ผลการเรียนการสอนแบบกรณีศึกษาต่อการคิดอย่างมีวิจารณญาณ ของนักศึกษาพยาบาล

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบคะแนนการคิดอย่างมีวิจารณญาณระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม และเปรียบเทียบคะแนนการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาลก่อนและหลังการเรียนการสอนแบบกรณีศึกษา กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 3 จำนวน 86 คน แบ่งเป็นกลุ่มควบคุม 43 ราย และกลุ่มทดลอง 43 ราย คัดเลือกโดยการสุ่มแบบอย่างง่าย โดยกลุ่มควบคุมให้เรียนแบบเดิมโดยการบรรยาย ส่วนกลุ่มทดลองให้เรียนแบบกรณีศึกษา เครื่องมือวิจัยคือ แผนการสอนโดยใช้กรณีศึกษาและแบบวัดการคิดอย่างมีวิจารณญาณที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น ซึ่งผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหา และแบบวัดฯ มีค่าความเที่ยงเท่ากับ .80 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติทดสอบค่าที ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้:
1. คะแนนเฉลี่ยการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาลกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
2. คะแนนเฉลี่ยการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาลหลังได้รับการเรียนการสอนแบบกรณีศึกษาสูงกว่าก่อนได้รับการเรียนการสอนฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ข้อเสนอแนะจากการวิจัยพบว่าควรฝึกการคิดข้อวินิจฉัยทางการพยาบาลและกิจกรรมปฏิบัติการพยาบาล โดยใช้คำถามให้ผู้เรียนได้ใช้กระบวนการคิด กระตุ้นความสนใจด้วยสื่อการสอนหรือสถานการณ์เสมือนจริง (Simulation)