Caregiving for Early Childhood in Child Development Center : Role of Caretaker
Keywords:
Caregiving, Early Childhood, Role of CaretakerAbstract
Training and parenting to childhood are very important because this age is a period of imitating people around them. Thus, promoting growth, development and desirable behaviors are necessary for children to develop to be virtue, intelligent and happy. Caretaker are important personnel to maintain the children development under the framework of six standards of child care, which consist of: (1) personnel (2) growth, oral cavity health and food management (3) development and learning as age (4) environment within and outside (5) prevention and control infection of disease (6) participation of parent, community, the local and related institutions. Caretaker can apply those standards to nurture children in child centers to develop properly, grow in appropriate age, have no decayed teeth, and to transfer children who have delayed development to public health services.
References
กระทรวงสาธารณสุข. (2561). คู่มือเฝ้าระวังและส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัย (Developmental Surveillance and Promotion Manual :DSPM) ขยายอายุ 5 - 6 ปี. สืบค้นจาก https://nich. anamai.moph.go.th/ewt_news.php?nid=169&filename=download
กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. (2557). คู่มือมาตรฐานศูนย์เด็กเล็ก. กรุงเทพฯ : สำนักส่งเสริมสุขภาพ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข.
กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น กระทรวงมหาดไทย. (2559). มาตรฐานการดำเนินงานศูนย์พัฒนาเด็กเล็กขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ : กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น กระทรวงมหาดไทย.
กองยุทธศาสตร์และแผนงาน สำนักปลัดกระทรวงสาธารณสุข กระทรวงสาธารณสุข.(2561). แผนยุทธศาสตร์ระยะ 20 ปี ด้านสาธารณสุข (2560-2579). สืบค้นจาก https://planning.anamai.moph.go.th/ main.php?filename=Menu_Down1.
นิตยา คชภักดี .(2554). พัฒนาการเด็ก, ใน ทิพวรรณ หรรษคุณาชัย.(บ.ก.), ตำราพัฒนาการและพฤติกรรมเด็ก สำหรับเวชปฏิบัติทั่วไป. (น.1-25). กรุงเทพฯ: บียอนด์ เอ็นเทอร์ไพรซ์.
นพวรรณ ศรีวงค์พานิช และ อดิศร์สุดา เฟื่องฟู .(2554). ปัญหาพฤติกรรมที่พบบ่อยในเด็กปฐมวัยและการฝึกวินัยเชิงบวก ใน ทิพวรรณ หรรษคุณาชัย. (บ.ก.), ตำราพัฒนาการและพฤติกรรมเด็ก สำหรับเวชปฏิบัติทั่วไป. (น.209-227).กรุงเทพฯ: บียอนด์ เอ็นเทอร์ไพรซ์.
ทัศนียา วังสะจันทานนท์, สุคนธ์ วรรธนะอมร, และนุชนารถ บรรทุมพร. (2557). บทบาทผู้ดูแลเด็กของศูนย์พัฒนาเด็กปฐมวัยในการคัดกรองและการส่งเสริมพัฒนาการเด็ก. วารสารมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 6(12),114-121.
มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต. (2551). ตำรับอาหารมาตรฐานสำหรับเด็กปฐมวัย.กรุงเทพ: เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.
ราชวิทยาลัยกุมารแพทย์แห่งประเทศไทย สมาคมกุมารแพทย์แห่งประเทศไทย.(2561). คู่มือสำหรับพ่อแม่เพื่อเผยแพร่ความรู้ด้านการดูแลและพัฒนาเด็กตอน วัยเด็กเล็ก 0-3 ปี, 3-5 ปี. สืบค้นจาก https://www.thaipediatrics.org/Media/media-20171010123112.pdf.
วชิระ เพ็งจันทร์.(2560). การขับเคลื่อน DOH 4.0 สู่ MOPH 4.0. สืบค้นจาก https://www.planning. anamai.moph.go.th /.../2.การขับเคลื่อน 20DOH 204.0 20160360%20(3)_อธิบ.ppt
วิจารณ์ พานิช. (2559). เลี้ยงลูกยิ่งใหญ่. กรุงเทพฯ : มูลนิธิสยามกัมมาจล.
สถาบันพัฒนาอนามัยเด็กแห่งชาติ กรมอนามัยกระทรวงสาธารณสุข. (2560) . รายงานประจำปี 2560 สถาบันพัฒนาอนามัยเด็กแห่งชาติ. กรุงเทพ : สามเจริญพาณิชย์.
สายรุ้ง ปั้นเพ็ง และนันทิยา น้อยจันทร์. (2559). แนวทางการพัฒนาครูผู้ดูแลเด็กด้านวิชาการในศูนย์พัฒนาเด็กเล็กองค์การบริหารส่วนตำบลอำเภอโพทะเล จังหวัดพิจิตร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, นครสวรรค์
Deborah J. N. (2017). Comparing language and literacy environments in two types of infant–toddler child care centers. Early childhood education Journal. 45, 95–101.
