ผลของโปรแกรมการฝึกวิธีการแก้ปัญหาต่อความเครียดของผู้ดูแลในครอบครัวผู้สูงอายุโรคหลอดเลือดสมอง

บทคัดย่อ

การวิจัยแบบกึ่งทดลองมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบระดับความเครียดของผู้ดูแลในครอบครัวผู้สูงอายุโรคหลอดเลือดสมองก่อนและหลังได้รับโปรแกรมการฝึกวิธีการแก้ปัญหา และ 2) เปรียบเทียบระดับความเครียดของผู้ดูแลผู้สูงอายุโรคหลอดเลือดสมองระหว่างกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมและกลุ่มที่ได้รับกิจกรรมการพยาบาลตามปกติ ตัวอย่าง คือ ผู้ดูแลในครอบครัวผู้สูงอายุโรคหลอดเลือดสมอง ที่ได้รับการคัดเลือกตามเกณฑ์ จำนวน 40 ราย แบ่งเป็นกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง กลุ่มละ 20 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ โปรแกรมการฝึกวิธีการแก้ปัญหา เครื่องมือเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบวัดความเครียดของผู้ดูแลในครอบครัว ผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ และมีค่าความเที่ยงเท่ากับ .91 และ .90 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบที (t-test)

ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับความความเครียดของผู้ดูแลในครอบครัวผู้สูงอายุโรคหลอดเลือดสมองภายหลังได้รับโปรแกรมการฝึกวิธีการแก้ปัญหาน้อยกว่าก่อนได้รับโปรแกรมการฝึกวิธีการแก้ปัญหาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 2) ระดับความเครียดของผู้ดูแลในครอบครัวผู้สูงอายุโรคหลอดเลือดสมองภายหลังการทดลอง กลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการฝึกวิธีการแก้ปัญหาน้อยกว่ากลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05