การพัฒนาแนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันการฆ่าตัวตายในผู้ป่วยมะเร็ง

บทคัดย่อ

                ผู้ป่วยมะเร็งเผชิญความทุกข์ทรมานในหลากหลายมิติโดยเฉพาะทางร่างกายและผลกระทบทางด้านจิตใจที่จะนำไปสู่ความคิดฆ่าตัวตายได้ การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ1) พัฒนาแนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันการฆ่าตัวตายในผู้ป่วยมะเร็ง 2) ศึกษาผลของการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลฯต่อผลลัพธ์ด้านการป้องกันการฆ่าตัวตาย วิจัยเชิงปฏิบัติการนี้ศึกษาในกลุ่มงานการพยาบาลผู้ป่วยมะเร็ง โรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา ระหว่างเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2559– เมษายน พ.ศ. 2560 ผู้ให้ข้อมูลหลักประกอบด้วย พยาบาลวิชาชีพ 26 คน และผู้ป่วยมะเร็งจำนวน 290 คน เก็บข้อมูลด้วย แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคลของผู้ป่วยมะเร็ง แบบประเมินปัจจัยเสี่ยงการฆ่าตัวตายในผู้ป่วยมะเร็ง แบบสอบถามสุขภาพผู้ป่วย  PHQ 9-Thai การสนทนาตามธรรมชาติ การสังเกตแบบมีส่วนร่วมและไม่มีส่วนร่วม และวิเคราะห์เอกสารที่เกี่ยวข้อง ข้อมูลวิเคราะห์ด้วยจำนวน  ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา แนวปฏิบัติการพยาบาลฯได้รับการพัฒนาขึ้นผ่านกระบวนการวิจัย และนำไปใช้ในผู้ป่วยมะเร็ง 290 คน พบว่า ผู้ป่วยมะเร็งพบปัจจัยเสี่ยง 8.28 % ปัจจัยเสี่ยงที่พบสูงสุด 3 อันดับแรก คือ การมีความพร่องของอวัยวะ การมีพยาธิสภาพเลวลงอย่างรวดเร็ว และการมีการพยากรณ์โรคไม่ดี ตามลำดับ ผู้ป่วยกลุ่มเสี่ยงทั้งหมดได้รับการดูแลตามแนวทางร้อยละ 100 และไม่พบผู้ป่วยฆ่าตัวตายสำเร็จ โดยสรุปแนวปฏิบัติการพยาบาลฯนี้ช่วยในการค้นหากลุ่มเสี่ยงและนำเข้าสู่กระบวนการดูแลที่เหมาะสมเพื่อป้องกันการฆ่าตัวตายสำเร็จได้