การประเมินสัดส่วนของฝุ่นละออง PM10 และ PM2.5 ด้วยแบบจำลอง AERMOD ในเขตปทุมวัน กรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาสัดส่วนของฝุ่นละออง PM10 และ PM2.5 ที่เกิดขึ้นจากการเผาไหม้เชื้อเพลิงจากยานพาหนะในเขตเมือง ซึ่งได้เลือกพื้นที่ศึกษาในเขตปทุมวัน กรุงเทพมหานคร ซึ่งมีปริมาณการจราจรหนาแน่น และปริมาณฝุ่นละออง PM10 และ PM2.5 ในบรรยากาศมีแนวโน้มเกินค่ามาตรฐานอย่างต่อเนื่อง การศึกษาสัดส่วนของฝุ่นละอองด้วยแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ AERMOD ในครั้งนี้เพื่อศึกษาผลกระทบที่มีต่อคุณภาพอากาศ เพื่อเป็นแนวทางป้องกันปัญหาด้านสุขภาพอนามัยของประชาชน โดยนำเข้าข้อมูลสภาพอุตุนิยมวิทยา พ.ศ. 2561-2563 ลักษณะพื้นผิว จุดสังเกตฝุ่นละอองในพื้นที่ศึกษา โดยใช้สมการ Gaussian Plume ประเมินการแพร่กระจายของฝุ่นละอองบริเวณริมถนนในเขตปทุมวัน พบว่า PM10 (83.52 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตร) และค่าเฉลี่ยสูงสุดของ PM2.5 (80.28 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตร) ตามลำดับ จากแบบจำลองที่พบบริเวณพื้นที่ด้านทิศใต้ของเขตปทุมวัน มีค่าใกล้เคียงกับค่าตรวจวัดสูงสุดบริเวณสถานีตรวจวัดคุณภาพอากาศที่ใกล้ที่สุด (82 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตร) บริเวณโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ และมีค่าสัดส่วนของฝุ่นละออง PM2.5:PM10 เท่ากับ 0.96 แสดงว่าฝุ่นจากยานพาหนะทั้งสองชนิดเป็นฝุ่น PM2.5 เป็นส่วนใหญ่ โดยแบบจำลอง AERMOD สามารถนำมาประเมินการปลดปล่อย PM10 และ PM2.5 จากแหล่งกำเนิดยานพาหนะได้ใกล้เคียงกับข้อมูลการตรวจวัดในพื้นที่จริง และยังช่วยให้เข้าใจเกี่ยวกับสัดส่วนของ PM10 และ PM2.5 จากยานพาหนะสอดคล้องกับการตรวจวัดจริงในช่วงที่ตรวจนับจำนวนวันที่ฝุ่นละอองมีค่าสูงเกินมาตรฐานในบรรยากาศเพื่อเป็นประโยชน์ในการวางแผนจัดการคุณภาพอากาศได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Journal of Safety and Health is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) licence, unless otherwise stated.
เอกสารอ้างอิง
ชยานนท์ เทพแสงพราว, ธงทิศ ฉายากุล และศิริมา ปัญญาเมธีกุล. (25 มิถุนายน, 2564). การทำนายปริมาณฝุ่นละอองขนาดไม่เกิน 2.5 ไมครอนจากข้อมูลความลึกเชิงแสงของอนุภาคแขวนลอยในอากาศและข้อมูลอุตุนิยมวิทยาในพื้นที่กรุงเทพมหานครและปริมณฑล [Paper]. การประชุมวิชาการวิศวกรรมโยธาแห่งชาติ ครั้งที่ 26, ภาควิชาวิศวกรรมโยธา คณะวิศวกรรมศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง (ออนไลน์).
ธรรมลักษณ์ รัตนวรชัย. (2565). การประยุกต์ใช้แบบจำลองการแพร่กระจายฝุ่นละอองขนาดไม่เกิน 2.5 ไมครอน (PM2.5) จากภาคการจราจรบริเวณจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริลักษณ์ เจริญรัมย์ และวิสาขา ภู่จินดา. (2564). ทัศนคติของประชาชนต่อแนวทางการแก้ไขปัญหาฝุ่นละอองขนาดไม่เกิน 2.5 ไมครอน กรุงเทพมหานคร. วารสารวิจัยรำไพรรณี, 15(2), 70-78.
