ผลของการออกกำลังกายท่าสควอท และ ท่าลันจ์ ต่อความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขา ความหนาของชั้นไขมันใต้ผิวหนัง และการวัดสัดส่วนร่างกายในผู้หญิงที่มีน้ำหนักเกินอายุ 20 – 30 ปี

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการออกกำลังกายท่าสควอทและท่าลันจ์ต่อความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขา ความหนาของชั้นไขมันใต้ผิวหนัง และการวัดสัดส่วนร่างกายในผู้หญิงที่มีน้ำหนักเกิน อายุระหว่าง 20–30 ปี ที่มีดัชนีมวลกาย (BMI) อยู่ระหว่าง 23.0 ถึง 24.99 กิโลกรัมต่อตารางเมตร (kg/m²) โดยมีผู้เข้าร่วมการวิจัยจำนวน 40 คน ถูกสุ่มแบ่งออกเป็นกลุ่มออกกำลังกายท่าสควอท (n=20) และกลุ่มออกกำลังกายท่าลันจ์ (n=20) ออกกำลังกายตามโปรแกรมที่กำหนด โดยทำ 3 เซต เซตละ 12 ครั้ง สัปดาห์ละ 3 ครั้ง เป็นระยะเวลา 8 สัปดาห์ ผลของการออกกำลังกายวัดความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาวัดโดยใช้การทดสอบลุกนั่งภายใน 60 วินาที ความหนาของชั้นไขมันใต้ผิวหนังและวัดสัดส่วนร่างกายวัดจากบริเวณต่างๆ ของร่างกาย ก่อนและหลังการออกกำลังกายตามโปรแกรม

หลังสิ้นสุดโปรแกรมการออกกำลังกาย ผลการศึกษาพบว่า จำนวนครั้งของการทดสอบลุกนั่งภายใน 60 วินาทีของกลุ่มสควอทเพิ่มขึ้นจากค่าเฉลี่ย 30.00 ± 5.45 ครั้ง เป็น 35.05 ± 6.01 ครั้ง (p<0.05) และของกลุ่มลันจ์เพิ่มขึ้นจาก 32.50 ± 7.03 ครั้ง เป็น 33.44 ± 6.75 ครั้ง (p<0.05) อย่างไรก็ตาม เมื่อดูผลของการเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มโปรแกรมการออกกำลังกายไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในการเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขา รวมถึงไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของความหนาของชั้นไขมันใต้ผิวหนังในบริเวณต่างๆ ได้แก่ ต้นแขน หน้าท้อง และต้นขา หรือการวัดสัดส่วนร่างกาย ได้แก่ รอบอก รอบเอว และรอบสะโพก ระหว่างและหลังสิ้นสุดโปรแกรมการออกกำลังกาย

ผลการวิจัยนี้ชี้ให้เห็นว่าการออกกำลังกายทั้งสองประเภท ท่าสควอทและท่าลันจ์ สามารถเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่ไม่ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบร่างกายในระยะเวลา 8 สัปดาห์ สรุปได้ว่าท่าสควอทและท่าลันจ์เป็นทางเลือกที่ดีสำหรับการพัฒนาความแข็งแรงของกล้ามเนื้อในผู้หญิงที่มีน้ำหนักเกิน อย่างไรก็ตาม ยังมีความจำเป็นต้องศึกษาต่อในระยะยาวเพื่อประเมินผลกระทบต่อองค์ประกอบของร่างกายและสุขภาพโดยรวมต่อไป