ปัจจัยทางด้านจิตวิทยาที่มีผลต่อความสามารถในการสื่อสาร ของนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่ง มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง

บทคัดย่อ

          พื้นฐานการศึกษานี้เป็นการศึกษาความสัมพันธ์เชิงพรรณนา เพื่อมุ่งค้นหาระดับ และ ระบุปัจจัยเชิงจิตวิทยาของความสามารถในการสื่อสารของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 จำนวน 102 คน ของมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง การศึกษานี้เป็นการศึกษาเพื่อหาระดับความสามารถของการสื่อสารของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 และประวัติความเป็นมา ในแง่ที่เกี่ยวข้องกับปัจจัยทางจิตวิทยา กล่าวคือ ; ความคิดของตนเอง, รูปแบบการเรียนรู้, ความกังวลทางภาษา, ความกระตือรือร้นจากสิ่งเร้า และ เทคนิคการเรียนรู้เฉพาะตัว

          การศึกษาพบว่า นักศึกษาชั้นปีที่ 1 ของมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง มีความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษในระดับปานกลาง การศึกษานี้พิสูจน์ให้เห็นว่า สมมุติฐานที่ว่าไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างความสามารถในการสื่อสารของนักศึกษาเป็นภาษาอังกฤษกับปัจจัยทางจิตวิทยานั้นไม่เป็นความจริง ผลของการศึกษาพบว่า เทคนิคการเรียนรู้ตามเครื่องมือวัดของการชดเชยความรู้ที่ขาดหายไปกับวิธีการโดยรวมนั้นมีความสำพันธ์กันอย่างยิ่งกับความสามารถของผู้เรียน นอกเหนือจากนั้น การศึกษานี้ยังปฏิเสธถึงสมมุติฐานที่ว่า ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างความสามารถในการสื่อสารของนักศึกษาเป็นภาษาอังกฤษกับตัวแปรทำนายแต่ละตัว เทคนิคการเรียนรู้ของนักศึกษาแต่ละคนใช้การเรียนรู้ทางจิตสำนึกสามารถทำนายถึงความสามารถทางการอ่านของนักศึกษาได้ เครื่องมือวัดทางวิธีการเกี่ยวกับการเรียนรู้ทางจิตสำนึกทั้งหลาย กับการจัดการทางอารมณ์แสดงออกมาในรูปของตัวแปรทำนายที่บอกระดับความสามารถทางการอ่านของนักศึกษาได้ อย่างไรก็ตามไม่มีตัวแปรไหนที่สามารถทำนายให้เห็นถึงความสามารถในการเขียนภาษาอังกฤษของนักศึกษาใหม่ได้