ผลของโปรแกรมลดความเสี่ยงต่อพฤติกรรมการป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุในชุมชนโรงพยาบาลสุวรรณภูมิ

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ : เพื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมการป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุในชุมชนโรงพยาบาลสุวรรณภูมิ

รูปแบบการวิจัย : การวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi-experimental study)

วัสดุและวิธีการวิจัย : กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้สูงอายุที่มีอายุ 60-80ปีจำนวน 64 คน ที่มีคุณสมบัติตามเกณฑ์คัดเข้าและคัดออกจำแนกเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 32 คน ดำเนินการระหว่างเดือนมีนาคม-เดือนมิถุนายน 2565 ระยะเวลาดำเนินการ 16 สัปดาห์ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามพฤติกรรมการป้องกันการหกล้ม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน Kolmogorov-Smirnov one sample test, Independent t-testและกำหนดนัยสำคัญทางสถิติที่ 95%Confidence Interval

ผลการวิจัย : หลังการทดลอง ผู้สูงอายุในกลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการป้องกันการหกล้มด้านการสร้างเสริมสุขภาพตนเองมากกว่ากลุ่มควบคุม (p<.001) โดยมีคะแนนเฉลี่ยมากกว่ากลุ่มควบคุม 1.42 คะแนน(95%CI: 1.20,1.64) ; คะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการป้องกันการหกล้มด้านการปฏิบัติตนในชีวิตประจำวันมากกว่ากลุ่มควบคุม (p<.001) โดยมีคะแนนเฉลี่ยมากกว่ากลุ่มควบคุม 1.39 คะแนน(95%CI: 1.15,1.63) และคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการป้องกันการหกล้มด้านการจัดและอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยมากกว่ากลุ่มควบคุม  (p<.001) โดยมีคะแนนเฉลี่ยมากกว่ากลุ่มควบคุม 1.43 คะแนน(95%CI: 1.21,1.64)

สรุปและข้อเสนอแนะ : ผลการวิจัยครั้งนี้ชี้ให้เห็นว่า โปรแกรมฯ ที่พัฒนาขึ้นสามารถนำไปใช้ในการลดความเสี่ยงและป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุได้