ผลของการบำบัดแบบจิตพลวัตประยุกต์แบบสั้นต่ออาการซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า

บทคัดย่อ

การวิจัยกึ่งทดลองครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลของการบำบัดแบบจิตพลวัตประยุกต์แบบสั้นต่ออาการซึมเศร้า ของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า กลุ่มตัวอย่าง เป็นผู้ป่วยโรคซึมเศร้า จำนวน 54 คน คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างตามเกณฑ์คัดเข้า จากแผนกผู้ป่วย ในโรงพยาบาลจิตเวชแห่งหนึ่ง แล้วสุ่มอย่างง่ายเข้ากลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 27 คน กลุ่มทดลองได้รับการบำบัดแบบ จิตพลวัตประยุกต์แบบสั้น ระยะเวลาการบำบัดรายบุคคล จำนวน 8 ครั้งๆ ละ 45-60 นาที กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ เครื่องมือที่ ใช้ในการวิจัย คือ 1) โปรแกรมการบำบัดแบบจิตพลวัตประยุกต์แบบสั้นที่ผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหา โดยผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 3 ท่าน 2) แบบประเมินอาการซึมเศร้าของแฮมิลตัน ฉบับภาษาไทย ซึ่งตรวจสอบความเที่ยงค่าสัมประสิทธิ์ แอลฟาของครอนบาคได้เท่ากับ.78 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและสถิติทดสอบค่าที ผลการวิจัยสรุปได้ ดังนี้ 1) ค่าเฉลี่ย คะแนนอาการซึมเศร้าของผู้ป่วยกลุ่มทดลองภายหลังได้รับการบำบัดแบบจิตพลวัตประยุกต์แบบสั้น (M = 11.15, SD = 1.70) ต่ำ กว่าก่อนได้รับการบำบัดแบบจิตพลวัตประยุกต์แบบสั้น (M = 21.96, SD = 1.76) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = 21.97, p <.05) 2) ผลต่างของค่าเฉลี่ยคะแนนอาการซึมเศร้า ระหว่างก่อนและหลังการทดลองของผู้ป่วยกลุ่มทดลองที่ได้รับการบำบัดแบบจิตพลวัต ประยุกต์แบบสั้น (1 = 10.81, SD = 1.70) มากกว่ากลุ่มควบคุมที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ (2 = 6.63, SD = 1.87) อย่างมีนัย สำคัญทางสถิติ (t = 7.09, p <.05)

สรุปได้ว่า โปรแกรมการบำบัดแบบจิตพลวัตประยุกต์แบบสั้นเป็นทางเลือกหนึ่งสำหรับการบำบัดด้านจิตสังคมในการลด อาการซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าได้อย่างมีประสิทธิผล