The Effects of Qigong on Physical Fitness and Quality of Life in Elderly
Abstract
In 2010, Thailand's statistics in elderly gradually increased to 11.36 percent of the total population. Elderly stage is the last stage in life, its characteristics and development is completely opposite of a growing child. The main physiologic changes includes changing in posture to kyphosis, slightly flexion of knees and hip, narrowed width of shoulder, width pelvis, depressed abdomen, widen nose and longer ears, and decreased both in body mass and weight. This research utilized Qigong exercise to identify significant effect in physical fitness and quality of life among elderly. The sample (n=30) group ages between 60 to 75 years performed Qigong exercise for thirty minutes thrice a week for six weeks. The results revealed that there was significant difference (p<0.05) in Berg balance scale, Chair sit and reach test, Arm curl test, Six-minute walk test and Quality of life. However, back scratch test had no significant difference (p>0.05). Therefore, Qigong exercise indicated increasing physical fitness and quality of life in elderly.
References
กองวางผนทรัพยากรณ์มนุษย์ สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2538). การคาดประมาณประชากรของประเทศไทย 2533-2563. กรุงเทพมหานคร.
กานต์ หงส์เพช็ร และณัฐ ฉัตรศิขรินทร. (2553). การเปรียบเทียบการออกกำลังกายแบบชี่กงและโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยแรงต้านมีผลต่อการทรงตัวในผู้สูงอายุ 60 - 75 ปี. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาสาสตร์บัณฑิต. สาขาวิชากายภาพบำบัด คณะสหเวชศาสตร์มหาวิทยาลัยคริสเตียนข้อมูลจากกรม.
พีรพงศ์ บุญศิริ. (2538). สรีรวิทยาของการออกกำลังกาย. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร : โอ.เอส. พริ้น ติ้งเฮาส์.
สมนึก กุลสถิตพร. (2549). กายภาพบำบัดในผู้สูงอายุ. คณะสหเวชศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ ออฟเซ็ท เพรส จำกัด.
สำนักส่งเสริมสุขภาพ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. (2544). คู่มือการส่งเสริมสุขภาพที่พึงประสงค์ในผู้สูงอายุ สำหรับบุคลากรสาธารณสุข. นนทบุรี. ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่ง ประเทศไทย จำกัด.
อภิวันท์ มนิมมากร ณัฐเศรษฐ มนิมมากร อรทัย ต้นกำเนิดไทย และศศิธง แสงพงศานนท์. (2544). “ผลการออกกำลังกายโดยใช้ท่ารำประกอบเพลงพื้นเมืองอีสานประยุกต์ต่ออัตราการใช้ออกซิเจนสูงสุด และ ความพึงพอใจในผู้สูงอายุ”. วารสารมหาวิทยาลัยของแก่น. (6)1, 84-91.
Kart, C. S. Metress, E. K., Mestress, S. P. (1992). Human aging and chronic disease. Boston : Jones and Bartett.
Li, F. Fisher., Harmer, P. (2004). Tai Chi: improving functional balance and predicting subsequent falls in older adults. Medicine & Science in Sports & Exercise. 36:2046-52.
Linton, A. O. (1997). Gerontology nursing : Concept and practice. (2nd ed). Philadephia : W.B.Saunders.
Mau-Roung, L., Hei-Fen, H., Yi-Wei, W., Shu-Hui, C., Steven, L. W. (2006). Community-based tai chi and its effect on injurious falls, balance, gait, and fear of falling in olderpeople. Physical therapy. 86 (9):1189-201.
