การศึกษาการกลับไปใช้สารเมทแอมเฟตามีนซ้ำของผู้ป่วยยาเสพติดที่รับการบำบัดรักษาในโรงพยาบาลธัญญารักษ์ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

ผู้แต่ง

  • เสาวลักษณ์ ทาแจ้ง คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชธานี วิทยาเขตอุดรธานี
  • สุกัญญา กาญจนบัตร โรงพยาบาลธัญญารักษ์อุดรธานี
  • นภาจันทร์ ชาปลิก คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี
  • จริยา มงคลสวัสดิ์ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี
  • ธันยาพร โคตรชุม คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น วิทยาเขตวัชรพล
  • กชนิภา ขวาวงษ์ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี

คำสำคัญ:

การกลับไปใช้สารเมทแอมเฟตามีนซ้ำ, ผู้ป่วยยาเสพติด

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา เพื่อศึกษาการกลับไปใช้สารเมทแอมเฟตามีนซ้ำของผู้ป่วยยาเสพติด กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยยาเสพติดที่รับการบำบัดรักษาในโรงพยาบาลธัญญารักษ์อุดรธานีและโรงพยาบาลธัญญารักษ์ขอนแก่น ที่กลับไปใช้สารเมทแอมเฟตามีนซ้ำ จำนวน 70 คน เครื่องมือการวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล และแบบสอบถามการกลับไปใช้สารเมทแอมเฟตามีนซ้ำ เก็บรวบรวมข้อมูลในช่วงเดือนพฤศจิกายน 2562 ถึงเดือนมกราคม 2563 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติความถี่และร้อยละ

ผลการวิจัยพบว่า ผู้ป่วยยาเสพติดมีการกลับไปใช้สารเมทแอมเฟตามีนซ้ำภายในเวลา 1–6 เดือน คิดเป็นร้อยละ 37.14 สาเหตุสำคัญที่ทำให้กลับไปใช้สารเมทแอมเฟตามีนซ้ำ คือ เพื่อนชวน คิดเป็นร้อยละ 34.28 ปัญหาความเครียดที่ทำให้กลับไปใช้สารเมทแอมเฟตามีนซ้ำ คือ การขาดสภาพคล่องทางการเงิน คิดเป็นร้อยละ 21.42 และสถานการณ์ที่ทำให้กลับไปใช้สารเมทแอมเฟตามีนซ้ำ คือ เงินเดือนออก และการร่วมงานเลี้ยง คิดเป็นร้อยละ 17.14 เท่ากัน

จากการวิจัยครั้งนี้มีข้อเสนอแนะว่า พยาบาลของโรงพยาบาลธัญญารักษ์อุดรธานีและโรงพยาบาลธัญญารักษ์ขอนแก่น ควรส่งต่อข้อมูลจากการวิจัยครั้งนี้แก่พยาบาลในหน่วยบริการปฐมภูมิ และร่วมกันหาแนวทางการป้องกันการกลับไปใช้สารเมทแอมเฟตามีนซ้ำในผู้ป่วยยาเสพติด

เอกสารอ้างอิง

ก้องเกียรติ อุเต็น, จารุณี รัศมีสุวิวัฒน์, วิชชุดา ยะสินธุ์, วิมลวรรณ คำลือ, และพุทธชาด ศรีสุวรรณ์. (2565). การพัฒนาโปรแกรมการบำบัดแบบบูรณาการต่อการป้องกันการกลับไปเสพซ้ำในผู้ที่เป็นโรคจิตจากแอมเฟตามีน. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 36(3), 46–70.

กัญญา ภู่ระหงษ์. (2561). ปัจจัยที่มีผลต่อการเสพซ้ำของผู้ติดยาเสพติดในเขตจังหวัดปทุมธานี. วารสารพยาบาลสาธารณสุข, 32(2), 23–40.

ผกามาศ โรยทอง. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเสพยาเสพติดของเด็กและเยาวชนที่เข้ารับการบำบัดในสถานบริการจังหวัดภูเก็ต. วารสารศาสตร์สุขภาพและการศึกษา, 2(3), 63–80.

ภัทรินทร์ ธรรมดวงศรี, และศุภรดา วงค์จำปา. (2566). การเสริมสร้างการรับรู้ความสามารถของตนเองในผู้ป่วยสารเสพติดเพื่อป้องกันการกลับไปใช้สารเสพติดซ้ำ. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 33(2), 1–10.

มนฤดี วงศ์จิตรัตน์. (2566). ปัจจัยทำนายความสำเร็จในการหยุดใช้เมทแอมเฟตามีนระหว่างเข้ารับการบริการเมทริกซ์โปรแกรม. วารสารสุขภาพจิตแห่งประเทศไทย, 31(3), 176–189.

รัศมน กัลยาศิริ. (2562). สารกระตุ้นประสาท (stimulants). สืบค้นจาก https://cads.in.th/cads/content?id=78

วรัญญา จิตรผ่อง, วิโรจน์ วีรชัย, และรัศมน กัลยาศิริ. (2554). ความรุนแรงของการเสพสารเมทแอมเฟตามีนซ้ำของผู้กำลังรับการบำบัด ณ สถาบันธัญญารักษ์. จุฬาลงกรณ์เวชสาร, 55(2), 153–169.

ศุภฤกษ์ นาคดิลก. (2563). อุบัติการณ์ของผู้ป่วยที่ใช้สารเมทแอมเฟตามีนซ้ำในสถาบันบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติดแห่งชาติบรมราชชนนี (สบยช.). วารสารวิชาการเสพติด, 6(1), 47–58.

สถาบันบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติดแห่งชาติบรมราชชนนี. (2565). ยาบ้า. สืบค้นจาก http://www.pmnidat.go.th/thai/index.php?option=com_content&task=view&id=156&Itemid=30

สถาบันบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติดแห่งชาติบรมราชชนนี. (2566). สถิติผู้ป่วยทั้งหมดที่เสพยาบ้าเป็นยาเสพติดหลัก และเสพร่วมกับยาอื่นๆ ประจำปีงบประมาณ 2562–2566. สืบค้นจาก http://www.pmnidat.go.th/thai/index.php?option=com_content&task=view&id=4603&Itemid=53

สำนักข่าว กรมประชาสัมพันธ์. (2563). จังหวัดเลย รายงานสถานการณ์ปัญหายาเสพติดในห้วงเดือน ก.ค.–15 ส.ค. 63 พบยังมีการลักลอบนำเข้าในพื้นที่ชายแดนอย่างต่อเนื่อง. สืบค้นจาก https://thainews.prd.go.th/th/news/detail/TCATG200825163555293

สำเนา นิลบรรพ์, บุญเรือง ศรีเหรัญ, และอุษา คงทอง. (2559). ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการเสพยาซ้ำของผู้เสพเมทแอมเฟตามีน. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 10(1), 193–207.

สุทธิชัย ศิรินวล, ปัทมา สุพรรณกุล, ณรงค์ศักดิ์ หนูสอน, และปราโมทย์ วงศ์สวัสดิ์. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเสพยาบ้าซ้ำของผู้ผ่านการบำบัด. วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 10(1), 39–45.

Brecht, M. L., von Mayrhauser, C., & Anglin, M. D. (2000). Predictors of relapse after treatment for methamphetamine use. Journal of Psychoactive Drugs, 32(2), 211–220. doi:10.1080/02791072.2000.10400231

Guardian News & Media Limited or its affiliated companies. (2023). Amphetamines affect men more than women. Retrieved from https://www.theguardian.com/science/2006/apr/08/drugs.drugsandalcohol

Hendershot, C. S., Witkiewitz, K., George, W. H., & Marlatt, G. A. (2011). Relapse prevention for addictive behaviors. Substance Abuse Treatment, Prevention, and Policy, 6, 17. doi:10.1186/1747-597X-6-17

Marlatt, G. A., & Donovan, D. M. (Eds.). (2005). Relapse prevention: Maintenance strategies in the treatment of addictive behaviors (2nd ed.). New York: Guilford Press.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-12-29

รูปแบบการอ้างอิง

ทาแจ้ง เ., กาญจนบัตร ส., ชาปลิก น., มงคลสวัสดิ์ จ., โคตรชุม ธ., & ขวาวงษ์ ก. (2023). การศึกษาการกลับไปใช้สารเมทแอมเฟตามีนซ้ำของผู้ป่วยยาเสพติดที่รับการบำบัดรักษาในโรงพยาบาลธัญญารักษ์ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี, 34(2), 127–136. สืบค้น จาก https://he01.tci-thaijo.org/index.php/pnc/article/view/260285

ฉบับ

ประเภทบทความ

รายงานการวิจัย (Research Report)