ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการดูแลตนเองที่บ้านของ ผู้สูงอายุโรคข้อเข่าเสื่อม ชุมชนวัดสลุด อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ
คำสำคัญ:
ผู้สูงอายุโรคข้อเข่าเสื่อม, ระดับความรุนแรงของโรคข้อเข่าเสื่อม, พฤติกรรมการดูแลตนเองที่บ้านบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความรุนแรงของโรคข้อเข่าเสื่อม พฤติกรรมการดูแลตนเองที่บ้านของผู้สูงอายุโรคข้อเข่าเสื่อม และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการดูแลตนเองที่บ้านของผู้สูงอายุโรคข้อเข่าเสื่อม ชุมชนวัดสลุด อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ เป็นวิจัยเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวาง (cross – sectional design) กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้สูงอายุที่ป่วยด้วยโรคข้อเข่าเสื่อม มีประวัติการรักษาที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลวัดสลุด อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ และมีคุณสมบัติตามเกณฑ์ จำนวน 40 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามข้อมูลด้านภาวะสุขภาพ แบบประเมินระดับความรุนแรงของโรคข้อเข่าเสื่อม (Oxford knee score) และแบบสอบถามพฤติกรรมการดูแลตนเองที่บ้านของผู้สูงอายุโรคข้อเข่าเสื่อม ซึ่งผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาจากผู้เชี่ยวชาญทางการพยาบาล 3 ท่าน ได้ค่าดัชนีความตรงเชิงเนื้อหา (content validity index) รายฉบับเท่ากับ 1.00 และทดสอบความเที่ยงของเครื่องมือแบบสอบถามพฤติกรรมการดูแลตนเองที่บ้านของผู้สูงอายุโรคข้อเข่าเสื่อมได้ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาครอนบาค (Cronbach’s alpha coefficient) เท่ากับ 0.76, 0.76, 0.87, 0.80 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธ์สหสัมพันธ์ของไคว์สแควร์ (chi - square test)
ผลวิจัย พบว่า กลุ่มตัวอย่างร้อยละ 30.00 มีระดับความรุนแรงโรคข้อเข่าเสื่อมอยู่ระดับปานกลาง รองลงมา ร้อยละ 25.00 มีอาการปวดเข่าอยู่ในระดับรุนแรง และเริ่มมีอาการข้อเข่าเสื่อม กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่คิดเป็นร้อยละ 77.50 มีพฤติกรรมการดูแลตนเองที่บ้านอยู่ในระดับปานกลาง และพบว่าปัจจัยค่าดัชนีมวลกายมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการดูแลตนเองที่บ้านของผู้สูงอายุโรคข้อเข่าเสื่อมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
Downloads
เอกสารอ้างอิง
2. มาดริด และดุสเซลดอร์ฟ. ผลวิจัยชี้การใช้ Autologous Conditioned Serum (ACS) ควบคู่กับการทำกายภาพบำบัด ให้ผลลัพธ์ที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในการรักษาโรคข้อเข่าเสื่อม. [อินเทอร์เน็ต]. 2559 [เข้าถึงเมื่อ 15 ตุลาคม 2561]; เข้าถึงจาก: https://www.ryt9.com/s/anpi/2369442
3. ภัทรินทร์ กิตติบุญญาคุณ, ปวิช พากฏิพัทธ์. รูปแบบการสั่งใช้ยาและปัญหาการใช้ยาบรรเทาอาการปวด และยาเสริมบรรเทาปวดในผู้ป่วยโรคข้อเสื่อม. [อินเทอร์เน็ต]. 2558 [เข้าถึงเมื่อ 10 ตุลาคม 2561]; เข้าถึงจาก: http://tjpp.pharmacy.psu.ac.th/wp-content/uploads/2015/11/58-38final.pdf
4. แสงอรุณ ดังก้อง. กายภาพบำบัดในผู้ป่วยข้อเข่าเสื่อม. [อินเทอร์เน็ต]. 2560 [เข้าถึงเมื่อ 10 ตุลาคม 2561]; เข้าถึงจาก: file:///C:/Users/Administrator/Downloads/97678-Article%20Text-243933-1-10-20170830.pdf
5. สำนักงานโยธาธิการและผังเมืองจังหวัดสมุทรปราการ. การทบทวนข้อมูลพื้นฐานทั่วไปและการวิเคราะห์ศักยภาพของจังหวัดสมุทรปราการ. [อินเทอร์เน็ต]. 2561 [เข้าถึงเมื่อ 29 ตุลาคม 2561]; เข้าถึงจาก: http://www.samutprakan.go.th/newweb/index.php?option=com_phocadownload&view=category&download=504:2561-2564&id=2:2011-11-16-05-47-57&Itemid=34
6. วราภรณ์ ร้อยแก้ว. อาชีพหลักของชาว จังหวัดสมุทรปราการ. [อินเทอร์เน็ต]. 2557 [เข้าถึงเมื่อ 29 ตุลาคม 2561]; เข้าถึงจาก: https://sites.google.com/site/thxngtheiywsmuthrprakar/thxng-theiyw-smuthr-1
7. สำนักงานจังหวัดสมุทรปราการ. การสาธารณสุขและสาธารณูปโภค. [อินเทอร์เน็ต]. 2553 [เข้าถึงเมื่อ 29 ตุลาคม 2561]; เข้าถึงจาก: http://www.samutprakan.go.th/newweb/index.php?option=com_content&view=article&id=71:2011-11-29-16-15-50&catid=14:2011-11-29-15-17-14&Itemid=12
8. พิพัฒน์ เพิ่มพูล. ความรุนแรงของโรคและพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อมในโรงพยาบาลศิริราช. [อินเทอร์เน็ต]. 2553 [เข้าถึงเมื่อ 17 ตุลาคม 2561]; เข้าถึงจาก: http://www.thapra.lib.su.ac.th/objects/thesis/fulltext/snamcn/Phiphat_Phermpool/fulltext.pdf
9. ขวัญสุวีย์ อภิจันทรเมธากุล, สุวรรณี สร้อยสงค์, บุศริน เอี่ยวสีหยก. การพยาบาลผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อมที่ได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่า. วิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า. 2561;1:223-238.
