เปรียบเทียบผลของการออกกำลังกายแบบวิลเลียมและการบริหารกล้ามเนื้อหน้าท้องที่ปฏิบัติที่บ้าน ต่ออาการปวดและความสามารถในการทำกิจกรรม ในเกษตรกรไทยที่มีอาการปวดหลังส่วนล่างเรื้อรังแบบไม่จำเพาะเจาะจง

บทคัดย่อ

อาการปวดหลังส่วนล่างเป็นปัญหาสุขภาพที่สำคัญในระดับโลก โดยเฉพาะแรงงานภาคเกษตรกรรม ที่ต้องเผชิญกับความเสี่ยงที่สูงขึ้นจากลักษณะงานที่ต้องใช้ร่างกายอย่างหนัก กอปรกับการระบาดของโควิด-19 ได้ทวีปัญหานี้ให้ซับซ้อนยิ่งขึ้น เนื่องจากการเข้าถึงบริการสุขภาพแบบดั้งเดิมถูกจำกัด ดังนั้นจึงมีความจำเป็นในการพัฒนาทางเลือกการรักษาที่มีประสิทธิภาพซึ่งสามารถทำได้ที่บ้าน งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินประสิทธิผลของการออกกำลังกายที่บ้านภายใต้การดูแล ระหว่างการออกกำลังกายแบบก้มหลังของวิลเลียมและการบริหารกล้ามเนื้อหน้าท้องแบบก้าวหน้า ต่อการลดปวด ความสามารถในการทำกิจกรรม ความมั่นคงของแกนกลางร่างกาย องศาการเคลื่อนไหวของหลังส่วนล่าง และระดับความพึงพอใจต่อการออกกำลังกาย ในเกษตรกรไทยที่มีอาการปวดหลังส่วนล่างเรื้อรังแบบไม่เฉพาะเจาะจง โดยมีผู้เข้าร่วมการศึกษาจำนวน 45 คน (อายุเฉลี่ย 35.0±3.2 ปี) ประกอบอาชีพเกษตรกรรม 9.4±4.0 ปี มีอาการปวดหลังส่วนล่าง 8.6±3.6 เดือน ถูกสุ่มมาเข้าร่วมกลุ่มการออกกำลังกายแบบก้มหลังของวิลเลียม กลุ่มบริหารหน้าท้องแบบก้าวหน้า หรือกลุ่มควบคุม จำนวนกลุ่มละ 15 คน กลุ่มควบคุมได้รับแผ่นพับความรู้เกี่ยวกับอาการปวดหลัง กลุ่มออกกำลังกายแบบก้มหลังของวิลเลียม จำนวน 8 ท่า 10 ครั้งต่อเซ็ต  3 เซ็ตต่อวัน และกลุ่มบริหารกล้ามเนื้อหน้าท้องแบบก้าวหน้า จำนวน 5 ขั้น รวม 11 เซ็ตที่ระดับความหนัก 50-90% ของความสามารถสูงสุด โดยเป็นการออกกำลังกายที่บ้านภายใต้การดูแลของนักกายภาพบำบัด 3 วันต่อสัปดาห์ เป็นเวลา 4 สัปดาห์ วิเคราะห์ความแตกต่างระหว่างสามกลุ่มด้วยการทดสอบครัสคาลและวอลลิส ผลการวิจัยพบว่า ทั้งสองกลุ่มออกกำลังกายมีอาการปวดลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม (กลุ่มออกกำลังกายแบบวิลเลียม: ค่าเฉลี่ยการลดลง = 38.11%, 95% CI [30.5%, 45.7%]; กลุ่มบริหารกล้ามเนื้อหน้าท้อง: ค่าเฉลี่ยการลดลง = 51.56%, 95% CI [42.3%, 60.8%], p<0.01) โดยกลุ่มบริหารกล้ามเนื้อหน้าท้องลดอาการปวดได้มากกว่ากลุ่มการออกกำลังกายแบบวิลเลียม (ความแตกต่างของค่าเฉลี่ย: 13.45%, 95% CI [6.5%, 20.4%], p<0.01) อย่างไรก็ตาม ไม่พบความแตกต่างกันระหว่างการออกกำลังกายทั้งสองกลุ่มในด้านความสามารถในการทำกิจกรรม ความแข็งแรงมั่นคงของแกนกลางร่างกาย องศาการเคลื่อนไหวของหลังส่วนล่าง และระดับความพึงพอใจในการออกกำลังกาย ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า แม้การออกกำลังกายที่บ้านทั้งสองรูปแบบมีประสิทธิผลในการลดปวดได้ แต่การบริหารกล้ามเนื้อหน้าท้องอาจมีประสิทธิภาพในการลดปวดได้มากกว่า อย่างไรก็ตาม ไม่พบประสิทธิภาพที่ดีกว่ากันในผลลัพธ์ด้านสมรรถภาพอื่นๆ ซึ่งชี้ให้เห็นว่า การออกกำลังกายทั้งสองรูปแบบสามารถเป็นทางเลือกในการรักษาดูแลผู้ที่มีอาการปวดหลังส่วนล่างได้ โดยเฉพาะในสถานการณ์หลังการระบาดของโควิด-19 และบริบทสังคมยุค "ความปกติใหม่"