ประสิทธิผลของโปรแกรมการสอนผ่านอุปกรณ์มือถือแบบพกพาต่อความรู้และการปฏิบัติของพยาบาลในการดูดเสมหะทางท่อช่วยหายใจ โรงพยาบาลศูนย์เว้ ประเทศเวียดนาม: การศึกษานำร่อง

บทคัดย่อ

การทดลองแบบสุ่มและมีกลุ่มควบคุมนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินประสิทธิผลของโปรแกรมการเรียนรู้ผ่านอุปกรณ์มือถือแบบพกพาต่อความรู้และการปฏิบัติของพยาบาลในการดูดเสมหะทางท่อช่วยหายใจ โดยสุ่มกลุ่มตัวอย่างที่เป็นพยาบาลปฏิบัติงานอยู่ในหออภิบาล 3 แห่ง ในโรงพยาบาลศูนย์เว้ ประเทศเวียดนาม จำนวน 30 คน และสุ่มแบ่งกลุ่มตัวอย่างออกเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม โดยกลุ่มทดลองได้รับการสอนผ่านโปรแกรมที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นตามแนวปฏิบัติการดูดเสมหะของโรงพยาบาลศูนย์เว้ นำเสนอเนื้อหาผ่านตัวอักษร ภาพ และวิดีโออุปกรณ์มือถือแบบพกพา ใช้เวลาประมาณ 30 นาที ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการสอนตามปกติของโรงพยาบาล ใช้เวลาในการทดลอง 1 เดือน และวัดผลก่อน-หลังการทดลอง เครื่องมือที่ใช้เก็บข้อมูล ได้แก่ แบบประเมินความรู้ในการดูดเสหะจำนวน 15 ข้อ และแบบตรวจสอบการปฏิบัติการดูดเสมหะจำนวน 16 หัวข้อ (21 ขั้นตอน) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงบรรยาย ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน Chi-square test, Fisher’s exact test และ independent t-test  ผลการวิจัยพบว่า หลังการทดลองกลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยคะแนนความรู้และปฏิบัติสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.001) และกลุ่มทดลองมีค่าคะแนนเฉลี่ยความรู้และปฏิบัติหลังการทดลองสูงกว่าก่อนทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ (p<0.001) ซึ่งแสดงให้เห็นว่าโปรแกรมการเรียนรู้ผ่านอุปกรณ์มือถือแบบพกพานี้สามารถช่วยพัฒนาความรู้และการปฏิบัติการดูดเสมหะทางท่อช่วยหายใจของพยาบาลได้ และเห็นควรที่จะนำโปรแกรมนี้ไปใช้จริงในหออภิบาลเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการดูแลผู้ป่วยที่ใส่ท่อช่วยหายใจให้ดียิ่งขึ้น