10. นพนัฐ จำปาเทศ. เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูลวิจัย ข้อมูล ระดับข้อมูล และการจัดกระทำกับข้อมูล. สมุทรปราการ: มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ; 2561.
11. ศูนย์อนามัยที่10 อุบลราชธานี. แบบประเมินโรคข้อเข่าเสื่อม. [อินเทอร์เน็ต]. 2557 [เข้าถึงเมื่อ 17 ตุลาคม 2561]; เข้าถึงจาก: hpc10.anamai.moph.go.th/article_attach/แบบประเมินโรคข้อเข่าเสื่อม.doc
12. กระทรวงสาธารณสุข กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. มาตรฐานงานสุขศึกษางานสุขศึกษา กองสุขศึกษา. [อินเทอร์เน็ต]. 2549 [เข้าถึงเมื่อ 17 ตุลาคม 2561]; เข้าถึงจาก: http://203.157.7.55/h_standard/frontend/theme/download.php?Submit=Clear&ID_Download_Cate=00000038
13. ชุลีกร ด่านยุทธศิลป์. แบบจำลองการส่งเสริมสุขภาพของเพนเดอร์และการประยุกต์ใช้ในการปฏิบัติการส่งเสริมสุขภาพทางการพยาบาล. พยาบาลสงขลานครินทร์. 2561;2:132-141.
14. คณะมนุษย์ศาสตร์ และสังคมศาสตร์. แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า (Rating scale). [อินเทอร์เน็ต]. 2553 [เข้าถึงเมื่อ 17 ตุลาคม 2561]; เข้าถึงจาก: human.skru.ac.th/project/p1.doc
15. บุษรา วาจาจำเริญ, ณัฏฐิยา ค้าผล, สุรสิทธิ์ ล้อจิตรอำนวย. คุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อมในโรงพยาบาลนพรัตนราชธานี. วารสารเภสัชกรรมไทย. 2559; 8(2): 230-236.
16. พิพัฒน์ เพิ่มพูล. ความรุนแรงของโรคและพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อมในโรงพยาบาลศิริราช [วิทยานิพนธ์]. นครปฐม. มหาวิทยาลัยศิลปากร; 2553.
17. แววดาว ทวีชัย. พฤติกรรมการดูแลตนเองและความรุนแรงของโรคข้อเข่าเสื่อมในผู้สูงอายุ [วิทยานิพนธ์]. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2543.
18. บุญเรียง พิสมัย, มณีรัตน์ ธีรวิวัฒน์, นิรัตน์ อิมามี และคณะ. ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการจัดการตนเองของผู้ที่เป็นโรคข้อเข่าเสื่อม. วารสารสาธารณสุขศาสตร์. 2555;42(2):54-67.
19. ศิรินภา ทองแดง, น้ำอ้อย ภักดีวงศ์, วารินทร์ บินโฮเซ็น. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของผู้เป็นโรคข้อเข่าเสื่อม. [อินเทอร์เน็ต]. 2557 [เข้าถึงเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2561]; เข้าถึงจาก: http://Users/Administrator/Downloads/8939-Article%20Text-18205-1-10-20130606.pdf
20. เสาวนีย์ สิงหา, วนิดา ดุรงค์ฤทธิชัย, จิโรจน สูรพันธุ์ และคณะ. ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองของผู้สูงอายุที่มีภาวะข้อเข่าเสื่อมในเขตเทศบาล ตำบลแพรกษา อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรปราการ. วารสาร มฉก.วิชาการ. 2558;18(36):115-130.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพและสุขภาวะ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
