ผลของโปรแกรมบำบัดด้วยการแก้ปัญหาในผู้ป่วยโรควิตกกังวล ในเขตเทศบาลนครเชียงใหม่

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมบำบัดด้วยการแก้ปัญหาต่ออาการวิตกกังวลในผู้ป่วยโรควิตกกังวลในเทศบาลนครเชียงใหม่ ตัวอย่างคือ ผู้ป่วยโรควิตกกังวลมีอายุ 30 ปีขึ้นไป จำนวน 60 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมกลุ่มละ 30 คน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามข้อมูลทั่วไปและแบบวัดอาการวิตกกังวลค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .81 เก็บข้อมูลก่อนการทดลองและหลังการทดลอง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบความแตกต่างของคะแนนเฉลี่ยอาการวิตกกังวลก่อนและหลังการทดลองระหว่างกลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรมบำบัดด้วยการแก้ปัญหากับกลุ่มควบคุมที่ได้รับการพยาบาลตามปกติโดยใช้ t-test

            ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มทดลองหลังการทดลองมีคะแนนเฉลี่ยอาการวิตกกังวลต่ำกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (Mean=28.10, S.D.=5.02 และ Mean=42.21, S.D.=3.78, t=14.755, p<.05) ส่วนกลุ่มควบคุมมีคะแนนเฉลี่ยอาการวิตกกังวลก่อนและหลังทดลองไม่แตกต่างกัน การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า โปรแกรมบำบัดด้วยการแก้ปัญหาสามารถช่วยลดอาการวิตกกังวลของผู้ป่วยโรควิตกกังวลลงได้