การเตรียมความพร้อมสู่การเป็นผู้สูงอายุคุณภาพในประชากรก่อนวัยสูงอายุ
คำสำคัญ:
ผู้สูงอายุคุณภาพ, การเตรียมความพร้อม, ประชากรก่อนวัยสูงอายุบทคัดย่อ
ประเทศไทยจะเป็นสังคมผู้สูงอายุแบบสมบูรณ์ในปีหน้านี้ การเตรียมความพร้อมของประชากรก่อนวัยสูงอายุสู่การเป็นผู้สูงอายุคุณภาพจึงมีความจำเป็นต่อการรองรับการเป็นสังคมผู้สูงอายุ องค์การอนามัยโลกได้กำหนดให้การเป็นผู้สูงอายุคุณภาพต้องประกอบด้วยความพร้อมในศักยภาพของผู้สูงอายุ 3 มิติ ได้แก่ มิติสุขภาพ มิติการมีส่วนร่วม และมิติความมั่นคง ซึ่งปัจจัยที่มีผลต่อการเตรียมความพร้อมสู่การเป็นผู้สูงอายุคุณภาพมีทั้งปัจจัยด้านกายภาพ ด้านสติปัญญา ด้านสิ่งแวดล้อม ด้านอารมณ์ แรงจูงใจ และบุคลิกภาพ โดยระดับการเตรียมความพร้อมสู่การเป็นผู้สูงอายุคุณภาพในประชากรก่อนวัยสูงอายุ แบ่งออกเป็น 3 ระดับ ได้แก่ ระดับบุคคล ระดับครอบครัว และระดับชุมชน หากประชากรก่อนวัยสูงอายุทุกคนได้รับการเตรียมความพร้อมที่เหมาะสมในการเป็นผู้สูงอายุคุณภาพ ย่อมทำให้เกิดความมั่นใจในการเข้าสู่วัยสูงอายุ ส่งผลให้เป็นผู้สูงอายุที่มีความสุข มีคุณภาพชีวิตที่ดี และลดภาวะพึ่งพิง
เอกสารอ้างอิง
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2562). นโยบายการกำกับดูแลองค์การที่ดี. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
นงเยาว์ มีเทียน, และอภิญญา วงศ์พิริยโยธา. (2561). ปัจจัยทำนายพฤฒพลังในผู้ใหญ่วัยกลางคนเขตกึ่งเมือง. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 36(2), 123–131.
บรรลุ ศิริพานิช. (2550). คู่มือผู้สูงอายุ: ฉบับเตรียมตัวก่อนสูงอายุ (เตรียมตัวก่อนเกษียณการงาน). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.
ภัทรพรรณ ทำดี. (2560). ตัวตน สังคม วัฒนธรรม: เงื่อนไขสู่การสูงวัยอย่างมีศักยภาพของผู้สูงอายุในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารสังคมศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 47(2), 109–131.
วีรศักดิ์ เมืองไพศาล. (บ.ก.). (2561). ประเด็นท้าทายและทางแก้สำหรับการสูงวัยอย่างมีสุขภาพดี. กรุงเทพฯ: สมาคมพฤฒาวิทยาและเวชศาสตร์ผู้สูงอายุไทย.
วีรศักดิ์ เมืองไพศาล. (บ.ก.). (2563). การบูรณาการด้านสุขภาพและสังคมเพื่อการมีอายุยืน. กรุงเทพฯ: สมาคมพฤฒาวิทยาและเวชศาสตร์ผู้สูงอายุไทย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). ภาวะเศรษฐกิจรายไตรมาสและแนวโน้มเศรษฐกิจไทย ปี 2560. กรุงเทพฯ. ผู้แต่ง.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2560). การสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2560. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
Centers for Disease Control and Prevention. (2009). Improving health literacy for adults: Expert panel report. Atlanta: Department of Health and Human Service.
Downing, J., & Thackrey, D. (1971). Reading readiness. University of London Press.
Selby, P., & Griffiths, A. (1986). A guide to successful aging: Preparing, Coping and Caring. Carnforth, Lancashire: Parthenon Publishing.
Speros, C. I. (2009). More than words: Promoting health literacy in older adults. The Online Journal of Issues in Nursing, 14(3). doi:10.3912
Touhy, T. A., & Jett, K. F. (2012). Geriatric nursing and healthy aging (3rd ed.). St. Louis, MO: Elsevier Mosby.
World Health Organization. (2002). Active ageing: A policy framework. Retrieved from file:///C:/Users/Asus/Downloads/WHO-Active-Ageing-Framework%202002.pdf
World Health Organization. (2005). Active ageing: A policy framework. Geneva: Author.
World Health Organization. (2015). World report on ageing and health 2015. Retrieved from https://www.who.int/ageing/events/world-report-2015-launch/en/
World Health Organization. (2017). Global strategy and action plan on aging and health. Geneva: Author.
World Health Organization. (2018). The Ottawa Charter for Health Promotion. Retrieved from https://www.who.int/healthpromotion/conferences/previous/ottawa/en/
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2020 วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อความ ข้อมูล และรายการอ้างอิงที่ผู้เขียนใช้ในการเขียนบทความเพื่อลงตีพิมพ์ในวารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี ถือเป็นความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียน คณะผู้จัดทำวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วยหรือร่วมรับผิดชอบ
บทความที่ได้รับการลงตีพิมพ์ในวารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี หากหน่วยงานหรือบุคคลใดต้องการนำส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของบทความไปเผยแพร่ต่อเพื่อวัตถุประสงค์ใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตจากบรรณาธิการวารสารก่อน
