รูปแบบการเรียนรู้และการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาหลักสูตรอนุปริญญาพยาบาล สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว

ผู้แต่ง

  • อึ่งคำ สีหราช คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
  • อภิรดี นันท์ศุภวัฒน์ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
  • เพชรสุนีย์ ทั้งเจริญกุล คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

คำสำคัญ:

รูปแบบการเรียนรู้, การคิดอย่างมีวิจารณญาณ, นักศึกษาพยาบาล, สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนาแบบหาความสัมพันธ์ เพื่อศึกษารูปแบบการเรียนรู้ การคิดอย่างมีวิจารณญาณ และความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบการเรียนรู้กับการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาล กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาหลักสูตรอนุปริญญาพยาบาล สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว จำนวน 241 คน เครื่องมือการวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคลของนักศึกษาพยาบาล แบบสอบถามรูปแบบการเรียนรู้ มีค่าความเชื่อมั่น .85 และแบบสอบถามการคิดอย่างมีวิจารณญาณ มีค่าความเชื่อมั่น .88 เก็บรวบรวมข้อมูลในเดือนพฤษภาคม 2563 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสหสัมพันธ์แบบสเปียร์แมน

ผลการวิจัยพบว่า 1) นักศึกษาพยาบาลมีรูปแบบการเรียนรู้แบบร่วมมือ มากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 40.25 2) นักศึกษาพยาบาลมีคะแนนเฉลี่ยการคิดอย่างมีวิจารณญาณโดยรวมในระดับปานกลาง (M = 40.88, SD = 11.65) และ 3) รูปแบบการเรียนรู้แบบร่วมมือ แบบมีส่วนร่วม และแบบอิสระ มีความสัมพันธ์ทางบวกกับการคิดอย่างมีวิจารณญาณโดยรวมของนักศึกษาพยาบาลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (rs = .135, p < .05; rs = .171, p < .01 และ rs = .179, p < .01 ตามลำดับ)

จากการวิจัยครั้งนี้มีข้อเสนอแนะว่า อาจารย์พยาบาลควรสนับสนุนให้นักศึกษาพยาบาลมีรูปแบบการเรียนรู้แบบร่วมมือ แบบมีส่วนร่วม หรือแบบอิสระ เพื่อส่งเสริมให้เกิดการคิดอย่างมีวิจารณญาณ

เอกสารอ้างอิง

กนกนุช ขำภักตร์, จินตนา ยูนิพันธุ์, และอรพรรณ ลือบุญธวัชชัย. (2539). ความสัมพันธ์ระหว่างสภาพการเรียนการสอนที่เน้นสถานการณ์จริงกับความสามารถในการคิดวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาล (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กระทรวงสาธารณสุข สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. (2556). ยุทธศาสตร์ปฏิรูปสาธารณสุขถึงปี 2020. เวียงจันทน์: กรมจัดตั้งพนักงาน กระทรวงสาธารณสุข.

กระทรวงสาธารณสุข สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. (2557). หลักสูตรอนุปริญญาพยาบาล. เวียงจันทน์: กระทรวงสาธารณสุข.

กาญจนา ศรีสวัสดิ์, และสายสมร เฉลยกิตติ. (2560). การคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาล. เวชสารแพทย์ทหารบก, 70(3), 169–174.

จันทร์เพ็ญ อามพัฒน์, เพ็ญนภา พิสัยพันธุ์, จารุวรรณ์ ท่าม่วง, กฤษณี สุวรรณรัตน์, ชญาดา เนตร์กระจ่าง, และวรัญญา ชลธารกัมปนาท. (2561). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการรับรู้ทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี, 29(2), 36–46.

นวลใย พิศชาติ, กัลยา เตชาเสถียร, ศิริภัททรา จุฑามณี, และจินตนา ลี้ละไกรวรรณ. (2561). รูปแบบการเรียนรู้ของนักศึกษาพยาบาล คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยชินวัตร. วารสารพยาบาลตำรวจ, 10(1), 173–179.

นิภา กิมสูงเนิน, สุวรีย์ เพชรแต่ง, และจุฬา ยันตพร. (2561). รูปแบบการเรียนรู้และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาพยาบาล มหาวิทยาลัยรังสิต. วารสารวิชาการ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย, 24(1), 5–14.

เนาวนิจ พึ่งจันทรเดช, และประภาพรรณ เปลี่ยนแก้ว. (2559). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลตำรวจ. วารสารพยาบาลตำรวจ, 8(1), 125–135.

ปัทมาภรณ์ อนุชน. (2552). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยบางประการกับความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ ของนักศึกษาพยาบาล (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

พรณิศา แสนบุญส่ง. (2560). รูปแบบการเรียนรู้ของนักศึกษาพยาบาล หลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยปทุมธานี. วารสารพยาบาลสภากาชาดไทย, 10(1), 154–164.

