การรับรู้ประโยชน์และการรับรู้อุปสรรค และพฤติกรรมการป้องกัน การแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนาในผู้สูงอายุ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนาหาความสัมพันธ์ มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาระดับการรับรู้ประโยชน์ ระดับการรับรู้ อุปสรรค และพฤติกรรมการป้องกันการแพร่ระบาดเชื้อไวรัสโคโรนาในผู้สูงอายุ และศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ประโยชน์ และการรับรู้อุปสรรค กับพฤติกรรมการป้องกันการแพร่ระบาดเชื้อไวรัสโคโรนาในผู้สูงอายุ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้สูงอายุจำนวน 330 คน โดยการสุ่มกลุ่มตัวอย่างอย่างง่าย เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการใช้แบบสอบถาม ได้ค่าความเชื่อมั่นสัมประสิทธิ์แอลฟาของ ครอนบาค ของแบบสอบถามการรับรู้ประโยชน์ แบบสอบถามการรับรู้อุปสรรคของการปฏิบัติตัว และแบบสอบถามพฤติกรรมการ ป้องกันการแพร่กระจายเชื้อไวรัสโคโรนาของผู้สูงอายุ เท่ากับ 0.904, 0.797 และ 0.804 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ พรรณนา และสถิติวิเคราะห์หาความสัมพันธ์ด้วยสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการวิจัย พบว่า การรับรู้ประโยชน์ของการ ปฏิบัติตัว โดยรวมอยู่ในระดับดี การรับรู้อุปสรรคของการปฏิบัติตัว โดยรวมอยู่ในระดับดี พฤติกรรมการป้องกันการแพร่กระจาย เชื้อไวรัสโคโรนาโดยรวมอยู่ในระดับดี การรับรู้ประโยชน์ของการปฏิบัติตัวมีความสัมพันธ์ทางบวกกับพฤติกรรมการป้องกันการแพร่ ระบาดของไวรัสโคโรนา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 การรับรู้อุปสรรคของการปฏิบัติตัวมีความสัมพันธ์ทางลบกับพฤติกรรม การป้องกันการแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ที่ระดับ .01

ผลการศึกษานี้ ได้ให้แนวทางในการพัฒนาบริการ และศักยภาพ ให้ทันการเปลี่ยนแปลง เพื่อให้สามารถควบคุมป้องกัน การแพร่ระบาดของโรคไวรัสโคโรนาได้อย่างดีที่สุด