ผลการใช้การปรึกษาเชิงจิตวิทยาแนวซาเทียร์แบบกลุ่มและแบบรายบุคคลต่อความสามารถจัดการความเครียดของนักศึกษาพยาบาล

บทคัดย่อ

บทนำ:  การปรึกษาเชิงจิตวิทยาแนวซาเทียร์เป็นวิธีที่ช่วยให้ผู้รับการปรึกษาสามารถจัดการกับความเครียดได้ดีขึ้น โดยกระบวนการให้การปรึกษาทำได้ทั้งแบบกลุ่มและแบบรายบุคคล ซึ่งแบบกลุ่มเป็นกระบวนการปรึกษาเชิงจิตวิทยาที่นำกระบวนการกลุ่มมาใช้ร่วมด้วย เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของการให้การปรึกษา วัตถุประสงค์การวิจัย: เพื่อศึกษาเปรียบเทียบผลของการใช้การปรึกษาเชิงจิตวิทยาแนวซาเทียร์แบบกลุ่มกับแบบรายบุคคลต่อความสามารถจัดการความเครียดของนักศึกษาพยาบาล

วิธีการวิจัย: การวิจัยเชิงทดลองโดยใช้แบบแผนการทดลองการสุ่มสี่กลุ่มแบบโซโลมอน กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต ชั้นปีที่ 1 ปีการศึกษา 2560 ที่มีความเครียดระดับสูง จำนวน 32 คน เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง คือ โปรแกรมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแนวซาเทียร์แบบกลุ่มและแบบรายบุคคล เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบประเมินความเครียดของโรงพยาบาลสวนปรุง และแบบประเมินความสามารถจัดการความเครียดทีปรับปรุงมาจากแบบประเมินความสามารถจัดการความเครียดของ Jalowiec    วิเคราะห์เปรียบเทียบความสามารถจัดการความเครียดก่อนและหลังการได้รับการปรึกษาโดยใช้สถิติทดสอบ paired t-test และวิเคราะห์เปรียบเทียบความสามารถจัดการความเครียดระหว่างกลุ่มการทดลองและกลุ่มควบคุมโดยใช้สถิติทดสอบ One-way ANOVA

ผลการวิจัย:  ความสามารถจัดการความเครียดของนักศึกษาทั้ง 4 กลุ่มไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แสดงว่า รูปแบบของการให้การปรึกษาและการทดสอบก่อนหลังไม่มีผลต่อความสามารถจัดการความเครียด  ดังนั้น จึงเลือกใช้วิธีการให้การปรึกษาเชิงจิตวิทยาแนวซาเทียร์แบบกลุ่มที่ไม่ต้องมีการทดสอบก่อนรับการปรึกษา เพราะใช้เวลาน้อยที่สุด 

สรุปผล: จากข้อค้นพบนี้ ชี้ให้เห็นว่า วิธีการให้การปรึกษาเชิงจิตวิทยาแนวซาเทียร์แบบกลุ่มที่ไม่ต้องมีการทดสอบก่อนรับการปรึกษาสามารถนำไปใช้กับนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 1 ที่มีความเครียดระดับสูงได้