การพยาบาลผู้ป่วยโรคต้อหินวัดด้วยเครื่องวัดความดันลูกตาแบบ Noncontact tonometer และเครื่องวัดความดันลูกตาแบบ Tonopen tonometer ในผู้ป่วยที่มีปัญหา

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาเปรียบเทียบการพยาบาลผู้ป่วยโรคต้อหินที่ปัญหาการมองไม่ชัดมีภาวะซับซ้อนคัดกรองด้วย Noncontact tonometer และ Tonopen tonometer : 2 cases study

รูปแบบการวิจัย : กรณีศึกษา 2 ราย (Cases study)

วัสดุและวิธีวิจัย : การเลือกผู้ป่วยโรคต้อหินที่ปัญหาการมองไม่ชัดมีภาวะซับซ้อน ที่มารับบริการในห้องตรวจผู้ป่วยนอกจักษุโรงพยาบาลร้อยเอ็ดเป็นการเจาะจง เลือกผู้ป่วยต้อหินที่มีภาวะแทรกซ้อนและเสี่ยงตาบอดสูง ในบริบทที่แตกต่างกันแบบผสมผสาน มีการเก็บรวบรวมข้อมูล การประเมินสภาพ ซัก ประวัติ ข้อมูลร่วมวางแผนการปฏิบัติการพยาบาลตามข้อวินิจฉัยทางการพยาบาล สรุป และประเมินผลลัพธ์ทางการพยาบาลผู้ป่วยเฉพาะรายตรวจร่างกาย ผลการตรวจ ทางห้องปฏิบัติการ นำข้อมูลที่ได้มารวบรวม วิเคราะห์โดยนำความรู้ทางด้านวิทยาศาสตร์ ทฤษฎีทางการพยาบาล และแนวคิดการพยาบาลแบบองค์รวม รวมทั้งกระบวนการพยาบาล การวางแผนทางการพยาบาลร่วมกับการปฏิบัติการพยาบาล ประเมินผลการพยาบาลอย่างต่อเนื่อง วางแผนจำหน่ายแบบ DMETHOD มาใช้ในการดูแลผู้ป่วยตามปัจเจกบุคคล จากนั้นปรับปรุงแก้ไข ตามกระบวนการพยาบาลจนถึงกลับบ้าน

ผลการศึกษา : ผลการพบว่าผู้ป่วยกรณีศึกษาทั้ง 2 ราย ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคต้อหินได้รับการตรวจวัดสายตาด้วยเครื่อง Non-contact tonometer เหมือนกัน จากประวัติกรณีศึกษารายที่ 1 อายุ 53 ปี เคยมีประวัติผ่าตัดต้อกระจกมาก่อน ครั้งนี้เป็นการกลับตรวจต่อเนื่อง มีโรคประจำตัว คือ โรคไทรอยด์ กรณีศึกษารายที่ 2 อายุ 58 ปี เป็นต้อหินตามนัด มีโรคประจำตัว คือ โรคเบาหวานและโรคความดันโลหิตสูง พบว่าผู้ป่วยโรคต้อหินได้รับการตรวจวัดสายตาด้วยเครื่อง Non-contact tonometer มาเข้ารับการรักษาตามนัดหมาย ไม่มีการเลื่อนนัดซึ่งรายที่ 2 มาตรวจก่อนนัดเนื่องจากอาการปวดมาก

สรุปและข้อเสนอแนะ : การดูแลรักษาจนปลอดภัยจากอาการที่เกิดจากโรคต้อหินที่มีความดันลูกตาสูง สามารถคงสภาพของลูกตาไว้แต่ปัญหาการมองเห็นของผู้ป่วยยังคงสภาพเดิมซึ่งมีอาการมัว มองไม่ชัด จากความรุนแรงของโรคประจำตัวและโรคต้อหิน พยาบาลผู้ดูแลได้ให้ความรู้และเพิ่มพูนทักษะการดูแลของญาติให้ดูแลผู้ป่วยที่บ้านได้และผู้ป่วยกลับบ้านได้รับการดูแลอย่างต่อเนื่อง