บทบาทพยาบาลในการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุไทยที่อาศัยอยู่ตามลำพัง

ผู้แต่ง

  • Surasak Mulsrisuk Emergency department, Siriraj hospital, Mahidol University
  • พงศ์ศักดิ์ ธรรมกุลศักดิ์

คำสำคัญ:

ระบบสุขภาพ, บทบาทพยาบาล, การส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุ, การอาศัยอยู่ตามลำพัง, สังคมผู้สูงอายุ

บทคัดย่อ

ปัจจุบันประเทศไทยก้าวเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุโดยสมบูรณ์ เนื่องจากการพัฒนาด้านเศรษฐกิจ สังคม และความก้าวหน้าของเทคโนโลยีที่ใช้ในการดูแลรักษาต่าง ๆ ส่งผลให้ผู้สูงอายุมีอายุยืนยาวเพิ่มขึ้น รวมถึงการเปลี่ยนแปลงด้านทัศนคติในการใช้ชีวิต เช่น การอยู่ครองโสด การสร้างครอบครัวขณะที่มีอายุสูงเพิ่มมากขึ้น มีบุตรน้อยลง มีปฏิสัมพันธ์ในครอบครัวลดลง และมีปัญหาการหย่าร้าง เป็นต้น มีผลให้ผู้สูงอายุส่วนใหญ่ใช้ชีวิตเพียงลำพังในสังคม สะท้อนให้เห็นถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในสังคมไทย ทั้งในด้านสุขภาพ สังคม สิ่งแวดล้อม และเศรษฐกิจ ผู้สูงอายุจึงมีโอกาสเข้าถึงบริการ
ด้านสุขภาพน้อยลง จากปัญหาด้านเศรษฐกิจที่เกิดขึ้น โดยเฉพาะค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาล จนนำไปสู่การขาดโอกาสในการพัฒนาชีวิต ดังนั้น การเตรียมความพร้อมของผู้สูงอายุก่อนเข้าสู่ภาวะพึ่งพิง ภายใต้ข้อจำกัดของสภาพร่างกายที่
เสื่อมถอย สภาพเศรษฐกิจและสภาพสังคมที่เปลี่ยนแปลงไปจึงเป็นสิ่งที่ควรให้ความสำคัญ พยาบาลเป็นบุคลากรด้านสุขภาพที่มีบทบาทในการให้บริการ การให้ความรู้ด้านสุขภาพ เป็นผู้พิทักษ์สิทธิ ผู้ประสานเครือข่าย และเป็นนักบริหารจัดการในการเตรียมความพร้อมการส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ตามลำพัง พยาบาลจึงเป็นภาพต่อตัวสำคัญของระบบสุขภาพ ในการเชื่อมต่อระบบสุขภาพของผู้สูงอายุ เพื่อลดความรู้สึกเหงาโดดเดี่ยวของผู้สูงอายุ และเพื่อเพิ่มคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ

เอกสารอ้างอิง

ชาย โพธิสิตา. (2552). เกิดอะไรขึ้นกับครอบครัว?. ประชากรและสังคม 2552 (พิมพ์ครั้งที่ 1). นครปฐม:

สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.

นันท์ณิชา สิงหเดชวีระชัย และสวรรยา ธรรมอภิพล. (2563). การศึกษาความเครียดและการจัดการ

ความเครียดด้วยกิจกรรมนันทนาการของสมาชิกชมรมผู้สูงอายุ บ้านหนองกระทุ่ม อำเภอกำแพงแสน จังหวัดนครปฐม. วารสารสังคมศาสตร์, 10(2), 44-51.

ปราโมทย์ ประสาทกุล. (2561). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ.2561. นครปฐม: พริ้นเทอรี่.

ยุทธนา พูนพานิช และแสงนภา อุทัยแสงไพศาล. (2557). รูปแบบการส่งเสริมสุขภาพโดยชุมชน เพื่อรองรับ

สังคมผู้สูงอายุ. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 23, 226-238.

