ความก้าวหน้าด้านการวิจัยทางคลินิกที่เกี่ยวกับการรักษาโรคหอบหืดด้วยวิธี "อุ่นหยาง" ตามศาสตร์การแพทย์แผนจีน

บทคัดย่อ

โรคหอบหืดเป็นโรคทางเดินหายใจเรื้อรังเป็นอันดับสองของโลก (จำนวนผู้ป่วยทั่วโลกมีมากถึง 45.7 ล้านคน) โรคหอบหืดที่ยากต่อการรักษาหมายถึงผู้ป่วยโรคหอบหืดที่ไม่สามารถควบคุมอาการได้ แม้ว่าจะได้รับการรักษาด้วยแพทย์แผนปัจจุบันตามมาตรฐานแล้วก็ตาม ซึ่งเป็นปัญหาหนึ่งในทางคลินิก ตามทฤษฎีการแพทย์แผนจีน: โรคหอบหืดที่ยากต่อการรักษามีลักษณะเด่นคือ โรคที่เป็นแบบเรื้อรังยาวนาน มีอาการกำเริบซ้ำๆ ทำให้หยางพร่องความเย็นเกาะกุม และถันอิ่นไม่สามารถย่อยสลายได้ โดยมีหยางพร่องทำให้เสมหะอุดกั้น ซึ่งเป็นกลไกการเกิดโรคที่สำคัญ ส่งผลกระทบต่อปอด ม้าม และไต หลักการรักษาพื้นฐานจะใช้วิธีอุ่นหยางและสลายสิ่งปฏิกูลที่เป็นของเหลว ความคิดเกี่ยวกับวิธีอุ่นหยาง พบครั้งแรกในตำราหวงตี้เน่ยจิง จากนั้นท่านจางจ้งจิ่งได้บันทึกในตำราซางหานลุ่นเป็นครั้งแรกถึงผู้ที่มีโรคที่เกิดจากถันอิ่นควรใช้ยาอุ่น และได้คิดค้นสูตรยาโบราณที่มีชื่อเสียงเช่น เซี่ยวชิงหลงทัง เซ่อกานหมาหวงทัง หลิงกานอู่เว่ยเจียงซินทัง เป็นต้น จึงเป็นจุดเริ่มต้นของระบบทฤษฎีวิธีอุ่นหยางตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา และแพทย์ในยุคต่อมาก็ได้มีการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง นักวิจัยจำนวนมากได้เริ่มดำเนินการวิจัยทางคลินิกเกี่ยวกับการรักษาโรคหอบหืดด้วยวิธีอุ่นหยาง และพบว่าการใช้วิธีอุ่นหยาง ร่วมกับการใช้ยาแผนปัจจุบันสามารถเพิ่มอัตราการควบคุมโรคหอบหืดในทางคลินิกได้ ช่วยแก้ไขอาการทางคลินิก เพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของปอด ลดอัตราการเกิดอาการเฉียบพลันและสามารถยกระดับคุณภาพชีวิตได้ และดําเนินการวิจัยเชิงสํารวจสําหรับกลไกที่มีศักยภาพ อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันกลไกการออกฤทธิ์และพื้นฐานของสารสำคัญของวิธีอุ่นหยางในการรักษาโรคหอบหืดยังไม่ชัดเจน ในอนาคต หวังว่านักวิจัยทั้งในประเทศและต่างประเทศจะสามารถใช้วิทยาศาสตร์มาอธิบายวิธีอุ่นหยางในการรักษาโรคหอบหืดได้อย่างถูกต้อง และเสริมสร้างระบบทฤษฎีการรักษาโรคหอบหืดด้วยวิธีการอุ่นหยางตามศาสตร์การแพทย์-แผนจีน เพื่อเป็นแนวทางในการรักษาผู้ป่วยโรคหอบหืดที่ยากต่อการรักษาอย่างมีประสิทธิผลด้วยจุดเด่นของศาสตร์การแพทย์แผนจีน