Effects of Using Ankalung Activity with Group Process on Self-Esteem and Quality of Life of Older Persons
Abstract
This quasi-experimental designs research aimed to examine the effects of using Ankalung activity with group process on self-esteem and quality of life of older persons. The sample was divided into 2 groups, the first 8 elder person participating in elderly club of Muang Mahasarakham and the last 8 elder person living in Samakkee Community. The research instruments consisted of 1) data collection instruments (i.e., Self-esteem Questionnaire, Quality of Life Index short form of [WHO]) 2) intervention instrument (i.e., Ankalung activity with group process program). The activities were set out 3 days per week for 6 weeks with all together 18 times and the length of time was 1-11/2 hours per each times. Frequency, percentage, mean, standard deviation, Wilcoxon Signed Ranks test and Mann-Whitney U test were used for statistical analysis. The results revealed that: 1) The elderly both groups after participated in Ankalung activity with group process had higher self-esteem and quality of life than before participated. 2) The elderly both groups had statistically significant difference on self-esteem scores before and after participated in Ankalung activity with group process (p<.05). In addition, there was significant difference on quality of life score before and after participated in Ankalung activity with group process of older persons in elderly club of Muang Mahasarakham (p<.05). On the other hand, there was no significant difference on quality of life score before and after participated in Ankalung activity with group process of older persons in Samakkee Community (p>.05). 3) After participating in Ankalung activity with group process, there were no significant differences on self-esteem and quality of life scores between older persons in elderly club of Muang Mahasarakham and older persons in Samakkee Community (p>.05). Researchers suggest that : 1) There should be continuously improval of play Ankalung which will affect self-esteem and quality of life of older people. 2) Research should be conducted in larger numbers of samples and use control group. 3) Research should be conducted about playing Ankalung which will affect self-esteem of older people who are physical disability such as patients with brain disorder or chronic disease.
References
กาญจนา อินทรสุนานนท์. (2545). สารานุกรมดนตรีและเพลงไทย. กรุงเทพฯ : พัฒนา.
คานธี ชาบุญยาว. (2012). "การออกแบบกิจกรรมศิลปะเพื่อเสริมสร้างการเห็นคุณค่าในตนเองของผู้สูงอายุในแต่ละช่วงวัย". วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา. 7(1) : 1845-1857.
ธรรมรุจา อุดม. (2547). ประสิทธิผลของโปรแกรมนันทนาการโดยการเล่นอังกะลุงในผู้สูงอายุที่มีภาวะซึมเศร้า. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลผู้สูงอายุมหาวิทยาลัยบูรพา.
บรรลุ ศิริพานิช. (2550). คู่มือผู้สูงอายุ: ฉบับเตรียมตัวก่อนสูงอายุ (เตรียมตัวก่อนเกษียณการงาน). กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ดี.
ปริญญา แก้วทนงค์ ศศิพัฒน์ ยอดเพชร และสุภัทรา แก้วชาญศิลป์. (2551). "ศึกษาการเห็นคุณค่าในตนเองของผู้สูงอายุ: กรณีศึกษาชมรมผู้สูงอายุโรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศร จังหวัดปราจีนบุรี". วารสารพฤฒาวิทยาและเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ. 9(3): 45-55.
ผกาวรรณ บุญดิเรก. (2548). "ดนตรีบำบัด". วารสารศิลปกรรมศาสตร์คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ. (ฉบับปฐมฤกษ์) : 26 -29.
พัชรี แวงวรรณ. (2554). ผลของกิจกรรมการเล่นอังกะลุงร่วมกับการใช้กระบวนการกลุ่มต่อความว้าเหว่ของผู้สูงอายุใน บ้านพักคนชรา. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตร มหาบัณฑิต สาขาพยาบาลศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พัชรี แวงวรรณ. (2554). "ผลของกิจกรรมการเล่นอังกะลุงร่วมกับการใช้กระบวนการกลุ่มต่อความว้าเหว่ของผู้สูงอายุในบ้านพักคนชรา". วารสารพฤฒาวิทยาและเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ. 12(2) : 15-28.
เรวดี สุวรรณนพเก้า และรศรินทร์ เกรย์. (2554). "คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตพื้นที่เฝ้าระวังทางประชากรกาญจนบุรี". วารสารประชากร. 2(2) : 33-54.
วรรณา กุมารจันทร์. (2543). คุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในเขตภาคใต้ตอนบน. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิตบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. (2557). การสูงวัยของประชากรไทย พ.ศ. 2557 (Population Aging in Thailand, 2014) พฤษภาคม 2557. มหาวิทยาลัยมหิดล สถาบันวิจัยประชากรและสังคม.
สุภาวดี พุฒิหน่อย หทัยชนก อภิโกมลกร วรรณนิภา บุญระยอง เพื่อนใจ รัตตากร และจิรนันท์ ไข่แก้ว. (2546). ผู้สูงอายุกับกิจกรรมบำบัด. ภาควิชากิจกรรมบำบัด คณะเทคนิคการแพทย์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่: ศูนย์การพิมพ์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
โสภา พรรณรัตนัย และเฉลิมพล ธนะนพวรรณ. (2555). ทางเลือกวัยสูงอายุ อยู่ดีชีวิตมีคุณภาพ (senior living). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แสงดาว.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2556). ผลสรุปที่สำคัญ การทำงานของผู้สูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2555. กรุงเทพมหานคร.
อารดา ธีระเกียรติกำจร. (2554). "คุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลสุเทพ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่". Veridian E-Journal, Silapakorn University 2011. (4) : 1-9.
American Music Conference. (2007). Scientific study indicates that music making makes the elderly Healthy. [Online]. retrieved on 7 June 2014, from:https://www.amc-music.com/musicmaking/ wellness/elderly.htm.
Buckwalter, K., Harthock, J. & Gaffney, J. (1985). Music therapy nursing intervention: Treatment for nursing diagnosis. Philadelphia : W.B. Saunder.
Cooper, S. (1981). Self-esteem inventories. San Francisco: Consulting Psychologist Press.
Corey, M. S. & Corey, G.(2006). Group process and practice group. 7 ed . The united states of American: Thomson Learning, Inc.
Kraus, R. & Shark, J. (1992). Therapeutic recreation service. 4 ed. IA : Wm. C. Brown.
McClelland, K. A. (1982). " Self-conception and life satisfaction: Integrating aged subculture and activity theory". Journal of Gerontological Nursing. (37) : 723-732.
Winningham, R. G., & Pike, N. L. (2007). A cognitive intervention to enhance Institutionalized older adults' social support networks and decrease loneliness. Aging and Mental Health. 11(6) : 716-721.
