Effect of Music Therapy in Development of Emotional Quotient of Students of Private School in Nakorn Pathom Province
Abstract
The purpose of this research was study the effect of music therapy in development of Emotional Quotient of students of private school in Nakorn Pathom Province.
This study is one group pre-post test quasi experimental research. There were 30 participants as average age 12.67 ± 1.91 year. For studied the Emotional Quotient factors after implementing the music therapy to students of private school in Nakorn Pathom Province before and after listening the musical on average 5 minutes 21 seconds for each day in 5 days through the closed system sound lab by control the atmosphere which is lighting, audio, temperature inside the room and the sound at 95-104 DB as a dynamic of music in order to activate student groups for concentration before the experiment. Record data before and after the invention, analyze data with descriptive statistics, compare data before and after using the music therapy by paired sample t-test.
The result were showed that the music therapy could response to increase the Emotional Quotient (p<0.05). In summary, the music therapy in development of emotional quotient of students of private school in Nakorn Pathom Province.
References
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2550). ระบาดวิทยาปัญหาด้านอารมณ์และพฤติกรรมของเด็กและวัยรุ่น ปี 2548. กรุงเทพฯ : บียอนด์พับลิสซิ่ง.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2550ก). อีคิว : ความฉลาดทางอารมณ์ (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพฯ : กระทรวงสาธารณสุข
กรมสุขภาพจิตกระทรวงสาธารณสุข. (2550ข). ความรุนแรงในวัยรุ่นไทย: พฤติกรรมเสี่ยงต่อสุขภาพ. กรุงเทพฯ : บียอนด์พับลิสชิ่ง
บังอร ศรีเนตรพัฒน์, มุกดาพร ใจดี, และสิริพร พุทธิพรโอภาส. (2549). ความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางอารมณ์กับพฤติกรรมทางเพศของวัยรุ่นไทยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เขตตรวจราชการกระทรวงสาธารณสุขที่ 10 และ 12. ศูนย์สุขภาพจิตที่ 10 กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข.
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา. (2550). การบำบัดทางเลือก ในเด็กพิเศษ. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คุรุสภา ลาดพร้าว.
เยาวนาฏ ผลิตนนท์เกียรติ. (2550). นวัตกรรมการเสริมสร้างความหยุ่นตัว เพื่อรองรับภาวะวิกฤตสุขภาพจิตใน กรมสุขภาพจิต, รายงานการประชุมวิชาการการพัฒนาสติปัญญาเด็กไทย ครั้งที่ 4 : ไอคิว อีคิว ดีขึ้นแน่..ถ้าพ่อแม่พัฒนา. สถาบันราชานุกูล กรมสุขภาพจิต.
วีระ ชูรุจิพร, และชฎาพร ชูรุจิพร. (2549). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางอารมณ์และพฤติกรรมทางเพศของวัยรุ่นในเขตภาคใต้ตอนบน (เขตตรวจราชการสาธารณสุขที่ 15 และ 17). ศูนย์สุขภาพจิตที่11สุราษฎร์ธานี กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. ศิลปศาสตรมหาบัณพิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สำนักพัฒนาสุขภาพจิต กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (มปป.). คู่มือความฉลาดทางอารมณ์. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม 2557 จาก https://www.dmh.moph.go.th/ebook/view.asp?nrb=10.
สุกรี เจริญสุข. (2550). ดนตรีเพื่อพัฒนาศักยภาพสมอง. กรุงเทพฯ : วิทยาลัยดุริยางคศิลป์.
Cook, N. (2010). Music (A Brief Insight). New York: Stering.
Chlan, L (2009). “A review of the evidence for music intervention to manage anxiety in critically Ill patients receiving mechanical ventilatory support”. Archives of Psychiatric Nursing. 23(2) : 177-179.
Gerdner LA. (2005). “Use of individualized music by trained staff and family:translating research into practice”. Journal of Gerontological Nursing.(31) : 22-30.
Goleman, D. (2005). Emotional intelligence: Why it can matter more than IQ for character, health and lifelong achievement. Bantam Books, New York.
Hall, G. (2012). Adolescence : Its psychology and its relations to physiology, anthropology, sociology, sex, crime, religion, and education vol. 2 (classic reprint). London, Forgotten Books.
Lin, C. H. (2005). The effect of individual differences on adolescents' impulsive buying behavior. Adolescence, 40(159), 551-8. Retrieved December 19, 2003, from Medline database.
Standley, J.M. (2011). 20 Years of music therapy research in the NICU : An updated meta-analysis. presentation at annual conference, American music therapy association, Atlanta, GA. (National).
Steinberg, L. (2013). Adolescence. 10nd ed. Boston, MA: McGraw-Hill.
Trinidad,D. R,Unger,J. B, Chou, C,Azen,S.P.,&Johnson, C. A. (2004). “Emotional intelligence and smoking risk factorsinadolescents:Interactionsonsmokingintentions”. Journal of Adolescent Health, 34(1), 46-55. Retrieved April 6, 2009 from Medlinedatabase.
WHO. (2014). Addescent delvelopment. [online]. Retrived July 1,2014, from https://www.who.int/maternal_child_addescent/topics/addescent/dev/en/.
