ผลของการใช้โปรแกรมสุขศึกษาเพื่อการกระตุ้นเตือนต่อภาวะโลหิตจางในหญิงวัยเจริญพันธุ์ ตำบลจันทร์เพ็ญ อำเภอเต่างอย จังหวัดสกลนคร

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเพื่อพัฒนาคุณภาพงาน  มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมสุขศึกษาที่จัดขึ้นเพื่อเพิ่มความรู้และเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของหญิงวัยเจริญพันธุ์ที่มีภาวะโลหิตจาง และเพิ่มระดับฮีมาโตคริตในหญิงวัยเจริญพันธุ์ที่มีภาวะโลหิตจาง  ทำการศึกษาในหญิงวัยเจริญพันธุ์ที่มีภาวะโลหิตจาง บ้านนาหลวงและบ้านบึงสา จำนวน 17 ราย การดำเนินงานประกอบด้วย โปรแกรมสุขศึกษารายกลุ่มจำนวน 3 ครั้ง  ห่างกันครั้งละ 2 สัปดาห์ เป็นระยะเวลา 6 สัปดาห์ (ระหว่างเดือน มิถุนายน
2553 - กรกฎาคม 2553) เก็บรวบรวมข้อมูลก่อนและหลังการให้โปรแกรมสุขศึกษา ประเมินผลโดยใช้แบบประเมินความรู้ แบบประเมินพฤติกรรมการป้องกันและแก้ไขปัญหาโลหิตจาง และแบบบันทึกค่าความเข้มข้นเลือด

ผลการศึกษาพบว่า

1. หญิงวัยเจริญพันธุ์ที่มีภาวะโลหิตจาง มีคะแนนความรู้หลังให้โปรแกรมสุขศึกษาและการกระตุ้นเตือนสูงกว่า ก่อนได้รับโปรแกรม (= 7.24, S.D. = 1.20   และ  = 9.18, S.D. = 1.18 ตามลำดับ)

2. หญิงวัยเจริญพันธุ์ที่มีภาวะโลหิตจาง มีคะแนนพฤติกรรมการปฏิบัติตัวหลังให้โปรแกรมสุขศึกษาและการกระตุ้นเตือนสูงกว่า ก่อนได้รับโปรแกรม (= 21.41, S.D. = 1.66 และ = 22.47,
S.D. = 1.70 ตามลำดับ)

3. หญิงวัยเจริญพันธุ์ที่มีภาวะโลหิตจาง มีระดับความเข้มข้นเลือดภายหลังให้โปรแกรมสุขศึกษา และการกระตุ้นเตือนสูงกว่า ก่อนได้รับโปรแกรม (= 34.29, S.D. = 1.58   และ  = 36.44, S.D. = 1.58 ตามลำดับ)

4. อัตราการเกิดภาวะโลหิตจางในหญิงวัยเจริญพันธุ์ ต่ำกว่าก่อนได้รับโปรแกรมสุขศึกษาและ
การกระตุ้นเตือนร้อยละ 6.83 (ก่อนเข้าโปรแกรมร้อยละ 23.5 หลังเข้าโปรแกรมร้อยละ 16.67)

ผลการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าโปรแกรมสุขศึกษาและการกระตุ้นเตือน ช่วยแก้ไขปัญหาภาวะโลหิตจางในกลุ่มหญิงวัยเจริญพันธุ์ได้

คำสำคัญ : โลหิตจาง, หญิงวัยเจริญพันธุ์, โปรแกรมสุขศึกษา, การกระตุ้นเตือน

Abstract

This  quality  improvement  research aimed to  study effectiveness  of  the  educational  program  for stimulated  warning  on  knowledge,  self - care behaviors, and the hematocrit  level  of  reproductive  aged  women with anemia.  Participants were 17 reproductive  age women with anemia  who  lived  in  Ban  Na-luang,  and Ban Buengsa.  Three  sessions  of  the  educational  program  with  stimulated  warning were  provided  for  the participants consecutive week during  six weeks
(June-July 2010).  All  of  them  were  measured before  and after  participating  in  the  program  in  term of  the  knowledge, behavior and  heamatocrit level.
The results showed that:
1.    The  knowledge  mean  score   of  reproductive  aged  women with anemia  after  participating  in the  educational  program  with  stimulated  warning  was  higher  than  before  participating  in  the  program  (before  = 7.24, S.D. = 1.20, after  = 9.18, S.D.= 1.18).
2.    The  behavior  mean  score   of  reproductive  aged  women with anemia  after  participating  in the  educational  program  with  stimulated  warning  was  higher  than  before  participating  in  the  program (before  = 21.41, S.D. = 1.66, after  = 22.47, S.D. = 1.70).
3.    The  reproductive  aged  women with anemia had  hematocrit  level  after  participating  in  the  program  higher  than  before  participating  in  the  program  (before  = 34.29, S.D. = 1.58, after  = 36.44, S.D. = 1.58).
4.    Anemia  rate  of  reproductive  aged  woman  with  anemia  was  lower  than  before  participating  in  the  program = 6.83 percents  (before = 23.50 percents, after = 16.67 percents).    
Result  suggested that   providing  this education  programs  with  stimulated  warning was solution for problem solving of reproductive  age  women  with  anemia  in  the  of  community.

Keywords : anemia, reproductive aged women, educational program, and stimulated warning.