ผลของโปรแกรมการสร้างอารมณ์เชิงบวกต่อความสุขของผู้สูงอายุ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่ม วัดสองครั้งก่อนและหลังทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผล ของโปรแกรมการสร้างอารมณ์เชิงบวกต่อความสุขของผู้สูงอายุ กลุ่มตัวอย่างคือผู้สูงอายุ อายุตั้งแต่ 60-79 ปี ทั้งเพศชายและหญิง อาศัยอยู่ในอำเภอเมืองหนองบัวลำภู จังหวัดหนองบัวลำภู และมีคุณสมบัติตามเกณฑ์ที่กำหนด จำนวน 62 คน โดยการสุ่มตัวอย่าง แบบอย่างง่าย แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 31 คน และกลุ่มควบคุม 31 คน กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการสร้างอารมณ์เชิงบวกที่สร้างขึ้น โดยผู้วิจัย ตามทฤษฎีการขยายและเสริมสร้างอารมณ์เชิงบวก เป็นระยะเวลาการทดลอง 10 สัปดาห์ และกลุ่มควบคุมได้รับการดูแล ตามปกติจากโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล ได้แก่ การตรวจคัดกรองสุขภาพ การตรวจรักษาพยาบาลกรณีเจ็บป่วย เป็นต้น ประเมินผลโดยใช้แบบประเมินความสุขอ็อกซ์ฟอร์ด วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและสถิติทดสอบค่าที

ผลการวิจัยสรุปได้ ดังนี้ 1) ค่าเฉลี่ยคะแนนความสุขของผู้สูงอายุกลุ่มทดลองภายหลังการทดลอง สูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 2) ผลต่างของค่าเฉลี่ยคะแนนความสุข ระหว่างก่อนและหลังได้รับโปรแกรมการสร้างอารมณ์ เชิงบวกของกลุ่มทดลอง สูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001

สรุปได้ว่า โปรแกรมการสร้างอารมณ์เชิงบวกทำให้ผู้สูงอายุมีอารมณ์เชิงบวกเพิ่มขึ้น มีทักษะในการกำจัดอารมณ์เชิงลบ และมีความพึงพอใจในชีวิต ซึ่งสิ่งเหล่านี้คือองค์ประกอบของความสุขในผู้สูงอายุ