ความชุกของภาวะพร่องวิตามินดีและ ภาวะขาดวิตามินดีในผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา
คำสำคัญ:
ภาวะขาดวิตามินดีและภาวะพร่องวิตามินดี, ผู้ป่วยโรคไตเรื้อรัง, จังหวัดพระนครศรีอยุธยาบทคัดย่อ
ภาวะพร่องวิตามินดีและภาวะขาดวิตามินดีในผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังสัมพันธ์กับการเกิดโปรตีนรั่วในปัสสาวะ มากไปกว่านั้นยังมีความสัมพันธ์ในการดำเนินโรคเข้าสู่ไตวายเรื้อรังระยะสุดท้ายและเป็นหนึ่งในปัจจัยที่สัมพันธ์กับอัตราการเสียชีวิตของผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังอีกด้วย ซึ่งการศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าภาวะพร่องวิตามินดีและภาวะขาดวิตามินดีพบได้บ่อยในผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังและสัมพันธ์กับระดับความเสื่อมของไต ในผู้ป่วยกลุ่มนี้ อย่างไรก็ตามยังไม่เคยมีการศึกษาภาวะพร่องวิตามินดีและภาวะขาดวิตามินดีในผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังในจังหวัดพระนครศรีอยุธยามาก่อน ดังนั้นจุดประสงค์หลักของงานวิจัยนี้ คือ การหาความชุกของภาวะพร่องวิตามินดีและภาวะขาดวิตามินดีในกลุ่มผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังตามระดับความเสื่อมของไตในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา โดยใช้การศึกษาแบบภาคตัดขวางที่รวบรวมระดับวิตามินดีในผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังที่ได้รับการตรวจที่คลินิกชะลอไตเสื่อมในโรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยาระหว่างวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2559 ถึง 31 ธันวาคม พ.ศ. 2559 ได้จำนวนผู้ป่วยทั้งหมด 476 คน โดยนิยามของภาวะพร่องวิตามินดี คือ ระดับวิตามินดี (25-hydroxyvitamin D) 20-29 นาโนกรัมต่อมิลลิลิตร (นก./มล.) และ ภาวะขาดวิตามินดี คือ ระดับวิตามินดีต่ำกว่า 20 นก./มล. ผลการศึกษาพบว่าค่าเฉลี่ยของระดับวิตามินดีแปรตามระดับความเสื่อมของไต (ไตเรื้อรังระดับ 3a = 26.7 11.0 นก./มล., ไตเรื้อรังระดับ 3b = 29.0
12.0 นก./มล., ไตเรื้อรังระดับ 4 = 22.0
13.0 นก./มล., ไตเรื้อรังระดับ 5 = 14.6
8.7 นก./มล., p<0.001) ส่วนความชุกของภาวะพร่องวิตามินดีและภาวะขาดวิตามินดีตามระดับของไตเรื้อรัง 3a, 3b, 4, 5 เท่ากับร้อยละ 72.7, 59.0, 71.9, 94.6 (p<0.001) ตามลำดับ เมื่อดูอัตราส่วนออด (Odds ratio) ของภาวะพร่องวิตามินดีและภาวะขาดวิตามินดี (ระดับวิตามินดี <30 นก./มล.) หรือ ภาวะขาดวิตามินดีอย่างเดียว (ระดับวิตามินดี <20 นก./มล.) ที่สัมพันธ์กับโรคไตเรื้อรังระยะสุดท้ายโดยใช้วิธีหาความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรในรูปของการทำนายด้วยตัวแปรพยากรณ์มากกว่า 2 ชนิด โดยนำอายุ, เพศ, ระดับฮีโมโกลบิน, แอลบูมิน, แคลเซียมและฟอสฟอรัสในเลือด มาคำนวณได้อัตราส่วนออดเท่ากับ 7.81 และ 11.07 ตามลำดับ การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าภาวะพร่องวิตามินดีและภาวะขาดวิตามินดีเป็นปัญหาที่สำคัญในผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา และสัมพันธ์กับระดับความเสื่อมของไตเรื้อรังโดยเฉพาะโรคไตเรื้อรังระยะสุดท้าย
เอกสารอ้างอิง
2. Chailurkit LO, Aekplakorn W, Ongphiphadhanakul B. Regional variation and determinants of vitamin D status in sunshine-abundant Thailand. BMC Public Health 2011;Nov 10;11:853.
3. Melamed ML, Astor B, Michos ED, Hostetter TH, Powe NR, Muntner P. 25-hydroxyvitamin D levels, race, and the progression of kidney disease. J Am Soc Nephrol 2009;20(12):2631-9.
4. Thimachai P, Supasyndh O, Chaiprasert A, Satirapoj B. Efficacy of High vs. Conventional Ergocalciferol Dose for Increasing 25-Hydroxyvitamin D and Suppressing Parathyroid Hormone Levels in Stage III-IV CKD with Vitamin D Deficiency/Insufficiency: A Randomized Controlled Trial. J Med Assoc Thai 2015;98(7):643-8.
5. Kidney Disease: Improving Global Outcomes CKDMBDWG. KDIGO clinical practice guideline for the diagnosis, evaluation, prevention, and treatment of Chronic Kidney Disease- Mineral and Bone Disorder (CKD-MBD). Kidney Int Suppl 2009; Aug;(113):S1-130. DOI:10.1038/ki.2009.188.
6. Diniz HF, Romao MF, Elias RM, Romao Junior JE. Vitamin D deficiency and insufficiency in patients with chronic kidney disease. J Bras Nefrol 2012;34(1):58-63.
7. Satirapoj B, Limwannata P, Chaiprasert A, Supasyndh O, Choovichian P. Vitamin D insufficiency and deficiency with stages of chronic kidney disease in an Asian population. BMC Nephrol 2013;14:206. DOI: 10.1186/1471-2369-14-206.
8. Chonchol M, Scragg R. 25-Hydroxyvitamin D, insulin resistance, and kidney function in the Third National Health and Nutrition Examination Survey. Kidney Int 2007;71(2):134-9.
9. Ravani P, Malberti F, Tripepi G, Pecchini P, Cutrupi S, Pizzini P,et al. Vitamin D levels and patient outcome in chronic kidney disease. Kidney Int 2009;75(1):88-95.
10. Jayedi A, Soltani S, Shab-Bidar S. Vitamin D status and all-cause mortality in patients with chronic kidney disease: A systematic review and dose-response meta-analysis. J Clin Endocrinol Metab 2017; Apr 27.doi:10.1210/jc.2017-00105.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ลงพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย ถือเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัย วิเคราะห์ วิจารณ์ ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และผู้นิพนธ์จะต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง
