การจำแนกความผิดพลาดของมนุษย์ด้วยเทคนิค SHERPA: Systematic Human Error Reduction and Prediction Approach
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ความผิดพลาดเป็นสิ่งที่สามารถเกิดขึ้นได้กับมนุษย์ทุกคน การเข้าใจกลไกการเกิดความผิดพลาดของมนุษย์เป็นสิ่งสำคัญที่จะสามารถนำมาเป็นแนวทางในการป้องกันไม่ให้เกิดความผิดพลาดขึ้น บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายขั้นตอนการจำแนกความผิดพลาดของมนุษย์ด้วยเทคนิค SHERPA
เทคนิค SHERPA ถูกพัฒนาขึ้นครั้งแรกเพื่อจำแนกความผิดพลาดของมนุษย์ในอุตสาหกรรมนิวเคลียร์ ปัจจุบันได้รับการยอมรับนำมาใช้ในอุตสาหกรรมทั่วไปอย่างแพร่หลาย เทคนิคนี้มีจุดเด่นคือ มีความน่าเชื่อถือ ง่ายต่อการเรียนรู้และประยุกต์ใช้ แต่มีข้อจำกัด คือ ผลการประเมินไม่ได้บอกโอกาสการเกิดความผิดพลาดของมนุษย์เป็นตัวเลขเชิงปริมาณ นอกจากนั้นการประเมินในอุตสาหกรรมที่มีขนาดใหญ่และมีกระบวนการผลิตที่ซับซ้อนอาจใช้เวลามาก ขั้นตอนการประเมินด้วยเทคนิค SHERPA มี 8 ขั้นตอน ผลที่ได้จากการประเมินจะอธิบายประเภทความผิดพลาดของมนุษย์ 5 แบบ ได้แก่ 1) การกระทำที่ผิดพลาด 2) ความผิดพลาดในการตรวจสอบ 3) ความผิดพลาดในการเข้าถึงข้อมูล 4) ความผิดพลาดในการสื่อสาร 5) ความผิดพลาดในการเลือก เพื่อวิเคราะห์หาผลกระทบที่เกิดขึ้นจากความผิดพลาด การฟื้นฟู โอกาสเกิด ความรุนแรง มาตรการการป้องกันแก้ไขต่อไป
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Journal of Safety and Health is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) licence, unless otherwise stated.
References
Annett J. (2004). Hierarchical task analysis (HTA). In Handbook of human factors and ergonomics methods. (pp. 355-363). CRC Press.
Dadgar P., Tehrani G., M., & Borgheipour H. (2017). Identification and Assessment of Human Error in CNG Stations with SHERPA Technique. International Journal of Environmental and Science Education, 12(2), 253-265.
Embrey D. E. (1986). SHERPA: A systematic human error reduction and prediction approach. In Proceedings of the international topical meeting on advances in human factors in nuclear power systems. American Nuclear Society.
Ghiyasi S., Heidari M., Hoda A., & Azimi, L. (2018). Human error risk assessment of clinical care in emergency department with SHERPA approach and nurses safety climate analysis. Iran Occupational Health, 15(3), 129-140.
Hughes C. M., Baber C., Bienkiewicz M., Worthington A., Hazell A., & Hermsdorfer J. (2015). The application of SHERPA (Systematic Human Error Reduction and Prediction Approach) in the development of compensatory cognitive rehabilitation strategies for stroke patients with left and right brain damage. Ergonomics, 58(1), 75-95.
Health and Safety Executive (HSE). (1999). Reducing error and influencing behavior. Health and Safety Executive (HSE). https://www.hse.gov.uk/pubns/priced/hsg48.pdf
Isaac A., Shorrock S. T., & Kirwan B. (2002). Human error in European air traffic management: the HERA project. Reliability Engineering & System Safety, 75(2), 257-272.
Marshall A., Stanton N., Young M., Salmon P., Harris D., Demagalski J.,...Dekker S. (1970). Development of the human error template–a new methodology for assessing design induced errors on aircraft flight decks. ERRORPRED Final Report E.
Stanton N. A., Salmon P. M., Rafferty L. A., Walker G. H., Baber C., & Jenkins D. P. (2017). Human factors methods: a practical guide for engineering and design. CRC Press.
Tharekes L. (2020). THE ROLE OF CREW RESOURCE MANAGEMENT TO AIRCRAFT ACCIDENT PREVENTION. Sripatum Chonburi Journal, 16(4), 142-151.
Vasasiri V., & Ploypanichcharoen K. (2017). Reduction of Nonconformity from Human Error in Assembly Process of Spindle Motor for Hard Disk Drive. Thai Industrial Engineering Network Journal, 3(1), 34-44.
Williams J. (1986). HEART-A Proposed Method for Assessing and Reducing Human Error in Ninth Advances in Reliability T echnology Symposium. AEA, Technology.
Winkle T. (2016). Safety benefits of automated vehicles: Extended findings from accident research for development, validation and testing. In Autonomous driving (pp. 335-364). Heidelberg.