ระบาดวิทยาการจงใจทำร้ายตนเองและการฆ่าตัวตายในอำเภอจุน จังหวัดพะเยา
คำสำคัญ:
การจงใจทำร้ายตนเอง, การฆ่าตัวตายบทคัดย่อ
ที่มาของปัญหา: การฆ่าตัวตายเป็นสาเหตุการตายอันดับต้นของประชากรโลก ในส่วนของประเทศไทยพบว่า อำเภอจุน จังหวัดพะเยา มีอัตราการฆ่าตัวตายเพิ่มขึ้นในช่วง 5 ที่ผ่านมาวัตถุประสงค์: เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการฆ่าตัวตายสำเร็จในผู้ที่พยายามฆ่าตัวตายในอำเภอจุน จังหวัดพะเยา
วิธีการศึกษา: การวิจัยนี้เป็นการศึกษาเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวาง ทำการเก็บข้อมูลในช่วงปี 2559 – 2563 จากผู้ที่ฆ่าตัวตายสำเร็จจำนวน 50 รายโดยใช้แบบสอบถามและการสัมภาษณ์ผู้ใกล้ชิด และผู้ที่พยายามฆ่าตัวตายจำนวน 65 รายโดยการใช้แบบสอบถามและสัมภาษณ์โดยตรงด้วยวิธีเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและสถิติ Odds ratio
ผลการศึกษา: ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการฆ่าตัวตายสำเร็จได้แก่ เพศชาย (OR 2.8) อายุมากกว่า 61 ปี (OR 3.9) ประกอบอาชีพชาวนา (OR 5.26) มีหนี้สินหรือมีปัญหาทางด้านสุราและยาเสพติด (OR 2.9) มีรายได้น้อย (OR 3.5) และใช้วิธีผูกคอในการฆ่าตัวตาย (OR 16.50)
สรุป: เพศชาย อายุมากกว่า 61 ปี ประกอบอาชีพชาวนา มีหนี้สินหรือมีปัญหาทางด้านสุราหรือยาเสพ มีรายได้น้อยและใช้วิธีผูกคอในการฆ่าตัวตาย เป็นปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการฆ่าตัวตายสำเร็จ จึงควรมีมาตรการป้องกันที่เหมาะสมต่อไป
เอกสารอ้างอิง
World Health Organization. Suicide Data. [Internet]. 2017 [cited 2021 Jan 15]. Available from: http://www.who.int/mental_health/suicide-prevention.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. รายงานจำนวนการฆ่าตัวตายของประเทศไทย [อินเทอร์เน็ต]. 2563 [เข้าถึงเมื่อ 30 ธ.ค.2563]. เข้าถึงได้จาก: https://www.dmh.go.th/report/suicide.
โรงพยาบาลจุน. รายงานประจำปีกลุ่มงานสุขภาพจิต โรงพยาบาลจุน อำเภอจุน จังหวัดพะเยา. พะเยา: โรงพยาบาลจุน; 2563.
Shives RL. Basic concept of psychiatric-mentalhealthnursing. 6th ed. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2005.
Valfre MM. Foundations of mental health care. 3rd ed. Philadelphia: Mosby; 2005.
มาโนช หล่อตระกูล. การฆ่าตัวตาย. ใน: พิเชษ อุดมรัตน์, บรรณาธิการ. ระบาดวิทยาของปัญหาสุขภาพจิต และโรคจิตเวชในประเทศไทย. สงขลา: ลิมบราเดอร์การพิมพ์; 2547. หน้า 59-101.
ลิวรรณ อุนนาภิรักษ์. การพยาบาลผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ : บุญศิริการพิมพ์ ; 2553.
World Health Organization. Age-standardized suicide rate (per 100,000 population), both sexes, 2016 [Internet]. 2018 [cited 2021 Jan 15]. Available from:www.who.int/gho/mental_health/suicide_rates/en/.
แพรวไพลิน วงษ์สินธุวิเศษ, ณัชพล จรูญพิพัฒน์กุล. Middle Income Trap: กับดักเศรษฐกิจที่รอการก้าวข้าม บทวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจ [อินเทอร์เน็ต]. 2564. [เข้าถึงเมื่อ 30 ม.ค. 2564]. เข้าถึงได้จาก:https://www.bot.or.th/Thai/ResearchAndPublications/DocLib_/Article_7Nov2017.pdf)
Fazel S, Runeson B. Suicide. N Engl J Med 2020;382:266-74.
ชาติชัย มหาเจริญสิริ. การศึกษาผู้ป่วยฆ่าตัวตายที่รับการรักษาที่โรงพยาบาลโคกสำโรง. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข 2551;2,816-22.
วิภาพร เสตะจันทร์. ระบาดวิทยาการทำร้าย ตนเองและการฆ่าตัวตายของประชาชน จังหวัดบุรีรัมย์.วารสารโรงพยาบาลจิตเวชนครราชสีมาราชนครินทร์ 2553;11:51-9.
ศักดา ขำคม. แบบแผนการดำเนินชีวิตของผู้ที่ไม่พยายามฆ่าตัวตายซ้ำอีก: กรณีศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย. [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต]. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น; 2552.
วงค์พรรณ มาลารัตน์. รายงานการศึกษาปัญหาการฆ่าตัวตายในชุมชนจังหวัดเชียงรายศูนย์สุขภาพจิตที่ 10. นนทบุรี: กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข; 2557.
อรทัย แสงสินธ์. ผลของโปรแกรมปฏิบัติการพยาบาลในการดูแลด้านสุขภาพจิตต่อความเครียดของผู้ที่พยายามฆ่าตัวตายและสมาชิกในครอบครัวระยะสั้น. วารสารสถาบันจิตเวชศาสตร์สมเด็จเจ้าพระยา 2555;6:20-30.
เจริญ แจ่มแจ้ง, พนมศรี เสาร์สาร์. การสำรวจภาวะการณ์ฆ่าตัวตายของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานครโดยพยาบาลจิตเวช. นนทบุรี : กระทรวงสาธารณสุข; 2541.
Seiden RH. Where are they now? A follow –up study of suicidal attempters from the golden Gate Bridge. Suicide Life Threat Behav 1978;8:203-16.
New Zealand Guidelines Group (NZGG) and Ministry of Health. Best practice evidence-based guideline the assessment and management of people at risk of suicide [Internet] 2008. [cited 2021 Jan 15]. Available from:
https://www.health.govt.nz/system/files/documents/publications/suicide_guideline.pdf.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
เวอร์ชัน
- 2022-02-11 (3)
- 2022-01-28 (2)
- 2022-01-25 (1)
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารสมาคมเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย ถือเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ วิจารณ์ ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และผู้นิพนธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง
