The Relationship between Ethical Behavior and Transformational Leadership of Executive in Public Sectors, Eastern Area of Thailand

Authors

  • Watcharapol Kongmon Christian University of Thailand

Abstract

          The purposes of this research were to study the components of ethical behavior in public sector, eastern area of Thailand, the components of transformational leadership in public sector, eastern area of Thailand, and the relationship between ethical behavior and transformational leaderships in public sector, eastern area of Thailand. The samples consisted of 249 provincial executive officers in Chachengsao, Chonburi, Rayong, Chantaburi, Trad, Srakaew, Prachinburi and Nakornnayok.  An in-depth interview was conducted from concept of the Office of the Civil Service Commission (OCSC) and ten Thai government officers in order to develop questionnaire of ethical behavior and transformational leadership in public sector. These two questionnaires were validated by five experts. Data were  analyzed by mean, standard deviation, percentage, factor analysis, confirmatory factor analysis and regression analysis.

          The result of this research showed that executive ethical behavior consisted of five components as follows : 1) principle and goodconscience, 2) misleading informationand exploitation, 3) responsibilities on the job, 4) regular meeting and helping people, and 5) appropriate action as a provincial executive officer. Transformational Leadership consisted of four components as follows: 1) intellectual stimulation, 2) charisma leadership, 3) inspiration motivation, and 4) individualized consideration. The confirmatory factor analysis and the regression analysis were analyzed. The study showed that the relationship between ethical behavior and transformational leadership of executive

          In public sector, eastern area of Thailand demonstrated the ethical behavior analysis according to their regression weight coefficiency as follows: ethical behavior (0.74), and confirmatory factor loading analysis showed that principle and good conscience (0.77), regular meeting and helping people (.57), the right place (.54), misleading informationand not a gain of function (.32), and responsibilities on the job when mis-management (0.30).

          The researcher suggested that public sector should identify organizational indicator through transformational leadership, for transformational leadership was appropriate with public sector in the changing era, and Thai government officer should be developed to be transformational leader through ethical's training. The model of intensive course training should emphasize on ethical management for ethics was a significant indicator of transformational leadership.

References

คำนึง ผุดผ่อง.(2547). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหาร กับองค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียน สังกัดสำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน ในเขตพื้นที่พัฒนาชายฝั่งทะเลตะวันออก. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยบูรพา

จรวยพร ธรณินทร์. (2554). 7 แนวทางการสร้างและพัฒนาวินัยข้าราชการ. กรุงเทพฯ : สถาบันพระปกเกล้า.

จุรี วิจิตรวาทการ. (2554). ดรรชนีชี้วัดภาพลักษณ์คอร์รัปชัน ประจำปี พ.ศ. 2554. วันที่ค้นข้อมูล 1 มีนาคม 2555 เข้าถึงได้จาก https://www.transparency-thailand.org/

ชวลิต สงวนพันธ์.(2550). ศึกษาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงที่มีผลต่อประสิทธิผลขององค์การ ในภาครัฐและเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาบริหารการศึกษา, คณะครุศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชาญ สีหาราช. (2545). ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการปฏิบัติงานและคุณธรรมของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดกรมสามัญศึกษา จังหวัดเลย. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาสังคมศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ธนเศรษฐ์ จำปางาม. (2548). ศึกษาการพัฒนาคุณธรรม และจริยธรรมของผู้บริหาร : ศึกษากรณีวิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร จังหวัดขอนแก่น. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการพัฒนา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ธวัชชัย หอมยามเย็น. (2548). การศึกษาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาหนองคาย เขต 2. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

นิตย์ สัมมาพันธ์.(2546). ภาวะผู้นำ : พลังขับเคลื่อนองค์กรสู่ความเป็นเลิศ. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชัน.

บุปผา บุญน้อม. (2547). ความสัมพันธ์ระหว่างคุณธรรมจริยธรรมของผู้บริหารตามการรับรู้ของครู กับคุณธรรมจริยธรรมของครูในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพระนครศรีอยุธยา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาการบริหารการศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

ปราโมทย์ โชติมงคล. (2543). บทบาทของผู้ตรวจการแผ่นดินของรัฐสภาในการแก้ปัญหาความขัดแย้งระหว่างประชาชนกับเจ้าหน้าที่ของรัฐ โดยสันติวิธี. กรุงเทพฯ : สำนักงานผู้ตรวจการแผ่นดินของรัฐสภา.

