Development Appoach of the Tourism Route With Sanamchan Nakhon Pathom Province Community Base
Keywords:
Tourism, Development of Tourism Routes, Community Tourism, Sanamchan communityAbstract
The purpose of this research was to analyze the tourism routes in Sanamchan community area in Nakhon Pathom Province and to create guidelines to improve tourism in the area. A sample of 18 people were interviewed to gather their opinions, appropriateness, needs, problems, obstacles and suggestions on tourism operations in Sanamchan community. This study will be beneficial to Sanamchan community to have efficient work and to find guidelines for the development of tourism policy in Sanamchan community. The information obtained from the tapescript of the interview were used to analyze and consider the different issues. They were also used to perform the analysis, synthesis, and link the data to look like abstract concepts by presenting the descriptive analysis results according to the questions.
The results of the research concluded that there are many tourism support areas in Sanamchan Community. It includes the personal areas of the villagers such as orchards, mixed agricultural farms, resorts, and government agencies such as Krom Luang Chumphon Palace Community Learning Center. They are ready to welcome tourists or people who come to study in Sanamchan community. On the other hand, the community still needs to develop Sanamchan community tourism route from the community leaders related to government agencies such as Sanamchan Subdistrict Administrative Organization Store and those with stake in the community together, tourism routes with various places in the community. Sanamchan community has many distinctive points. From the analysis of the guidelines for the development of tourist routes in Sanamchan community with various places in the community, can tie the tourism routes with the following locations: 1. Rong Way Resort 2. Jeju Garden 3. Activities in the community 4. Shops and restaurants in the community. There is an interesting and an opportunity for tourists to visit the community for many purposes, there are for leisure travel, travel for education, study tour for many activities. The weakness and obstacle in Sanamchan community is that, people in the community and local administrative organizations can help each other. They should also help in the distribution of products in the community or publicize for other agencies to get to know Sanamchan community better.
References
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2562). แผนปฏิบัติการส่งเสริมการท่องเที่ยวประจำปี 2562. การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ภาคกลางเขต 4. (2544). อเมซิ่งนครปฐม. กาญจนบุรี : การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
จารุจน์ กลิ่นดีปลี. (2541). การประเมินศักยภาพของแหล่งท่องเที่ยวสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ, กรณีศึกษา: อุทยานแห่งชาติไทรโยคจังหวัดกาญจนบุรี. (ภาคนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต) สำนักพัฒนาบัณฑิตศึกษา สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.กรุงเทพมหานคร.
ณัฏฐพัชร มณีโรจน์ (2560).การจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน.วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 13(2): 25-46.
ณัฐวุฒิ โรจนทัต. (2551).การวางแผนพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในเขตเกาะเมืองพระนครศรีอยุธยาและ บริเวณรอบนอกเกาะเมือง จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. กรุงเทพมหานคร.
ดรรชนี เอมพันธุ์ (2550). การพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนและการจัดกิจกรรมโฮมสเตย์. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ.
ธรรมศักดิ์ โรจนสุนทร. (2542). สรุปผลการสัมมนาการพัฒนาการท่องเที่ยวภาคเหนือ.กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
ธารทิพย์ ขาวผ่องอำไพ. (2552). การศึกษาผลที่เกิดจากการท่องเที่ยวเชิงเกษตรที่มีต่อสุขภาวะทางสังคมของคนในชุมชนคลองมหาสวัสดิ์ อำเภอพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยศิลปากร, นครปฐม.
นิสารัตน์ จุลวงศ์. (2553). การจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน วิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวเชิงเกษตรล่องเรือชมสวนเลียบคลองมหาสวัสดิ์ อำเภอพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม.สาขาการจัดการภาครัฐและเอกชน, มหาวิทยาลัยศิลปากร, นครปฐม.
นำขวัญ วงศ์ประทุม. (2561). การประเมินศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร หมู่บ้านวาวี จังหวัดเชียงราย. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ: บริษัทเพรส แอนด์ ดีไซน์ จำกัด.
ปาริฉัตร อิ้งจะนิล. (2554). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวชาวไทยต่อการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ในรูปแบบตลาดเก่ากรณีศึกษาตลาดคลองสวน 100 ปีจังหวัดสมุทรปราการ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ขอนแก่น.
แผนพัฒนาจังหวัดนครปฐม 4 ปี พ.ศ.2561-2564. (2561). กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด สำนักงานจังหวัดนครปฐม.
เพ็ญศรี ฉิรินัง. (2558) .แนวทางการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยว จังหวัดกาญจนบุรี.วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์.
วิวัฒน์ ชัยบุญยภักดิ์. (2529). ผลกระทบของอุตสาหกรรมท่องเที่ยวต่อมรดกศิลปวัฒนธรรม. จุลสารการท่องเที่ยว, ปีที่ 4 (ฉบับเดือนตุลาคม) : 31-38.
สุดารัตน์ แสงจำนงค์. (2550). การศึกษาเพื่อพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวพระตำหนักในสมัย รัชกาลที่ 5 เขตพระราชวังดุสิต. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.กรุงเทพมหานคร.
สุวัฒนา ธาดานิติ. (2543). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนา. ในชีวบรรณาธิการ (บ.ก.) การประชุมวิชาการสาขาการออกแบบและวางผังชุมชนเมืองและผังเมือง ครั้งที่1 เรื่อง มหานคร. กรุงเทพมานคร, ประเทศไทย.
สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย. (2542). รายงานขั้นสุดท้ายการดำเนินการกำหนดนโยบายการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. ศูนย์บริการวิชาการสถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร.
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเทียวอย่างยั่งยืน. (2553). การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน สืบค้นจาก http://www.dasta.or.th/attachments/article/678/822-1416-0.pdf.
องค์การบริหารส่วนตำบลสนามจันทร์. (2561). คำสั่งประกาศแต่งตั้งคณะกรรมการท่องเที่ยวขององค์การบริหารส่วนตําบลสนามจันทร์ อำเภอเมืองนครปฐม จังหวัดนครปฐม.
อิสระพงษ์ พลธานี และอุมาพร บุญเพชรแก้ว. (2561).การศึกษาศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเกาะเต่า จังหวัดสุราษฎร์ธานี เพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน.วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร.
อุบลวรรณ ประดับสุข. (2545). Cultural Heritage Issues. จุลสารการท่องเที่ยว.
TAT Review. (2018). การท่องเที่ยวหรืออุตสาหกรรมท่องเที่ยวเป็นเรื่องใกล้ตัวกว่าที่คิด. สืบค้นจาก https://www.tatreviewmagazine.com/article/community-based-tourism/
UNWTO. (2004). Global Code of Ethics for Tourism. Retrieved from http://ethics.unwto.org/en/content/global-code-ethics-tourism
Sznajder, M., Przdzborska, L. and Scrimgeour, F. (2009). Agritourism. MPG Book Group. UK.