ผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมการดูแลตนเอง ของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่

บทคัดย่อ

การวิจัยกึ่งทดลอง แบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลังทดลอง วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมการดูแลตนเอง และระดับค่าความดันโลหิตของผู้ป่วยโรค ความดันโลหิตสูง กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยเป็นโรคความดันโลหิตสูงและได้รับการรักษาด้วยยา แบ่งเป็น กลุ่มทดลอง 26 คน กลุ่มควบคุม 26 คน สุ่มกลุ่มตัวอย่างโดยวิธีสุ่มอย่างง่าย เก็บข้อมูล  9 กันยายน – 7 ตุลาคม 2565 การศึกษาครั้งนี้ใช้กระบวนการเสริมสร้างสมรรถนะแห่งตนของแบนดูราโดยใช้ระยะเวลา 4 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ คือ คู่มือส่งเสริมความรู้ร่วมกับแบบบันทึกพฤติกรรมสุขภาพตามปิงปองจราจรชีวิต 7 สี ตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือ I-CVI  = 0.8 แบบสอบถามพฤติกรรมการดูแลตนเองต่อโรค  ความดันโลหิตสูง มีค่า CVI = 0.90 ค่าความเที่ยงสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาก) ได้เท่ากับ 0.71 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา สถิติ Paired T-test , Independent T-test, Wilcoxon Signed Ranks Test และ สถิติ Mann Whitney U Test  

ผลการศึกษา: กลุ่มตัวอย่างจำนวน 52 คน ส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อายุเฉลี่ยของกลุ่มทดลอง (Mean = 59.50, S.D. ± 7.89) และ กลุ่มควบคุม (Mean = 62.23, S.D. ± 7.75) ข้อมูลทั่วไปของทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกัน ที่ p>.05  หลังทดลองค่าเฉลี่ยคะแนนพฤติกรรมการดูแลตนเองในกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุม (Mean = 43.77, S.D. ± 4.8 และ 41.42, S.D. ± 5.9 ตามลำดับ) แต่ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ p= .15  หลังใช้โปรแกรมฯ กลุ่มทดลอง มีระดับความดันโลหิตเฉลี่ย (Mean = 127.96, S.D. ± 11.52 ) ลดลงกว่าก่อนใช้โปรแกรม (Mean = 139.38, S.D. ± 10.14) แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001) โปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนของผู้ป่วยความดันโลหิตสูง มีแนวโน้มที่ทำให้ เพิ่มพฤติกรรมการดูแลตนเอง และทำให้ผู้ป่วยสามารถควบคุมระดับความดันโลหิตสูงได้