การพัฒนาระบบการจัดการความเสี่ยงทางพยาบาล งานผู้ป่วยในโรงพยาบาลจังหาร

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์การวิจัย : เพื่อศึกษาสถานการณ์ พัฒนาระบบ และประเมินผลลัพธ์ระบบการจัดการความเสี่ยงทางพยาบาล งานผู้ป่วยในโรงพยาบาลจังหาร

รูปแบบการวิจัย : การวิจัยเชิงปฏิบัติการระดับความร่วมมือ (Practical action research)

วัสดุและวิธีการวิจัย : ผู้ให้ข้อมูลสำคัญเป็นผู้ที่เกี่ยวข้องกับการจัดการความเสี่ยงทางการพยาบาลจำนวน 21 คน การวิจัยแบ่งเป็นการวิเคราะห์สถานการณ์ความเสี่ยง การพัฒนาระบบ และประเมินผลระบบ ดำเนินการตั้งแต่เดือนตุลาคม 2565 ถึงกันยายน 2566 เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม แบบสังเกต และแบบประเมิน วิเคราห์ข้อมูลโดยใช้ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและวิเคราะห์เชิงเนื้อหา (Content analysis)

ผลการวิจัย : 1) ความเสี่ยงในงานผู้ป่วยย้อนหลัง 3 ปี พบว่า มีจำนวน 150 ครั้ง ส่วนใหญ่มีความรุนแรงในระดับ E จำนวน 53 ครั้ง รองลงมา คือ ระดับ F จนวน 50 ครั้ง ตามลำดับ พยาบาลวิชาชีพขาดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับขั้นตอนสำคัญของการจัดการความเสี่ยง ต้องการพัฒนาระบบการจัดการความเสี่ยงที่เข้าใจง่ายและมีส่วนร่วมจากเจ้าหน้าที่ทุกคน ระบบการจัดการความเสี่ยงประกอบด้วย 6 ขั้น คือ  (1) การเฝ้าระวังความเสี่ยงทุกจุดบริการ (2) การพัฒนาสมรรถนะบุคลากร (3) จัดทำ Risk management tool (4) ปรับสิ่งแวดล้อมให้เอื้อต่อจัดการความเสี่ยง (5) การสื่อสารการจัดการความเสี่ยงโดยประสานความร่วมมือผ่าน PCT และ (6) กำกับติดตาม และแลกเปลี่ยนเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง 2) พยาบาลปฏิบัติตามแนวทางทางการจัดการความเสี่ยงโดยรวม คิดเป็นร้อยละ 91.25 ความพึงพอใจโดยรวมอยู่ในระดับมาก และ 3) หลังการพัฒนา พบว่า ความเสี่ยงที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่อยู่ในระดับ Low Risk (เสี่ยงต่ำ) ระดับปานกลาง ระดับ D มากที่สุด จำนวน 11 ครั้ง รองลงมา คือ ระดับ C จำนวน 6 ครั้ง  

สรุปและข้อเสนอแนะ : ระบบการจัดการความเสี่ยงครั้งนี้ส่งผลให้ความเสี่ยงลดลง ดังนั้นควรส่งเสริมให้งานผู้ป่วยในนำระบบนี้ไปในพื้นที่