ผลของโปรแกรมการส่งเสริมทักษะของผู้ดูแลในการป้องกันการเกิดแผลกดทับของผู้ป่วยติดเตียงในชุมชนเขตเมือง

บทคัดย่อ

สถานการณ์ผู้ป่วยติดเตียงมีแนวโน้มเพิ่มมากขึ้น ส่งผลให้เกิดภาวะพึ่งพิง ก่อให้เกิดแผลกดทับและภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ จึงควรส่งเสริมทักษะของผู้ดูแลในการป้องกันการเกิดแผลกดทับของผู้ป่วยติดเตียง การวิจัยกึ่งทดลองชนิดกลุ่มเดียวแบบวัดซํ้า นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ เปรียบเทียบทักษะของผู้ดูแลต่อการป้องกันการเกิดแผลกดทับ และความเสี่ยงต่อการเกิดแผลกดทับของผู้ป่วยติดเตียง ก่อน หลัง และระยะติดตาม กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ดูแลผู้ป่วยติดเตียง เขตอำเภอเมือง จังหวัดลำปาง จำนวน 30 คน เครื่องมือการวิจัย ประกอบด้วย 1) โปรแกรมการส่งเสริมทักษะของผู้ดูแลในการป้องกันการเกิดแผลกดทับของผู้ป่วยติดเตียง ประกอบด้วยกิจกรรม การรับรู้โอกาสเสี่ยงต่อการเกิดแผลกดทับของผู้ป่วยติดเตียง การรับรู้ความรุนแรงของแผลกดทับ การรับรู้ถึงประโยชน์ของการป้องกันการเกิดแผลกดทับ และการรับรู้ต่ออุปสรรคในการดูแล ระยะเวลา 4 สัปดาห์ 2) แบบประเมินทักษะของผู้ดูแลในการป้องกันการเกิดแผลกดทับของผู้ป่วยติดเตียง มีค่าความเชื่อมั่นสัมประสิทธิ์แอลฟ่าครอนบาค เท่ากับ .96 และ 3) แบบประเมินความเสี่ยงด้านร่างกายต่อการเกิดแผลกดทับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงสถิติพรรณนา และความแปรปรวนทางเดียวแบบวัดซ้ำ ระหว่างก่อน หลัง และระยะติดตามผล ผลการศึกษา พบว่า คะแนนเฉลี่ยทักษะภาพรวมของผู้ดูแลระหว่างก่อน หลังและระยะติดตาม มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (F=30.703, p<.001) และการเปรียบเทียบคะแนนเฉลี่ยความเสี่ยงต่อการเกิดแผลกดทับระหว่างก่อน หลัง และระยะติดตาม ไม่แตกต่างกัน (F=2.565, p>.051) ดังนั้นโปรแกรมดังกล่าวสามารถนำมาใช้เป็นแนวทางเสริมศักยภาพผู้ดูแลผู้ป่วยติดเตียงในการป้องกันการเกิดแผลกดทับได้