สัตยา มะโนแก้ว, วรากัญ มณีวรรณ, กฤชกำภู ชัยศิริ, ชนันพัฒน์ อินทร, สุนทร สุนทราภา, ดำรงศักดิ์ รินชุมภู และพีรพงศ์ จิตเสงี่ยม. (23-25 มิถุนายน, 2564). การประยุกต์เทคโนโลยีสารสนเทศภูมิศาสตร์เพื่อการจำลองค่ามลพิษอากาศสำหรับวางแผนโครงสร้างพื้นฐานสิ่งแวดล้อมชุมชนเมือง [Paper]. การประชุมวิชาการวิศวกรรมโยธาแห่งชาติ ครั้งที่ 26, ภาควิชาวิศวกรรมโยธา คณะวิศวกรรมศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง (ออนไลน์).
สิทธิชัย พิมลศรี, ปฏิพัทธ์ วงค์เรือง และปรุงจันทร์ วงศ์วิเศษ. (2559). การจำลองความเข้มข้นฝุ่นละอองในบรรยากาศในช่วงเหตุการณ์มลพิษอากาศรุนแรงในภาคเหนือตอนบนด้วยแบบจำลองสามมิติ chemical transport model: รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
สุทธิชาน์ นิลฤทธิ์, เจษฎานันท์ เวียงนนท์ และภรณ์ดรัลรัตน์ สุชามาลาวงษ์. (2567). การประเมินฝุ่นละออง PM2.5 เพื่อจัดการคุณภาพอากาศด้วยแบบจำลอง AERMOD กรณีศึกษา เขตปทุมวัน กรุงเทพมหานคร [Paper]. การประชุมวิชาการวิศวกรรมสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ ครั้งที่ 23, ณ โรงแรมพูลแมน ขอนแก่น ราชา ออคิด จังหวัดขอนแก่น.
สำนักงานคณะกรรมการนโยบายเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก. (2563). เอกสารเพื่อเผยแพร่ความรู้อย่างง่ายเกี่ยวกับแบบจำลองอากาศ AERMOD ฉบับประชาชน. พญา พริ้นติง แอนด์ พับลิชชิ่ง.
AIT. (2020). The study of sources of PM2.5 and precursors of secondary PM2.5 in Bangkok metropolitan region. Pollution Control Department.
Chen, L.-W. A., Wang, X., Lopez, B., Wu, G., Hang Ho, S. S., Chow, J. C. Watson, J. G., Yao, Q., Yoon, S., & Jung, H. (2023). Contribution of non-tailpipe emissions to near-road PM2.5 and PM10: A chemical mass balance study. Environmental Pollution, 335, 122283. https://doi.org/10.1016/j.envpol.2023.122283
Elmarakby, E., & Elkadi, H. (2024). Comprehending particulate matter dynamics in transit-oriented developments: Traffic as a generator and design as a captivator. Science of the Total Environment, 934, 172528. https://doi.org/10.1016/j.scitotenv.2024.172528
Chavanaves, S., Fantke, P., Limpaseni, W., Attavanich, W., Panyametheekul, S., Gheewala, S. H., & Prapaspongsa, T. (2021). Health impacts and costs of ofine particulate matter formation from road transport in Bangkok metropolitan Region. Atmospheric Pollution Research, 12(7), 101191. https://doi.org/10.1016/j.apr.2021.101191
Ratanavalachai, T. & , Trivitayanurak, W. (2023). Application of a PM2.5 dispersion model in Bangkok central business district for air quality management. Frontiers in Environmental Science, 11-2023, 1-12. https://doi.org/10.3389/fenvs.2023.1237366
Vattanasit, U., Navasumrit, P., Khadka, M. B., Kanitwithayanun, J., Promvijit, J., Autrup, H., & Ruchirawat, M. (2014). Oxidative DNA damage and inflammatory response in cultures human cells and in humans exposed to traffic-related particles. International Journal of Hygiene and Environmental Health, 217(1), 23-33. https://doi.org/10.1016/j.ijheh.2013.03.002
US.EPA. (2021, November). AERMOD Implementation Guide. https://gaftp.epa.gov/Air/aqmg/ SCRAM/models/preferred/aermod/aermod_implementation_guide.pdf.
