ผลของการวางแผนจำหน่ายแบบ DMETHOD ต่อพฤติกรรมของผู้ดูแลและการกลับมารักษาซ้ำ ของผู้ป่วยเด็กโรคหอบหืด โรงพยาบาลสุรินทร์
คำสำคัญ:
วางแผนจำหน่ายแบบ DMETHOD, พฤติกรรมของผู้ดูแล, การกลับมารักษาซ้ำ, โรคหอบหืดบทคัดย่อ
การวิจัยกึ่งทดลองแบบหนึ่งกลุ่มวัดก่อนและหลัง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการวางแผนจำหน่ายแบบ DMETHOD ต่อพฤติกรรมของผู้ดูแลและการกลับมารักษาซ้ำของผู้ป่วยเด็กโรคหอบหืด โรงพยาบาลสุรินทร์ กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยผู้ดูแลและเด็กที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคหอบหืด จำนวน 30 คู่ ที่เข้ารับการรักษาที่คลินิกกุมารเวชกรรม โรงพยาบาลสุรินทร์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ การวางแผนจำหน่ายแบบ DMTHOD แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป และแบบสอบถามพฤติกรรมของผู้ดูแลเด็กโรคหอบหืด ซึ่งมีค่าดัชนีความตรงเชิงเนื้อหา เท่ากับ 1.00 ค่าความเที่ยงเท่ากับ 0.906 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และสถิติ Wilcoxon Signed Rank Test ผลการวิจัยพบว่า (1) หลังการวางแผนจำหน่าย ผู้ดูแลของผู้ป่วยเด็กโรคหอบหืด โรงพยาบาลสุรินทร์ มีคะแนนพฤติกรรมการดูแลเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 (2) หลังการวางแผนจำหน่าย ผู้ป่วยเด็กโรคหอบหืด โรงพยาบาลสุรินทร์ ไม่กลับมารักษาซ้ำร้อยละ 100 ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่า การวางแผนจำหน่ายโดยใช้รูปแบบ DMETHOD มีศักยภาพในการส่งเสริมพฤติกรรมผู้ดูแล และลดอัตราการกลับเป็นซ้ำของโรคหอบหืดในเด็ก ดังนั้นสถานพยาบาลควรพิจารณานำรูปแบบดังกล่าวไปประยุกต์ใช้ให้เหมาะสมกับบริบทของแต่ละพื้นที่
เอกสารอ้างอิง
กานต์รวี โบราณมูล และศิราณี อิ่มน้ำขาว. (2566). ประสบการณ์การดูแลเด็กก่อนวัยเรียนโรคหืดที่ควบคุมโรไม่ได้ของผู้ดูแล. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 16(3), 88-100.
จันทรมาศ ตันตาปกุล. (2567). ผลลัพธ์ทางคลินิกหลังพัฒนาคุณภาพการดูแลเด็กโรคหืดในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งของจังหวัดกระบี่. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9, 18 (2),512-525
ธัญธนาภา สีสถานและสุวรา ทองเลิศ. (2567). ผลของการวางแผนจำหน่ายต่อความรู้และพฤติกรรมของผู้ดูแลผู้ป่วยโรคหืดในเด็ก โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชสว่างแดนดิน. วารสารอนามัยสิ่งแวดล้อมและสุขภาพชุมชน, 9(2),69-78
เนตรชนก จุละวรรณโณและกิตติพร เนาว์สุวรรณ. (2025) ผลของโปรแกรมการวางแผนจำหน่ายแบบDMETHOD ต่อความรู้และพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยวัณโรคในหอผู้ป่วยโรงพยาบาลสะเดา.วารสารศาสตร์สุขภาพและการศึกษา,5(1),1-13.
พนารัตน์ เมืองเจริญ. (2566). การพยาบาลผู้ป่วยเด็กโรคหอบหืดกำเริบกรณีศึกษา. วารสารสุขภาพและ สิ่งแวดล้อมศึกษา, 8(4), 1004-1008.
สุมนา แจ้งวังและคณะ ผลของการปฏิบัติตามกระบวนการวางแผนจำหน่ายโดยใช้ DMETHOD ต่อพฤติกรรมดูแลตนเองด้าน โภชนาการและระดับเฟอร์ริตินในผู้ป่วยเด็กโรคโลหิตจางธาลัสซีเมียชนิดพึ่งพาการให้เลือด วารสารอนามัยสิ่งแวดล้อม และสุขภาพชุมชน ปีที่ 9(3),327-336.