พูลสุข เจนพานิชย์ วิสุทธิพันธ์, และพรศรี ดิสรเตติวัตน์. (2558). รูปแบบการเรียนรู้ของนักศึกษาพยาบาล โรงเรียนพยาบาลรามาธิบดี คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 25(1), 70–82.

ยงยุทธ แก้วเต็ม. (2556). กฎหมายและข้อพึงระวังในการนิเทศนักศึกษาพยาบาล. วารสารสภาการพยาบาล, 28(3), 5–18.

รุ่งทิพย์ ไชยโยยิ่งยงค์, เพ็ญจมาศ คำธนะ, นุจรี ฮะค่อม, และจิริยา อินทนา. (2553). ความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี ราชบุรี ประจำปีการศึกษา 2551 (รายงานผลการวิจัย). วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี ราชบุรี.

วิภาดา คุณาวิกติกุล. (2558). การเรียนการสอนสาขาพยาบาลศาสตร์ ในยุคศตวรรษที่ 21. พยาบาลสาร, 42(2), 152–156.

สุขสวรรค์ พันธุ์ประเสริฐ. (2563). ยกสูงคุณภาพการเรียน-การสอนที่คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์สุขภาพ: ป้องกันจบชั้นสูงระบบเร่งรัด. เวียงจันทน์: สถาบันการเมืองและการปกครองแห่งชาติ.

สุพิมล ขอผล, จินตวีร์พร แป้นแก้ว, ธณัชช์นรี สโรบล, เกศราภรณ์ ชูพันธ์, สุมิตรพร จอมจันทร์, และนิตยา บุญลือ. (2562). การพัฒนาทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณโดยใช้การสะท้อนคิด (Reflective Thinking) ในนักศึกษาพยาบาล. พยาบาลสาร, 46(1), 87–101.

อัมรินทร์ พงษ์สวัสดิ์. (2562). การประเมินหลักสูตรอนุปริญญาพยาบาลตามรูปแบบ Context Input Process Product Model ที่วิทยาลัยวิทยาศาสตร์สุขภาพจำปาสัก (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). เวียงจันทน์: มหาวิทยาลัยแห่งชาติ.

American Association of Colleges of Nursing. (2008). The essentials of baccalaureate education for professional nursing practice. Retrieved from https://www.bc.edu/content/dam/files/school/son/pdf2/BaccEssentials08.pdf

Bruce, J. C., & Chilemba, E. B. (2017). BSN graduates’ preferred learning styles: Implications for student-centered learning. Journal of Nursing Education and Practice, 7(10), 56–63. doi:10.5430/jnep.v7n10p56

Chan, S. (2013). Taking evidence-based nursing practice to the next level. International Journal of Nursing Practice, 19(Suppl. 3), 1–2. doi:10.1111/ijn.12208

Ghazivakili, Z., Norouzi Nia, R., Panahi, F., Karimi, M., Gholsorkhi, H., & Ahmadi, Z. (2014). The role of critical thinking skills and learning styles of university students in their academic performance. Journal of Advances in Medical Education & Professionalism, 2(3), 95–102. Retrieved from https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25512928/

Grasha, A., & Reichman, S. (1975). Workshop handout on learning styles. Faculty Resource, University of Cincinnati.

Gyeong, J. A., & Myung, S. Y. (2008). Critical thinking and learning styles of nursing students at the baccalaureate nursing program in Korea. Contemporary Nurse, 29(1), 100–109. doi:10.5172/conu.673.29.1.100

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610. Retrieved from https://doi.org/10.1177/001316447003000308

Papathanasiou, I. V., Kleisiaris, C. F., Fradelos, E. C., Kakou, K., & Kourkouta, L. (2014). Critical thinking: The development of an essential skill for nursing students. Acta Informatica Medica, 22(4), 283–286. doi:10.5455/aim.2014.22.283-286

Polit, D. F. (2010). Statistics and data analysis for nursing research (2nd ed.). Boston, MA: Pearson.

Shirazi, F., & Heidari, S. (2019). The relationship between critical thinking skills and learning styles and academic achievement of nursing students. The Journal of Nursing Research, 27(4), e38. doi:10.1097/jnr.0000000000000307

Watson, G., & Glaser, E. M. (1980). Watson-Glaser critical thinking appraisal: Manual. New York: Psychological Corporation.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-06-15

รูปแบบการอ้างอิง

สีหราช อ., นันท์ศุภวัฒน์ อ., & ทั้งเจริญกุล เ. (2022). รูปแบบการเรียนรู้และการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาหลักสูตรอนุปริญญาพยาบาล สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี, 33(1), 123–135. สืบค้น จาก https://he01.tci-thaijo.org/index.php/pnc/article/view/255011

ฉบับ

ประเภทบทความ

รายงานการวิจัย (Research Report)