ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคไม่ติดต่อเรื้อรังของพนักงาน: กรณีศึกษาในโรงงานผลิตหม้อแปลงไฟฟ้าแห่งหนึ่งในจังหวัดฉะเชิงเทรา

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาความรู้เรื่องโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง ปัจจัยแรงจูงใจเพื่อป้องกันโรค ปัจจัยแรง สนับสนุนทางสังคม และพฤติกรรมการป้องกันโรคไม่ติดต่อเรื้อรังของพนักงาน (2) เพื่อศึกษาอิทธิพลระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ปัจจัยด้านแรงจูงใจเพื่อป้องกันโรค และปัจจัยด้านแรงสนับสนุนทางสังคม กับพฤติกรรมการป้องกันโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง การวิจัยนี้เป็นการศึกษาเชิงสำรวจแบบภาคตัดขวาง ในกลุ่มตัวอย่างพนักงานในโรงงานผลิตหม้อแปลงไฟฟ้าแห่งหนึ่งใน จังหวัดฉะเชิงเทราจำนวน210 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นตามกรอบแนวคิดของทฤษฎีแรงจูงใจเพื่อป้องกัน โรคโดยมีค่าความเที่ยงเท่ากับ 0.87ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ วิเคราะห์การถดถอยพหุแบบขั้นตอน โดยกำหนดนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

ผลวิจัยพบว่า 1) พนักงานมีความรู้เรื่องโรคไม่ติดต่อเรื้อรังอยู่ในระดับมากร้อยละ 71.90 มีปัจจัยแรงจูงใจเพื่อป้องกันโรค ไม่ติดต่อเรื้อรังโดยภาพรวมอยู่ในระดับมากร้อยละ 83.80ปัจจัยแรงสนับสนุนทางสังคมโดยภาพรวมอยู่ในระดับมากร้อยละ 85.70 และพฤติกรรมการป้องกันโรคไม่ติดต่อเรื้อรังโดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลางร้อยละ 52.90 และ 2) ปัจจัยส่วนบุคคล (อายุ รายได้) และปัจจัยแรงจูงใจเพื่อป้องกันโรค (การรับรู้ความรุนแรงของการเกิดโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง และปัจจัยการรับรู้ความ สามารถตนเองในการปฏิบัติเพื่อป้องกันโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง) สามารถร่วมกันทำนายพฤติกรรมการป้องกันโรคไม่ติดต่อเรื้อรังของ พนักงานในโรงงานผลิตหม้อแปลงไฟฟ้าแห่งหนึ่งในจังหวัดฉะเชิงเทราได้ร้อยละ 35.40 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ p <.05