สินีนาฏ เนาว์สุวรรณและกิตติพร เนาว์สุวรรณ. (2560). พฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของผู้ป่วยโรคหืด. วารสารการพยาบาลการสาธารณสุขและการศึกษา. 18 (1) ,28-38
Auger, K. A., Shah, S. S., Tubbs-Cooley, H. L., Sucharew, H. J., Gold, J. M., Wade-Murphy, S., Statile, A. M., Kahn, R. S., Mangeot, C., Simmons, J. M., & Kuhnell, P. (2018). Effects of a 1-time nurse-led telephone call after pediatric discharge: The H2O II randomized clinical trial. JAMA Pediatrics, 172(9), e181482. doi.org/10.1001/jamapediatrics. 2018.1482
Chuaychoosakoon, C., Parinyaphol, P., & Chontawan, R. (2021). Family management for children with chronic illnesses in Thai families: An integrative review. Nursing & Health Sciences, 23(1), 77-88. doi.org/10.1111/nhs.12774
Chen, S., Shan, Y., Zhao, J., Wu, T., Zhu, C., Bu, X., & Feng, W. (2020). The effect of WeChat-based education and rehabilitation program on anxiety, depression, quality of life, loss of follow-up and survival in non-small cell lung cancer patients who underwent surgical resection. European Journal of Oncology Nursing, 45, 101707. doi.org/10.1016/j.ejon.2019.101707
Cloutier, M. M., Baptist, A. P., Blake, K. V., Brooks, E. G., Bryant-Stephens, T., DiMango, E., Dixon, A. E., Elward, K. S., Hartert, T., Krishnan, J. A., Ouellette, D. R., Pace, W. D., Schatz, M., Skolnik, N. S., Stout, J. W., Teach, S. J., Umscheid, C. A., Walsh, C. G., & Akinbami, L. J. (2020). Focused updates to the asthma management guidelines: A report from the National Asthma Education and Prevention Program Coordinating Committee Expert Panel Working Group. Journal of Allergy and Clinical Immunology, 146(6), 1217–1270. doi.org/10.1016/j.jaci.2020.10.003
Cohen, J. (1988). Statistical power analysis for the behavioral sciences. (2nd). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates, Publishers.
Faul, F., Erdfelder, E., Lang, A. G., & Buchner, A. (2007). G*Power 3: A flexible statistical power analysis program for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behavior Research Methods, 39(2), 175-191.
Kaewjanta, N., Pavarajarn, S., Srisaenpang, P., Saenyakul, P., & Pinyopasakul, W. (2019). Enhancing self-management of Thai caregivers for older persons with chronic illnesses. Pacific Rim International Journal of Nursing Research, 23(4), 329-341.
Karim, T., Muhit, M., & Khandaker, G. (2020). The role of maternal education and parenting style on self-esteem and self-efficacy of children with cerebral palsy in Bangladesh. Disability and Rehabilitation, 42(26), 3764-3770. doi.org/10.1080/09638288.2019. 1616328
Nkoy, F., Fassl, B., Stone, B., Uchida, D. A., Johnson, J., Reynolds, C., Valentine, K., Koopmeiners, K., Kim, E. H., Savitz, L., Maloney, C. G., & Halbern, S. (2019). Improving pediatric asthma care and outcomes across multiple hospitals. Pediatrics, 144(6), e20190285. doi.org/10.1542/peds.2019-0285
Potter, P. A. & Perry, A. G. (2005). Fundamental of Nursing. 6thed. St.Louis: Mosby. Ramratnam, S. K., Bacharier, L. B., & Guilbert, T. W. (2017). Severe asthma in children. Journal of Allergy and Clinical Immunology: In Practice, 5(4), 889–898. doi.org/10.1016/j. jaip.2017.04.031
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร จังหวัดสุพรรณบุรี
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. บทความหรือข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในวารสารศาสตร์สาธารณสุขและนวัตกรรม ที่เป็นวรรณกรรมของผู้เขียน บรรณาธิการ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
2. บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารศาสตร์สาธารณสุขและนวัตกรรม
