ความเครียดและภาวะซึมเศร้าในสถานการณ์แพร่ระบาดโรคโควิด-19 ของประชาชนจังหวัดศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงพรรณนาแบบย้อนหลังนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเครียด และภาวะซึมเศร้าในสถานการณ์แพร่ระบาด โรคโควิด-19 ของประชาชนจังหวัดศรีสะเกษ กลุ่มตัวอย่างเป็นประชาชนที่มีอายุตั้งแต่ 15 ปีขึ้นไป สุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงจากผู้ ตอบแบบประเมินสุขภาพจิตจากสถานการณ์แพร่ระบาดโรคโควิด-19 ในโปรแกรมตรวจเช็คสุขภาพใจ ระหว่างเดือน เมษายน 2564 จำนวน 15,310 ราย เครื่องมือวิจัยใช้แบบประเมินสุขภาพจิตจากสถานการณ์แพร่ระบาดโรคโควิด-19 ซึ่งพัฒนาโดยกรมสุขภาพจิต ได้แก่ 1) ข้อมูลส่วนบุคคล 2) ข้อมูลปัจจัยเสี่ยง 3) แบบประเมินความเครียด แบบคัดกรองภาวะซึมเศร้า 2 คำถาม และ 9 คำถาม สถิติที่ใช้ คือ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ และการวิเคราะห์เชิงถดถอย ผลการวิจัย พบว่า ประชาชนจังหวัดศรีสะเกษมีความเครียด และภาวะซึมเศร้าร้อยละ 15.90 และ 1.36 ตามลำดับ ทั้งนี้เพศหญิง ผู้ที่มีประวัติป่วยจิตเวชหรือรับยาทางจิต ผู้ป่วยติดเชื้อโควิด-19 ผู้ถูกกักตัว ผู้ว่างงาน ผู้ที่ประสบปัญหาธุรกิจล้มเหลว ผู้มีรายได้น้อย และครอบครัวที่มีผู้ป่วยติดเตียง เป็นปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับ ความเครียด และเพศหญิง ประชาชนที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไป ผู้ที่มีประวัติป่วยจิตเวชหรือรับยาทางจิต ผู้ว่างงาน ผู้ที่ประสบปัญหาธุรกิจ ล้มเหลว ผู้มีรายได้น้อย และครอบครัวที่มีผู้ป่วยติดเตียง เป็นปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ p<.05