอาหารของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 10(1), 12-28.
ที่ว่าการอำเภอแม่สอด จังหวัดตาก. (2560). ข้อมูลทั่วไป อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก. สืบค้นจาก http://www.maesot.go.th
เบญจมาภรณ์ ชำนาญฉา. (2561). การท่องเที่ยวเชิงอาหาร: ศักยภาพและความได้เปรียบของประเทศไทย. วารสารสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย, 24(1), 103-116.
ปาริฉัตร สิงห์ศักดิ์ตระกูล และ พัชรินทร์ เสริมการดี. (2556). การศึกษาศักยภาพและแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของชุมชนบ้านทุ่งมะปรัง อำเภอควนโดน และบ้านโตนปาหนัน อำเภอควนกาหลง จังหวัดสตูล. วารสารสุทธิปริทัศน์, 27(83), 97-112.
ภัทรพร พันธุรี. (2558). การจัดกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงอาหาร โดยผ่านประสบการณ์ของนักท่องเที่ยวในประเทศไทย. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 8(2), 27-37.
ลักษมี ทุ่งหว้า และคณะ. (2561). การพัฒนาศักยภาพชุมชนในการจัดการทีมงาน: กรณีศึกษา กลุ่มแม่บ้านชุมชนเปรมฤทัย เขตประเวศ กรุงเทพมหานคร. วารสารเกษมบัณฑิต, 19(1), 61-72.
ศิรินันทน์ พงษ์นิรันดรและคณะ. (2559). แนวทางในการพัฒนาศักยภาพการจัดการท่องเที่ยว อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ, 9(1), 234-259.
สริตา พันธ์เทียนและคณะ. (2560). รูปแบบการจัดการท่องเที่ยวเชิงอาหารไทย โดยใช้แนวคิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์ในเขตจังหวัดลุ่มแม่น้ำภาคกลาง. วารสารวิจัยและการพัฒนามหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 5(2), 184-195.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2555). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 11. สืบค้นจาก http://www.nesdb.go.th
สำนักงานจังหวัดตาก กลุ่มงานข้อมูลสารสนเทศและการสื่อสาร. (2560). ข้อมูลทั่วไป จังหวัดตาก. สืบค้นจาก http://www.tak.go.th
สำนักงานเทศบาลนครแม่สอด. (2555). เอกสารประกอบ การเตรียมความพร้อมเพื่อรองรับการพัฒนา“เขตเศรษฐกิจพิเศษ-ท้องถิ่นพิเศษนครแม่สอด”.ตาก: สำนักงานเทศบาลนครแม่สอด อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก.
หทัยชนก ฉิมบ้านไร่ และ รักษ์พงศ์ วงศาโรจน์. (2558). ศักยภาพอาหารพื้นเมืองและแนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวผ่านอาหารพื้นเมืองจังหวัดน่าน. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 1(1), 37-53.
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. (2559). การท่องเที่ยวเชิงอาหาร. สืบค้นจาก http://www.dasta.or.th/attachments/article/678/822-1416-0.pdf
Getz, D., Robinson, R., Andersson, T., & Vujicic, S. (2014). Foodies and food tourism. UK, Oxford: Goodfellow Publishers.
Goffman E. (1963). Stigma: note on the management of spoiled identity. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall Inc.
Hall.C.M. and Weiler, B. (1992).What’s Special About Special Interest Tourism?.Hall. C.M. & Weiler, B. (Ed), Special Interest Tourism. New York: John Wiley & Sons.
Merriam, S.B. (1998) Qualitative Research and Case Study Applications in Education, San Francisco: Jossey-Bass Publishers.
Patton. M. Q. (2014).Qualitative Research & Evaluation Methods. Thousand Oaks, California: SAGE Publication, Inc.
UNWTO. (2018). Guideline for the Development of Gastronomy Tourism. Retrieved from https://www.e-unwto.org/doi/pdf/10.18111/9789284420957.
UNWTO. (2017). Second Global Report on Gastronomy Tourism. Retrieved from https://www.e-unwto.org/doi/pdf/10.18111/9789284418701.
UNWTO. (2015). Guideline for the Development of Gastronomy Tourism. Retrieved from https://www.e-unwto.org/doi/pdf/10.18111/9789284420957.
UNWTO. (2014). Tourism and Poverty Alleviation.Retrieved from http://step.unwto.org/content/tourism-and-poverty-alleviation-1
UNWTO. (2012). Global Report on Food Tourism.Retrieved from http://cf.cdn.unwto.org/sites/all/files/pdf/global_report_on_food_tourism.pdf
