การพยาบาลพระสงฆ์อาพาธภายใต้พระธรรมวินัย

บทคัดย่อ

การพยาบาลพระอาพาธตามแนวคิดของชาวพุทธถือเป็นบุญใหญ่ เป็นการทำความดีที่สำคัญและทำให้ผู้ดูแลหรือพยาบาล ผู้ดูแลพระอาพาธจะเอิบอิ่มปลาบปลื้มใจเหมือนกับได้อุปฐาก องค์พระพุทธเจ้า การพยาบาลภายใต้พระธรรมวินัยจึงมีความสำคัญ พระธรรมคือคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า พระธรรมวินัยถูกบัญญัติขึ้นโดยพระพุทธเจ้า ซึ่งมี 3 ปิฎก คือ พระวินัยปิฏก พระสุตตันต ปิฏก และ พระอภิธรรมปิฏก ซึ่งพระวินัยปิฏกคือคำสอนเกี่ยวกับระเบียบข้อประพฤติปฏิบัติ เพื่อพรหมจรรย์ขั้นสูงยิ่งขึ้น พระสุต ตันปิฏกคือคำสอนเกี่ยวกับหลักธรรม ที่ทรงเทศนาแก่บุคคลต่าง ๆ ณ สถานที่ต่างๆ ส่วนพระอภิธรรมปิฏกคือคำสอนเกี่ยวกับสภาพ ธรรมพร้อมทั้งเหตุ และผลของธรรมทั้งปวง

ดังนั้นการให้การพยาบาลต้องเริ่มจากการกล่าวปวารณาตัวต่อพระอาพาธเพื่อให้ท่านเอ่ยปากขอสิ่งของที่จำเป็นได้โดย กล่าวกับท่านโดยตรงว่าดิฉันขอปวารณาตัวต่อพระคุณเจ้าเพื่อให้ท่านเอ่ยปากขอสิ่งของที่จำเป็นได้ นอกจากนี้การไม่สัมผัสกับตัว ท่านโดยตรง ขณะให้การพยาบาลที่ผู้ให้เป็นหญิงควรใส่ถุงมือ เป็นต้น ปัญหาของการพยาบาลพระอาพาธคือพยาบาลผู้ให้การพยาบาล พระภิกษุอาพาธวิตกกังวลในการดูแลกลัวปฏิบัติไม่ถูกตามพระธรรมวินัยจะเกิดอาบัติ ดังนั้นหากพยาบาลมีความรู้ทางพระธรรม วินัยจะไดให้การพยาบาลได้อย่างสะดวกและสบายใจ ้ พระอาพาธก็อุ่นใจ เบาใจและทำให้เกิดความเข้าใจอันดีส่งผลให้เกิดการรักษา ของแพทย์ และเป็นการให้การพยาบาลอย่างเป็นวิชาชีพในการดูแลพระอาพาธตามพระธรรมวินัยต่อไป