รัตนา บุญพา, ผจงจิต ไกรถาวร และนพวรรณ เปียซื่อ. (2019). การสนับสนุนทางสังคม และภาวะสุขภาพของ

ผู้สูงอายุโรคเรื้อรังที่อาศัยอยู่ตามลำพังในชุมชน. วารสารสภาการพยาบาล, 34(2), 112-126.

วรรณภถา ศรีธัญรัตน์ และลัดดา ดําริการเลิศ (บรรณาธิการ). (2553). การจัดการความรู้และการ

สังเคราะห์แนวทางปฏิบัติของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล: แนวปฏิบัติในการบริการ

ผู้สูงอายุ (พิมพ์ครั้งที่ 1). นนทบุรี: สหมิตรพริ้นติ้งแอนด์พับลิสชิ่ง.

ศิริวรรณ จิตตปราณีรัชต์, สายพิณ หัตถีรัตน์, จิตติมา บุญเกิด และเรือนขวัญ กัณหสิงห์. (2563). ผู้สููง

อายุไทยที่อาศัยอยู่ลำพัง ในเขตเมืองวางแผนการดูแลสุขภาพของตนเองอย่างไร: การศึกษา

เชิงคุณภาพ ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. ศรีนครินทร์เวชสาร, 35(4), 438-444.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2563). ข่าวประชาสัมพันธ์สำนักงานสถิติแห่งชาติ.[internet]. [cited 2021

August 8] Available from:http://www.nso.go.th/sites/2014/Pages/Press_Release

/2561/N10-04-61-1.aspx.

Hirakawa, Y., Kuzuya, M., Enoki, H., Hasegawa, J., & Iguch, A. (2008). Caregiver burden among

Japanese informal caregivers of cognitively impaired elderly in community settings. Archives of Gerontology and Geriatrics, 46(3), 367-374.

Hopewell, S., Copsey, B., Nicolson, P., Adedire, B., Boniface, G., & Lamb, S. (2020). Multifactorial

interventions for preventing falls in older people living in the community: a systematic review and meta-analysis of 41 trials and almost 20 000 participants. British Journal of Sports Medicine, 54(22), 1340-1350.

Kronborg, C., Vass, M., Lauridsen, J., & Avlund, K. (2006). Cost effectiveness of preventive home

visits to the elderly. The European Journal of Health Economics, 7(4), 238-246.

Park, E. J., Sohn, H. S., Lee, E. K., & Kwon, J. W. (2014). Living arrangements, chronic diseases,

and prescription drug expenditures among Korean elderly: vulnerability to potential medication underuse. BMC Public Health, 14(1), 1-8.

Pimouguet, C., Rizzuto, D., Schön, P., Shakersain, B., Angleman, S., Lagergren, M., ... & Xu, W.

(2016). Impact of living alone on institutionalization and mortality: a population-based longitudinal study. The European Journal of Public Health, 26(1), 182-187.

Sahlen, K. G., Löfgren, C., Mari Hellner, B., & Lindholm, L. (2008). Preventive home visits to

older people are cost-effective. Scandinavian Journal of Public Health, 36(3), 265-271.

Jeon, H. O. (2020). Correlation of physical, psychological, and functional factors with

independent medication adherence in Korean older adults with chronic illness: Using the 2017 national survey of older Koreans. Archives of Gerontology and Geriatrics, 90, 104130.

Teguo, M. T., Simo, N., Stoykova, R., Meillon, C., Cogne, M., Amieva, H., & Dartigues, J. F. (2016).

Feelings of loneliness and living alone as predictors of mortality in the elderly: the PAQUID study. Psychosomatic Medicine, 78(8), 904-909.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-07-10

รูปแบบการอ้างอิง

Mulsrisuk, S., & ธรรมกุลศักดิ์ พ. . . (2022). บทบาทพยาบาลในการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุไทยที่อาศัยอยู่ตามลำพัง. วารสารพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสยาม, 23(44), 104–112. สืบค้น จาก https://he01.tci-thaijo.org/index.php/nursingsiamjournal/article/view/255797

ฉบับ

ประเภทบทความ

academic article