ผลของโปรแกรมการวางแผนจำหน่ายร่วมกับการสร้างแรงจูงใจ ในผู้ป่วยโรคจิตจากแอมเฟตามีน ต่อความตั้งใจในการเลิกยาเสพติด และลดอัตราการมารักษาซ้ำ

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการวางแผนจำหน่ายร่วมกับการสร้างแรงจูงใจในผู้ป่วยโรคจิต จากแอมเฟตามีน ต่อความตั้งใจในการเลิกยาเสพติด และลดอัตราการมารักษาซ้ำ  

รูปแบบการวิจัย : การวิจัยกึ่งทดลอง

วัสดุและวิธีการวิจัย : กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยโรคจิตจากแอมเฟตามีนที่เข้ารักษาในหอผู้ป่วยแม่ปลั่ง โรงพยาบาลร้อยเอ็ด ดำเนินการศึกษาระหว่างเดือนพฤศจิกายน ถึงธันวาคม 2567 แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 15 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้ แบบวัดความตั้งใจในการเลิกสารเสพติด ที่มีค่าความเชื่อมั่น 0.88 และโปรแกรมการวางแผนจำหน่ายร่วมกับการสร้างแรงจูงใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน Paired t-test และ Independent t-test

ผลการวิจัย : หลังการได้รับโปรแกรมการวางแผนจำหน่ายร่วมกับสร้างแรงจูงใจจะมีความตั้งใจเลิกยาเสพติดสูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001) คะแนนเฉลี่ยความตั้งใจในการเลิกยาเสพติด ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม พบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001) และระยะติดตามผล 28 วัน คะแนนเฉลี่ยความตั้งใจในการเลิกสารเสพติดแตกต่างจากในระยะก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001) จากการติดตามไม่พบอัตราการมารักษาซ้ำในกลุ่มทดลอง  

สรุปและข้อเสนอแนะ : โปรแกรมการวางแผนจำหน่ายร่วมกับการสร้างแรงจูงใจ มีผลทำให้คะแนนเฉลี่ยความตั้งใจในการเลิกยาเสพติดสูงขึ้น ไม่กลับมารักษาซ้ำใน 28 วัน ดังนั้นจึงควรนำโปรแกรมดังกล่าวไปใช้กับผู้ป่วยที่เข้ารักษาต่อไป