Effect of Contemplative Education Program on Spiritual well-being of Nursing Students

Authors

  • Varinlada Jantaweemuang, Graduate student Prince of Songkla University
  • Karnsunaphat Balthip, Assoc.Prof. Graduate School, Prince of Songkla University
  • Usanee Petchruschatachart, Assoc.Prof. Prince of Songkla University

Keywords:

nursing students, contemplative education, spiritual well-being

Abstract

Abstract

          This quasi-experimental research is aimed at examining the effect of a contemplative education program on the spiritual well-being of nursing students. Two southern nursing colleges, located in city municipalities, were selected by multi-stage sampling.  Students from each college were randomly allocated to either an experimental group (n = 40) or a control group (n = 39). The experimental group received the contemplative education program for a period of 8 weeks using group activities. The control group received the normal education program. The instruments used in this study consisted of the contemplative education program and the Nursing students’ spiritual well-being questionnaire.  These two instruments were validated for content validity. The Nursing students’ spiritual well-being questionnaire was tested for reliability on 30 nursing students using Cronbach’ alpha coefficient, which yielded the value of .84. Demographic data were analyzed using descriptive statistics, chi-square, and likelihood ratio and the difference of the mean scores of spiritual well-being were analyzed using t-test.

          The results revealed that the mean scores of spiritual well-being in the experimental group were significantly higher at posttest than at pretest (p< .001). The mean posttest scores of spiritual well-being in the experimental group were slightly lower than that of the control group but the difference was not significant (p > .05)

          The effect of the contemplative education program did not differ between the experimental group and the control group, therefore this programs must be re-tested in the same educational institutions and the process manager needs to have enough contemplative education experience.

References

เอกสารอ้างอิง
กรศศิร์ ชิดดี, และณัฐพร อุทัยธรรม. (2556). กิจกรรมจิตตปัญญาศึกษา: กลยุทธ์การพัฒนาบุคลิกภาพนักศึกษาพยาบาล. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 5(2), 106-117.
ฉวีวรรณ สัตยธรรม. (2541). ในอวยพร, สุทิศา, และชลธิชา.(2553).อวยพร ภัทรภักดีกุล, สุทิศา เจริญศิลป์, และชลธิชา ศรุตินันท์.(2553). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่เกี่ยวข้องการส่งเสริมสุขภาวะทางจิตวิญญาณกับความผาสุกทางจิตวิญญาณ. วารสารเกื้อการุณย์, 17(2), 66-79.
ทัศนีย์ ทองประทีป. (2552). จิตวิญญาณมิติหนึ่งของการพยาบาล. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนา นิลชัยโกวิทย์, และอดิศร จันทร์สุข. (2552). ศิลปะการจัดกระบวนการเรียนรู้เพื่อการเปลี่ยนแปลง:คู่มือกระบวนการจิตตปัญญาศึกษา .กรุงเทพมหานคร: เอส พี เอ็น การพิมพ์.
นฤมล อเนกวิทย์. (2552). การพัฒนาหลักสูตรจิตตปัญญาศึกษาสำหรับนักศึกษาพยาบาล.วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตร์ ดุษฎีบัณฑิตสาขาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ขอนแก่น.
ปาริชาต ชูประดิษฐ์. (2556). การพัฒนาสุขภาวะทางจิตวิญญาณสำหรับนักศึกษาพยาบาลวิทยาลัยพยาบาลสังกัดสถาบันพระบรมราชชนกกระทรวงสาธารณสุข. ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารศาสตร์มหาวิทยาลัยแม่โจ้, เชียงใหม่.
ประเวศ วะสี. (2544). สุขภาวะทางจิต: สุขภาวะทางจิตวิญญาณ. หมอชาวบ้าน, 22 (262).
พัชนี สมกำลัง, และมาริสา ไกรฤกษ์. (2552). ความผาสุกทางจิตวิญญาณจากการแสวงหาความหมายของชีวิต: การศึกษาชีวิตฟลอเรนซ์ไนติงเกล ผู้นำทางการพยาบาล. วารสารพยาบาลศาสตร์, 27(3), 24-32.
พิชญ์นรี พิทักษ์อวกาศ. (2556). การศึกษาคุณลักษณะของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลกองทัพเรือ. ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาการอุดมศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
วรวรรณ จันทวีเมือง, อุษณีย์ เพชรรัชตะชาติ, และขวัญตา บาลทิพย์. (2559). การพัฒนาโปรแกรมการสร้างเสริมสุขภาวะจิตวิญญาณสำหรับนักศึกษาพยาบาล. วารสารพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสยาม. 17(32), 29-41.
วิจักษณ์ พาณิช. (2550). การเรียนรู้ด้วยใจอย่างใคร่ครวญ: การศึกษาดั่งเส้นทางแสวงหาทางจิตวิญญาณ. กรุงเทพมหานคร: สวนเงินมีมา.
ศิริรัตน์ จําปีเรือง, อมรรัตน์ วัฒนาธร, พูลสุข หิงคานนท์, วารีรัตน์ แก้วอุไร. (2556). การพัฒนาหลักสูตรเสริมสร้างคุณลักษณะที่พึงประสงค์ตามกระบวนการสุนทรียสนทนาสําหรับนักศึกษาพยาบาล. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, 15(3), 9-15.
อุไร หัถกิจ, และวารีรัตน์ ถาน้อย. (2555). การพยาบาลองค์รวมและการดูแลสุขภาพแบบผสมผสาน: การบูรณาการแนวคิดสู่การจัดการศึกษาพยาบาล.วารสารสภาการพยาบาล, 17 (ฉบับพิเศษ), 5-10.
Carson, V. B. & Green, H. (1992). Spiritual well-being : A predictor of hardiness in patient with acquired immunodeficiency syndrome. Professional Nursing, 40(8), 209-220.
Hungelmann, J. A., E. Kenkle-Rossi, L. Klassen and R. M. Stollenwerk. (1987). Development of the JAREL Spiritual Well-Being Scale. In R. M. Carroll-Johnson (Ed), Classifications of Nursing Diagnoses: Proceedings of the 8th Conference. (393-398). Philadelphia: North American Nursing Diagnosis Association. J.B. Lippincott Company.
Paloutzian, R. F., & Ellision, C. W. (1982). Loneliness spiritual well being and quality of life. In Peplan, L. A. & Perlman, P. (Eds.). Loneliness : A sourcebook of current theory research and therapy. New York: Wiley Interscience.
Park , K., B., & Calamaro, C. (2013). A systematic review of social networking sites: Innovative platforms for health research targeting adolescent and young adults. Journal of Nursing Scholarship, 45(3), 256-264.
Tiew, H. L., Creedy, K. D., & Chan, F.M. (2013). Student nurses perspective of spirituality and spiritual care. Nurse Education Today, 33, 574-579.

Downloads

Published

2019-02-01

How to Cite

Jantaweemuang, V., Balthip, K., & Petchruschatachart, U. (2019). Effect of Contemplative Education Program on Spiritual well-being of Nursing Students. Journal of Nursing, Siam University, 19(37), 84–102. Retrieved from https://he01.tci-thaijo.org/index.php/nursingsiamjournal/article/view/152037