ผลของการส่งข้อความสั้นต่อพฤติกรรมการรับประทานอาหารและการเปลี่ยนแปลงของระดับฮีโมโกลบินในสตรีตั้งครรภ์ที่มีภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็ก

บทคัดย่อ

การวิจัยกึ่งทดลองนี้เพื่อศึกษาผลของการส่งข้อความสั้นต่อพฤติกรรมการรับประทานอาหารและการเปลี่ยนแปลงของระ ดับฮีโมโกลบินในสตรีตั้งครรภ์ที่มีภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็กที่มาฝากครรภ์ที่โรงพยาบาลวชิรพยาบาล กรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างเป็นสตรีตั้งครรภ์ที่มีภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็กจำนวน 40 ราย แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 คน กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ กลุ่มทดลองได้รับการพยาบาลตามปกติและได้รับข้อความสั้นเกี่ยวกับอาหาร และยาเสริมธาตุเหล็ก ตรวจหาระดับฮีโมโกลบิน หลังจากเริ่มได้รับข้อความสั้นเป็นเวลา 2 สัปดาห์ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติไคสแควร์ และการทดสอบที

ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยคะแนนพฤติกรรมการรับประทานอาหารและยาเสริมธาตุเหล็กมากกว่ากลุ่ม ควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = 6.96, p < .05) กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยฮีโมโกลบินสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = 2.54, p < .05) และการเปลี่ยนแปลงของระดับฮีโมโกลบินในกลุ่มทดลองมากกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = 3.35, p < .05)