ผลของโปรแกรมการฝึกทักษะชีวิต ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นที่ถูกรังแก
คำสำคัญ:
กลยุทธ์ในการเผชิญปัญหา, การฝึกทักษะชีวิต, นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นที่ถูกรังแกบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยแบบกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผล ของโปรแกรมการฝึกทักษะชีวิตต่อ กลยุทธ์ในการเผชิญปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นที่ถูกรังแก กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นที่ถูกรังแก แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง จำนวน 30 คน และกลุ่มควบคุม จำนวน 32 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามพฤติกรรมการรังแกกันของนักเรียน โปรแกรมการฝึกทักษะชีวิต แบบประเมินความสามารถในการเผชิญปัญหา วิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปโดยใช้สถิติพรรณนา เปรียบเทียบค่าเฉลี่ยคะแนนกลยุทธ์ในการเผชิญปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ตอนต้นที่ถูกรังแกในกลุ่มทดลองก่อนและหลังการทดลอง ด้วยสถิติทดสอบค่าทีชนิดที่ไม่เป็นอิสระต่อกัน (Dependent t-test) และเปรียบเทียบผลต่างของค่าเฉลี่ยคะแนนกลยุทธ์ในการเผชิญปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นที่ถูกรังแกก่อนและหลัง ได้รับโปรแกรมการฝึกทักษะชีวิต ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม ด้วยสถิติทดสอบค่าทีชนิดที่เป็นอิสระต่อกัน (Independent t-test)
ผลการวิจัยคือ 1) ค่าเฉลี่ยคะแนนกลยุทธ์ในการเผชิญปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นที่ถูกรังแกกลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรม การฝึกทักษะชีวิตภายหลังการทดลอง (M = 102.83, SD = 19.59) สูงกว่าก่อนการทดลอง (M = 80.13, SD = 18.39) อย่างมีนัย ส�าคัญทางสถิติ (t = 7.8, p<.001) 2) ผลต่างของค่าเฉลี่ยคะแนนกลยุทธ์ในการเผชิญปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นที่ถูกรังแกก่อนและ หลังได้รับโปรแกรมการฝึกทักษะชีวิตของกลุ่มทดลอง (= 22.70, SD = 15.89) สูงกว่ากลุ่มควบคุม (
= 1.65, SD = 18.78) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = 5.494, p<.001) ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า โปรแกรมการฝึกทักษะชีวิตสามารถเพิ่มกลยุทธ์ในการเผชิญปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ตอนต้นที่ถูกรังแกได้อย่างมีประสิทธิผล
Downloads
เอกสารอ้างอิง
Olweus, D. Bullying at school and later criminality: Findings from three Swedish community samples of males. Criminal Behaviour and Mental Health. 2011; 77:151-6
Chanralaksana N, ThaweekoonT., Sangon S. factors predicting depression in secondary school students. The journal of psychiatric nursing and mental health. 2015; 29(2): 128-143. (in thai)
Laeheemk. Bullying behavior among primary school students in Islamic private school in Pattani province. Social Sciences. 2013; 34(3): 500-513. (in thai)
Olweus D. Bullying or Peer Abuse at School: Facts and Intervention. Current Directions in Psychological Science. 1995;4(6):196-200.
kittilarpsombatsiri. Thailand Global School-based Student Health Survey. Ministry of Public Health. 2015; 3: 1-2.
Panyawong W. Prevention and response of bullying in school. Journal of mental health of Thailand. 2019;27(2): 133-144. (in thai)
Sakarinkhul C, Wacharasindhu A. Prevalence of bullying and associated psychosocial factors among lower secondary school students in muangchiangmai.Journal psychiatry assoc Thailand. 2014;59(3): 221-230. (in thai)
Vili W, Nildum S. Cyberbullying behavior among secondary students in chiang rai provice: a case study of chiang rai municipality school 6. Communication Chiangrai Rajabhat University. 2018;1(2):1-24. (in thai)
Kim, Y. J. The role of self- esteem in the relationship between depression and suicidal ideation of Korean adolescents. Life Science Journal. 2014; 7: 494–498.
Abdollahi, A., Talib, M. A., & Yaacob, S. N. Problem-solving skills and suicidal ideationamongMalaysian college student. The Mediating Role of Hopelessness. Academic Psychiatry. 2016;40(2): 261–267.
Kowalski, R., & Limber, S. Psychological, Physical, and Academic Correlates of Cyberbullying and Traditional Bullying. The Journal of Adolescent Health: Official Publication of the Society for Adolescent Medicine.2013;53(1): 13-20.
Patchin, J., & Hinduja, S. Cyberbullying and self-esteem. Journal of School Health. 2010; 80(12): 616–623.
Pradubkaew S, Samawathdahna R, Effeccts of life skills program management on ability of coping with emotions of lower secondary school student. An online journal of education. 2015;10(2):308-321. (in thai)
Beran, anya N., & Li, Q. The relationship between cyberbullying and school bullying. Journal of Student Wellbeing. 2007; 1(2): 15–33.
Kupferberg, A., Bicks, L., & Hasler, G. Social functioning in major depressive disorder. Neuroscience and Biobehavioral Reviews. 2016; 10(69): 313-32.
World Health Organization [WHO]. Life skills education in schools. Geneva: World Health Organization. Research gate. 1993.
Pranjic N, Bajraktarevic A. Depression and suicide ideation among secondary school adolescents involved in school bullying. Primary Health Care Research and Development. 2010; 11(4): 349-362
Tapanya S. Study to develop a sustainable violence prevention model in children. National health foundation supported; 2007. (in thai)
Olweus D. The Revised Olweus Bully/victim Questionnaire.1996
prateepteranun W, Lueboonthavachai O. The effects of empowerment program on coping ability of suicidal attempters. The journal of psychiatric nursing and mental health. 2015; 29(2): 103-115. (in thai)
Lazarus, R.S. and Folkman, S, Stress, appraisal and coping. New York: Springer. 1984.
Jalowiec, A., Murphy,P., and Power J. Marjories, Psychometric assessment of Jalowiec coping scale. Nursing Research.1984; 33(3)
Phuipha T, Bunthumporn N, Vuthiarpa S. The effect of a life-skill training program on the depressive symptoms of senior high school student. Journal of the royal thai army nurses. 2018; 19 (supplement) :89-98. (in thai)
Kirdin S, Vuthiarpa S, & Bunthumporn N. Effects of life skills program on knowledge and life skills to prevent sexual assault in female secondary school students. The journal of psychiatric nursing and mental health. 2019; 33(1): 128-145. (in thai)
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารพยาบาลทหารบก
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความหรือข้อคิดเห็นใดใดที่ปรากฏในวารสารพยาบาลทหารบกเป็นวรรณกรรมของผู้เขียน ซึ่งบรรณาธิการหรือสมาคมพยาบาลทหารบก ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารพยาบาลทหารบก
The ideas and opinions expressed in the Journal of The Royal Thai Army Nurses are those of the authors and not necessarily those
of the editor or Royal Thai Army Nurses Association.