ปาริชาดสุวรรณบุบผา. (2553). คู่มือการจัดกระบวนการสานเสวนา. นครปฐม : ศูนย์ศึกษาและพัฒนาสันติวิธี มหาวิทยาลัยมหิดล.

ไพศาล แสนยศบุญเรือง. (2549). ได้ศึกษาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารกับความเป็นมือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ยุพา ทองช่วง. (2554). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลการดำเนินงานของสหกรณ์การเกษตรในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. สาขาการจัดการภาครัฐและเอกชน, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยคริสเตียน.

รัตติกรณ์ จงวิศาล. (2544). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง (Transformational-Leadership). วารสารการบริหารคน, 23(2), 98-102.

วิจิตรา สิงห์อาภรณ์. (2547). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของหัวหน้าหอผู้ป่วยกับผลสำเร็จในการดำเนินงานของหอผู้ป่วย. สารนิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาวิทยาศาสตร์สุขภาพ, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

วิรัช วิรัชนิภาวรรณ. (2549). ปรัชญาการเป็นข้าราชการ มาตรฐานทางคุณธรรมและจริยธรรมในการปฏิบัติราชการ. เอกสารประกอบการบรรยาย. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน.

สุภาวดี จิตติรัตนกุล. (2550). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับประสิทธิผลการปฏิบัติงานของนายกเทศมนตรี กรณีศึกษา : เทศบาลเมืองพังงา อำเภอเมือง จังหวัดพังงา. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการพัฒนา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สุมาลี ขุนจันดี. (2541). การวิเคราะห์องค์ประกอบคุณลักษณะของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงเพื่อการเสริมสร้างพลังครุในโรงเรียนระดับประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาวิจัยการศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2543). เอกสารรายงานผลการดำเนินการตามระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยการสร้างระบบบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี พ.ศ. 2552.ในเอกสารประกอบการสัมมนา เรื่อง ความสำเร็จและบทเรียนในการสร้างธรรมาภิบาลในส่วนราชการ, ณ ห้องประชุมสุขุมนัยประดิษฐ์. นนทบุรี : สถาบันพัฒนาข้าราชการพลเรือน.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2554). เอกสารการประชุมคณะอนุกรรมการพัฒนาระบบราชการเกี่ยวกับการส่งเสริมการปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ วัฒนธรรม และค่านิยมของระบบราชการ. ณ ห้องประชุมก.พ.ร. ชั้น 5 : สถาบันพัฒนาระบบราชการ.

อดิศร ประสงค์พร. (2544). บทบาทและความสำคัญของผู้บริหารต่อการจัดการองค์กรในทัศนะของบุคลากร. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

อมรรัตน์ เสนาหลวง. (2551). ศึกษาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษาเอกชน และเปรียบเทียบภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษาเอกชน จำแนกตามประสบการณ์การบริหารงาน และวุฒิการศึกษาของผู้บริหารในพื้นที่กรุงเทพมหานครเขต 2. วารสารบัณฑิตศึกษา, 1(2),12-15.

Bass, B.M.,&Avolio. B.J. (1991). Manual for the multi: Factor Leadership questionnaire. Palo Alto, CA : Counseling Psychologist Press.

Bass & Paul S.M. (1999). Ethics, character, and authentic transformational leadership behavior. USA: A Binghamton University, Binghamton, NY

Carole MacPhee. (2006). The Effects of Transformational Leadership on Career Management. A Thesis In The John Molson School of Business Presented in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree of Master of Science in Administration (MANAGEMENT) at Concordia University Montreal, Quebec, Canada

Christopher Hey. (2010). Twilight of the Elites : America's crisis of Meritocracy. Crown publisher,New York. 227-229.

Daren E. Hancott. (2005). The relationship between transformational leadership and organizational performance in the largest public companies in Canada. Ph.D., CAPELLA UNIVERSITY.

Diamantopoulos, A., & Siguaw, J. A. (2000). Introducing to LISREL : A guide for the uninitiated. London : SAGE.

Edward Aronson. (2003). Ethics and Leaders Integrity in the Health Sector. A Dissertation. USA : Mc Gill University Montreal.

Ken Udas. (1996). Lewin's Conflict in Marriage Revisited and Expanded : Implications for Interprofessional Social Service Collaboratives. System Practice, 10(5), 721.

Linda S. Kimberling. (2008). Ethical Reasoning and Transformational Leadership: An investigation of public sector leaders. USA: The Capella University.

Downloads

Published

2012-12-31