การจัดการอุบัติภัยหมู่ขนาดใหญ่ในระดับศูนย์สั่งการการแพทย์ฉุกเฉินตากตะวันตก
คำสำคัญ:
ภัยพิบัติ, อุบัติเหตุหมู่, อุบัติภัยหมู่, ตากตะวันตกบทคัดย่อ
บทคัดย่อ
การจัดการอุบัติภัยหมู่อย่างถูกต้อง ถือเป็นปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่ออัตราตายของผู้ป่วย แม้ทุกโรงพยาบาลจะมีแผนตอบโต้อุบัติภัยหมู่ในระดับหน่วยบริการ แต่ในระดับศูนย์สั่งการการแพทย์ฉุกเฉินกลับยังไม่มีแผนที่ชัดเจนนัก
ในปีพ.ศ.2562 เกิดอุบัติเหตุหมู่ขนาดใหญ่ในประเทศเมียนมาร์ต่อเนื่องกับอำเภอท่าสองยาง ในความดูแลของศูนย์สั่งการการแพทย์ฉุกเฉินตากตะวันตก เหตุนี้ใหญ่เกินกำลังและถือเป็นระดับภัยพิบัติ(Disaster)ของรพ.ท่าสองยาง ทั้งยังเกิดในป่าลึกห่างไกล เครือข่ายการแพทย์ฉุกเฉินตากตะวันตกจึงได้ร่วมมือกันจัดการเหตุดังกล่าว มีรายละเอียดแบ่งเป็น 4 ระยะ
ระยะ 1 วางแผน : วิเคราะห์แต่ละจุดปฏิบัติการและวางแผนตอบโต้ เน้นการจัดการทรัพยากรโดยยึดหลัก 1.การประเมินทรัพยากร, 2.การเสริมทรัพยากรเข้าสู่ระบบ, และ 3.การลดการใช้ทรัพยากรในจุดที่เหมาะสม
ระยะ 2 Prehospital Care : หน่วยปฏิบัติจากรพช.ท่าสองยาง เข้าจัดการเหตุตามหลัก CSCATTT ร่วมกับประเมินทรัพยากรโดยคำนึงถึงเวลาที่ใช้ร่วมด้วยเป็นระยะ
ระยะ 3 In-Hospital Care : รพช.ท่าสองยางดูแลผู้บาดเจ็บตามแผนตอบโต้อุบัติภัยหมู่เดิมของตน อย่างไรก็ดีพบภาวะคอขวดอยู่ที่ 1.ผู้บาดเจ็บวิกฤติ ขณะรอส่งต่อยังแย่งใช้ทรัพยากรร่วมกับผู้บาดเจ็บอื่น 2.รถพยาบาล ถูกใช้ทั้งระยะก่อนถึงโรงพยาบาลและระยะส่งต่อ ทั้งหมดจำต้องโยกย้ายทรัพยากรจากหน่วยบริการอื่นมาช่วยเหลือ
ระยะ 4 Interfacility Transfer : หน่วยบริการปลายทางเตรียมความพร้อม และกระชับระบบส่งต่อให้เข้ากับสถานการณ์
ผลการรักษา มีผู้บาดเจ็บเข้ารับการรักษาจำนวน 11 ราย คัดกรองสีแดง 4 ราย สีเหลือง 3 ราย และสีเขียว 4 ราย ได้รับการใส่ท่อช่วยหายใจ 3 ราย ท่อระบายลม 1 ราย เข้ารับการผ่าตัด 5 ราย ได้นอนโรงพยาบาลทั้งสิ้น 7 ราย ทั้งหมดสามารถจำหน่่ายกลับบ้านในเวลาต่อมา
คำสำคัญ: ภัยพิบัติ, อุบัติเหตุหมู่, อุบัติภัยหมู่, ตากตะวันตก
เอกสารอ้างอิง
1. Tintinalli JE, Stapczynski JS, Ma OJ, Cline DM, Meckler GD. Disaster Management. Tintinalli’s Emergency Medicine: A Comprehensive Study Guide, 8th Edition. 8th ed. McGraw-Hill Education/Medical; 2016:23-29.
2. National Association of Emergency Medical Technicians US (NAEMT). Disaster Management. PHTLS: Prehospital Trauma Life Support. 8th ed. Sudbury, MA: Jones and Bartlett; 2014:487-508.
3. Marx J, Hockberger R, Walls R. Disaster Preparedness. Rosen’s Emergency Medicine - Concepts and Clinical Practice, 2-Volume Set: Expert Consult Premium Edition - Enhanced Online Features and Print. 8th ed. London, England: W B Saunders; 2013:2457-2468.
4. Advanced Life Support Group. Major Incident Medical Management and Support: The Practical Approach at the Scene. 3rd ed. (Mackway-Jones K, ed.). Chichester, England: Wiley-Blackwell; 2011.
5. Lowes AJ, Cosgrove JF. Prehospital organization and management of a mass casualty incident. BJA Educ. 2016;16(10):323-328.
6. EAST MIDLANDS EMERGENCY MEDICINE EDUCATIONAL MEDIA. Triage Sieve. #EM3. https://em3.org.uk/foamed/18/7/2018/major-incident-management. Published July 18, 2018. Accessed September 18, 2020.
7. EAST MIDLANDS EMERGENCY MEDICINE EDUCATIONAL MEDIA. Triage Sort. #EM3. https://em3.org.uk/foamed/18/7/2018/major-incident-management. Published July 18, 2018. Accessed September 18, 2020.
8. สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ (สพฉ.). การปฏิบัติการส่งต่อผู้ป่วยฉุกเฉินระหว่างสถานพยาบาล Interfacility Patient Transfer. กรุงเทพฯ: บริษัท อัลทิเมท พริ้นติ้ง จำกัด, 2557.
9. Google Maps. West Thai-Myanmar border. Google Maps. https://maps.google.com. Accessed August 16, 2020.
10. Ciottone GR, Biddinger PD, Darling RG, Fares S, Keim ME, Molloy MS, Suner S, editors. Ciottone's disaster medicine. Elsevier Health Sciences; 2015.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ การแพทย์ภัยพิบัติและฉุกเฉินเจ้าฟ้าจุฬาภรณ์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับราชวิทยาลัยจุฬาภรณ์ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในราชวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
