ผลของโปรแกรมประยุกต์การบำบัดด้วยการกระตุ้นพฤติกรรม ต่ออาการซึมเศร้าของผู้สูงอายุโรคซึมเศร้า

บทคัดย่อ

การวิจัยแบบกึ่งทดลองนี้ เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมประยุกต์การบำบัดด้วยการกระตุ้นพฤติกรรมต่ออาการซึมเศร้า กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยโรคซึมเศร้า ที่มีอายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไป จำนวน 68 ราย โดยสุ่มอย่างง่ายจากโรงพยาบาล 10 แห่ง ได้โรงพยาบาลกลุ่มทดลอง 2 แห่ง และโรงพยาบาลกลุ่มควบคุม 2 แห่ง และสุ่มกลุ่มตัวอย่างตามคุณสมบัติของเกณฑ์คัดเข้ากลุ่มๆ ละ 34 ราย โดยกลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมประยุกต์การบำบัดด้วยการกระตุ้นพฤติกรรม และกลุ่มควบคุมได้รับการดูแลตามปกติ เครื่องมือวิจัย ได้แก่ 1) โปรแกรมประยุกต์การบำบัดด้วยการกระตุ้นพฤติกรรม ที่ผ่านการตรวจความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน และ 2) แบบประเมินอาการซึมเศร้าในผู้สูงอายุไทย ซึ่งมีค่าความเที่ยงสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค เท่ากับ .85 วิเคราะห์ ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา และสถิติทดสอบที
ผลการวิจัยพบว่า 1) ในกลุ่มทดลองค่าเฉลี่ยคะแนนอาการซึมเศร้าภายหลังได้รับโปรแกรมการบำบัดด้วยการกระตุ้น พฤติกรรม ต่ำกว่าก่อนได้รับโปรแกรมฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = 11.30, p<.001) และ 2) ค่าเฉลี่ยคะแนนอาการซึมเศร้าภาย หลังการทดลองของกลุ่มทดลอง ต่ำกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = -5.94, p<.001) ข้อสรุป โปรแกรมประยุกต์การ บำบัดด้วยการกระตุ้นพฤติกรรม สามารถลดอาการซึมเศร้าของผู้สูงอายุโรคซึมเศร้าอย่างมีประสิทธิภาพ ข้อเสนอแนะในการวิจัย คือ ควรมีการติดตามผลระยะยาว เพื่อประเมินความคงทนในผลของโปรแกรมต่ออาการซึมเศร้า และพิจารณาเพิ่มกิจกรรมการมี ส่วนร่วมของผู้ดูแลผู้สูงอายุในครอบครัว เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของโปรแกรมฯ