The Components of Innovation Leadership in Electricity Generating Authority of Thailand
Keywords:
Leadership, Innovation Leadership, Electricity generating authority of ThailandAbstract
The purpose of this research was to analyze the components of Innovation Leadership in Electricity Generating Authority of Thailand. The participants were 316 Electricity Generating Authority administrators, this research used the simple sampling method. The instrument was a 5rating scale questionnaire. The reliability of questionnaire in the form of an alpha coefficient was 0.93. The statistical data analysis were frequency, percentage, mean, standard deviation, exploratory factor analysis, confirmatory factor analysis.
The research findings were found that the order of importance of the component of Innovation Leadership in Electricity Generating Authority of Thailand as follows: (1) Innovative Personality (2) Innovative corporate Atmosphere and (3) Innovative Vision.. The results of the structural validity test of Innovation Leadership in Electricity Generating Authority of Thailand model showed that Chi-square (χ2) = 365.146, df = 302, χ2/df (CMIN/DF) = 1.209, RMR = 0.016, RMSEA = 0.026, GFI = 0.992, AGFI = 0.930, TLI=.988 and CFI = 0.992. Based on the findings, it indicated that Innovation Leadership in Electricity Generating Authority of Thailand model was consistent with empirical data significantly. As a result, administrators should give priority to develop the Electricity Generating Authority of Thailand leaders to have Innovation Leadership skills, present and future, in order to achieve the Electricity Generating Authority of Thailand goals and be sustainable.
References
การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย. (2563). ฝ่ายทรัพยากรบุคคลและพัฒนาองค์การ. สืบค้นจากhttp//www.hr.egat.co.th
กุลชลี จงเจริญ. (2561). ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรม. สืบค้นจาก https://thaitgri.org/?p=36172
จุรีวรรณ จันพลา. (2559). การเสริมสร้างภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้ประกอบการในธุรกิจแปรรูปอาหาร. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 9(1), 53-60.
ฐิตินันท์ นันทะศรี. (2563). การพัฒนาตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, สกลนคร.
พระครูใบฎีกาอภิชาติ ธมฺมสุทฺโธ. (2559). ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมการบริหารกิจการคณะสงฆ์ในทศวรรษหน้า. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 4(2), 313-325.
พิทักษ์ ทิพย์วารี. (2559). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำทางนวัตกรรมสำหรับผู้บริหารสถาบันการพละศึกษา. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 11(1), 57-70.
พูลพงศ์ สุขสว่าง. (2557). หลักการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 6(2), 136 – 145.
พิสิฐธวัฒน์ กลิ่นไธสงค์. (2559). การพัฒนาตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา. วารสารบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 12(1), 60-75.
เวียงวิวรรธน์ ทำทูล. (2557). ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารที่ส่งผลต่อองค์การขีดสมรรถนะสูงของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 21. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 37(3), 31-38.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2563). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบสองฉบับที่ 12. สืบค้นจาก https://www.nesdc.go.th/ewt_news.php?nid=6420&filename=develop_issue
อรวรางค์ จันทร์เกษม. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้บริหารตามความคิดเห็นของพนักงานและพฤติกรรมมุ่งผลสัมฤทธ์ในการทำงานของพนังงานในอุตสาหกรรมการผลิต. วารสารวิชาการศิลปศาสตร์ประยุกต์, 8(1), 138-144.
อรอนงค์ โรจน์วัฒนบูลย์. (2553). การพัฒนาตัวแบบผู้นําเชิงนวัตกรรม. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, กรุงเทพ.
Ahmed. (1998). Culture and Climate for Innovation. European Journal of Innovation Management, 1(1), 30-43. Retrieved from https://doi.org/10.1108/14601069810199131
Carmeli, A., Gelbard, R., & Gefen, D. (2010). The importance of innovation leadership in cultivating strategic fit and enhancing firm performance. The Leadership Quarterly, 21, 339-349.
David G. Gliddon. (2006). Innovation Leadership. USA: Colorado Technical University.
Hooper, D., Coughlan, J., and Mullen, M. R. (2008). Structural Equation Modelling: Guidelines for Determining Model Fit. Electronic Journal of Business Research Methods, 6(1), 53-60.
Kriengsak and Others. (2008). Exploring leadership styles for innovation: an exploratory factor analysis. Engineering Management in Production and Services, 9(1), 7-17.
Jong, J. P. and Den Hartog, D. N. (2007). How Leaders Influence Employees’ Innovative Behaviour. European Journal of Innovation Management, 8(1), 41-64.
Likert, R. (1976). New Patterns of Management. New York: McGraw - Hill.
Taber. (2007). Leadership, Culture and Organizational Innovation: The Case of Commerce Bank. (Doctoral dissertation). Gonzage University, Washington (state).
Taro Yamane. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rdEd).New York: Harper and Row Publications.
Sununta Siengthai and Bechter, Clemens. (2001). Strategic Human Resource Management and Firm Innovation. Journal of Research and Practice in Human Resource Management. 9(1), 35-57.
