การจัดการกับอาการของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง

บทคัดย่อ

          อาการของโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังในระยะแรกคือ อาการไอ โดยเริ่มแรกมักไอขณะเป็นหวัด อาการอื่นๆ ที่พบคือ อาการหายใจลำบากและหอบเหนื่อย ซึ่งความรุนแรงจะเพิ่มขึ้นตามความรุนแรงของโรค ผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังส่วนใหญ่ต้องเผชิญกับความทุกข์ทรมานจากอาการที่เกิดขึ้นตั้งแต่ระยะเริ่มแรกของการเจ็บป่วยจนถึงระยะสุดท้ายของโรค พยาบาลในฐานะผู้ที่มีบทบาทสำคัญในการดูแลผู้ป่วยจึงควรตระหนักถึงความสามารถในการเผชิญหรือจัดการกับอาการต่างๆ ที่เกิดขึ้นของผู้ป่วย การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ  โดยใช้การศึกษาประสบการณ์ชีวิตของบุคคลที่เรียกว่า ปรากฏการณ์วิทยา เพื่อให้ได้มาซึ่งข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับประสบการณ์ในชีวิตเกี่ยวกับอาการต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ทำการเก็บรวบรวมข้อมูลจากผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังที่ได้รับการเลือกแบบเจาะจง  ผลการวิจัยพบว่าการจัดการกับอาการของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังกลุ่มนี้ แบ่งเป็น 3 ประเด็นหลักคือ 1) ประสบการณ์เกี่ยวกับอาการ  ประกอบด้วยลักษณะอาการที่พบและการประเมินอาการที่ปรากฏ ปัจจัยและสาเหตุของอาการ และการตอบสนองต่ออาการและเจตคติที่มีต่ออาการและการเจ็บป่วย 2) วิธีการจัดการกับอาการ ได้แก่วิธีการจัดการเมื่อมีอาการหอบ และการควบคุมโดยป้องกันไม่ให้เกิดอาการ และ 3) ผลลัพธ์ของการจัดการกับอาการ ได้แก่ ผลลัพธ์เมื่อสามารถจัดการกับอาการได้คือรู้สึกสดชื่น สามารถช่วยทำงานบ้านได้และผลลัพธ์เมื่อไม่สามารถจัดการกับอาการได้คือรู้สึกเป็นภาระของครอบครัว การวิจัยครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยต้องการที่จะควบคุมอาการต่างๆ ที่เกิดขึ้นและหากไม่สามารถจัดการกับอาการได้จะกลายเป็นภาระของครอบครัว ดังนั้นพยาบาลจึงควรสนับสนุนให้ผู้ป่วยและครอบครัวร่วมกันในการเผชิญอาการที่เกิดขึ้นและส่งเสริมการควบคุมอาการให้ได้